روزنه rowzane خبری – تحلیلی
بار دیگر خبر تلخ خودکشی یک دختر دانش‌آموز، سوگند زمانپور ۱۶ ساله در مسجدسلیمان، زخم عمیق دیگری بر پیکره جامعه آموزشی کشور وارد کرد. این خبر، تنها یک حادثه نیست؛ بلکه بخشی از زنجیره‌ای هولناک است که ریشه در سیاست‌های ناکارآمد، فشارهای سیستم آموزشی، تحمیل ایدئولوژی و بی‌توجهی مسئولان به بحران روانی در مدارس دارد.
شورای هماهنگی تشکلهای صنفی فرهنگیان ایران پیش‌تر هشدار داده بود که نظام آموزشی نه‌تنها به نیازهای روانی و اجتماعی دانش‌آموزان بی‌اعتناست، بلکه با اصرار بر تحمیل ایدئولوژی‌های یک‌جانبه و تبدیل مدارس به ابزار القای باورهای خاص، دانش‌آموزان را از هویت و زندگی‌شان تهی می‌کند. به جای پرورش تفکر خلاق و توجه به دغدغه‌های نسل نوجوان، مدارس به مراکزی برای سرکوب تفاوت‌ها و تحمیل الگوهای از پیش تعیین‌شده تبدیل شده‌اند.
در حالی که فشارهای ناشی از آموزش غیرعادلانه، شرایط معیشتی دشوار خانواده‌ها و فضای سرکوب، مدارس را به میدان آسیب‌های روانی تبدیل کرده است، اصرار بر تحمیل ارزش‌ها و ایدئولوژی‌های خاص، تنها بر شدت این بحران می‌افزاید. مسئولان به جای اصلاح زیرساخت‌ها و ایجاد محیطی امن برای رشد فکری و روانی نوجوانان، با تحمیل آموزش‌های غیرضروری و القای باورهای تحمیلی، آن‌ها را به سوی بن‌بست روانی و اجتماعی سوق می‌دهند.
سوال اساسی اینجاست:
آیا سیاست‌گذاران می‌دانند که سونامی خودکشی در مدارس نتیجه مستقیم بحران‌های اقتصادی، فشار ایدئولوژیک، نبود امکانات حمایتی و تحمیل روانی به دانش‌آموزان است؟ آیا آن‌ها حاضرند در قبال هر جان از دست رفته در این مدارس، که آینده کشور بودند، پاسخگو باشند؟
🔹🔹🔹
شورای هماهنگی تشکلهای صنفی فرهنگیان ایران
🔹نشانی کانال تلگرامی شورا:
🆔 @kashowra
