مندرج در ژورنال شماره ۸۳۵ (لینک به فایل پی دی اف نشریه ژورنال برای پیاده کردن روی تلفن همراه)
به گزارش مطبوعات ایران، رئیس انجمن داروسازان میگوید دولت ایران بیش از ۶۰ درصد تولیدات دارویی داروسازان داخلی را خریداری و قیمتگذاری میکند و این مسئله عامل اصلی پایینبودن کیفیت این داروها است.
آقای صبوری در ادامه با بیان اینکه بیماران داروهای تولید داخل را به “قیمه بدون گوشت” تشبیه میکنند، گفت: “داروهای تولید داخل کف استانداردها را دارا هستند و داروهای خارجی از نرمال به بالا هستند.” مراجع مختلف داروسازی همراه اعلام کردهاند که تولید دارو در ایران با بحران عدم تأمین نقدینگی برای تهیه مواد اولیه کارخانجات تولیدی روبهرو است.”
داستان کمبود دارو و پایین بودن استانداردهای تولیدات داخلی و حتی بعضاً داروهای وارداتی تاریخ منقضی و بی کیفیت، قصه نه امروز است و نه دیروز. در یککلام سیستم دارویی ایران حال و روزگار خوشی ندارد و بیمار است.
روشن است که رژیم اسلامی قصد تخصیص و تسهیل امکانات کافی برای شهروندان در امر درمانی را ندارد. چهل و چند سال وقت زیادی است تا حداقل یک موضوع و آن هم معضل درمان و دارو به شکل ریشهای حل شود. گره کار نیز روشن است. به شکل پایهای رژیم اسلامی خود گره، معضل و سد اساسی در مقابل رشد رفاه اجتماعی و از جمله رشد امکانات دارویی و درمان عمومی در ایران بوده و هست. عدم تخصیص بودجه و امکانات مالی برای تولید و یا واردات دارو از دولت اسلامی از مشکلات اساسی بوده است.
اما واقعیت پایهایتر این است که مشکلات سیستم درمانی و دارویی در ایران از اینجا ناشی شده است که درمان، دارو، بهداشت و تمامی سیستم مربوط به صنعت پزشکی و سلامت یک منبع بزرگ سودافزایی برای شرکتهای خصوصی و دولتی در ایران است. داروهای بیکیفیت، خدمات زیر استاندارد، کمبود بیمارستان، پزشک، کادر درمانی، پرستار و غیره فقط عوارض بیرونی یک سیستم سرمایهدارانه و رانتی – مافیایی در ایران است و به این دلیل تنها با خارجکردن این بخش از صنعت اجتماعی از سیستم سودافزایی و سرمایهدارانه میتوان از این وضعیت بحرانی خارج شد.
بهداشت و داروی رایگان شرط اساسی خروج سیستم درمانی از وضعیت فاجعهبار کنونی است. فقط با خارجکردن صنعت سلامت و بخصوص صنعت داروسازی از سیستم بازار میتوان سلامت جامعه را تضمین کرد، وگرنه همچنان گچ ساختمانی را به جای دارو به خورد مردم خواهند داد.