شانزده آذر، روز نه به جمهوری اسلامی!

دانشگاه همواره یک سنگر نبرد تنگاتنگ جدال جامعه با جمهوری اسلامی و ستم طبقاتی بوده که پرچم آزادیخواهی، برابری‌طلبی، مدرنیسم و رادیکالیسم در آن دوره به دوره افراشته شده است. شانزده آذر یکی از نقاط عطف مبارزات دانشجویان مدافع برابری و آزادی بوده که همچون بلندگوی سیاسی جامعه، اعتراض به وضعیت موجود را فریاد زده و مطالبات دانشجویان و ۹۹ درصدیهای جامعه را نمایندگی کرده است.

۱۶ آذر امسال اما در شرایطی متفاوت از سالیان گذشته فرا می رسد؛ شرایطی که در آن جامعه ایران در دوره پسا آبان ۹۸، قرار گرفته؛ دوره ای که توازن قوای میان مردم و حکومت، قطبی‌ترین حالت خود نسبت به دوره های گذشته را تجربه می کند؛ دوره ای که در آن جمهوری اسلامی سرتاپا در بحرانهای عمیق اقتصادی سیاسی اجتماعی که خود مسبب آنست در داخل و در عرصه بین‌المللی فرو رفته و اتفاقا هر تقلایش برای گذار از آنها برایش به بحرانی عظیم‌تر تبدیل می‌شود؛ و در طرف دیگر، مردمی که به تنگ‌آمده از فقر و فلاکت و تورم و بیکاری و بیحقوقی و سرکوبها، در تلاش برای عملی کردن خواسته خود که نابودی جمهوری اسلامی، به واسطه یک انقلاب عظیم اجتماعی هستند.

دانشجویان در کنار مبارزات کارگران، زنان، معلمان، بازنشستگان، رنگین‌کمانیها و ۹۹ درصدیهای جامعه برای سرنگونی جمهوری اسلامی نقش ویژه و تعیین کننده‌ای داشته‌اند و رویدادهای سال گذشته به خوبی نشان می‌دهد که دانشجویان سراسر کشور چگونه و تا چه میزان در تغییر معادلات و شرایط سیاسی جامعه دخالتگر و تاثیرگذار بوده‌اند:

از نقش دانشجویان در خیزش سراسری آبانماه ۹۸ گرفته که در شهرهای مختلف کشور سازمانده اعتراضات محلی بودند، تا مراسم ۱۶ آذر که پرچم دادخواهی کشته‌شدگان آبان و نیز مطالباتی پیشرو و رادیکال و سرنگونی طلبانه را که جامعه در آن فریاد زده ‌بود، برافراشتند؛ از اعتراضات سراسری دیماه ۹۸ گرفته که دانشجویان در صفوف اول مبارزات و در سطح سازماندهی آن ظاهر شدند به صورتی که شعار “جمهوری اسلامی نابود باید گردد”، نماد اعتراضات را به وسیعترین شکل فریاد زدند و اعتراضات از دانشگاه ها به سطح شهر تهران کشیده شد، تا مضحکه انتخابات مجلس اسلامی که در بایکوت سراسری آن توسط جامعه، جایگاه فعالیت‌های دانشجویان بر هیچکس پوشیده نیست. از اعمال فشار بر حکومت برای بهبود شرایط کرونایی و تعطیلی دانشگاهها تا نقش‌آفرینی در عرصه‌های اجتماعی مبارزه علیه اعدام، علیه تجاوز جنسی که منشا آن در خود حاکمیت است و تلاش برای آزادی زندانیان سیاسی و فعالین دربند؛ همه و همه بیانگر عرصه حضور پررنگ دانشجویان در نبردی هستند از یک جدال تنگاتنگ جامعه برای “سرنگونی جمهوری اسلامی”.

مبارزات خستگی ناپذیر جامعه برای خلاص شدن از شر جمهوری اسلامی با قوانین و مناسباتش، همین امروز به شدت و وسعت بیشتری در حال جریان است و همچون قبل، دانشجویان و فعالین دانشجو بخش تعیین‌کننده‌ای از این مبارزات را به خود اختصاص می‌دهند.

۱۶ آذر روزی است که در آن باید خواست‌ها و آمال دانشجویان و همه ۹۹درصدیهای جامعه ایران و نیز فریاد سرنگونی حکومت جلادان و قاتلان اسلامی نمایندگی شود؛ خواست آزادی فوری همه دانشجویان دربند و زندانیان سیاسی و لغو فوری مجازات اعدام، خواست تامین فوری معیشت و حقوق بالای خط فقر، لغو فوری حجاب اجباری و آپارتاید جنسیتی و ریشه‌کن شدن تمامی تبعیضات علیه زنان و رنگین‌کمانیها، برخورداری از آموزش و درمان رایگان و باکیفیت برای همه، آزادی بیان و حق ایجاد فعالیت متشکل و متحزب برای همه افراد جامعه از جمله دانشجویان، خواست محاکمه آمرین و عاملین جنایات سازمان‌یافته حکومتی علیه مردم ایران و بایکوت سیاسی و دانشگاهی جمهوری اسلامی در عرصه‌های بین المللی.

لذا، شانزده آذر به عنوان یک مناسبت اعتراضی در فضای سیاسی ایران، روز همه دانشجویان، زنان، کارگران، جوانان، معلمان، بازنشستگان، رنگین‌کمانیها، پرستاران، آتئیستها و سایر ۹۹ درصدی‌های جامعه‌ای است که از این شرایط خسته شده اند. در این روز باید رو به جمهوری اسلامی فریاد زد که آبان و آرمانهای آن با قدرت ادامه دارد و به هر شکل ممکن در شبکه های اجتماعی و در سطح شهر و محله ها اعتراض خود را علیه این حکومتی که مسبب نابودی میلیونها زندگی است اعلام کرد.

جمهوری اسلامی نابود باید گردد
زنده باد آزادی و برابری، زنده باد سوسیالیسم

سازمان جوانان کمونیست
۱۱ آذر ۱۳۹۹
۱ دسامبر ۲۰۲۰