مندرج در ژورنال شماره ۸۶۲ (لینک به فایل پی دی اف نشریه ژورنال برای پیاده کردن روی تلفن همراه)
به گزارش خبرگزاریها در سه روز گذشته بیش ۱۱ کارگر بهخاطر حوادث محیط کار جان خود را ازدستدادهاند و ۱۵ نفر مصدوم شدهاند.
آمارهای دقیقی در مورد سوانح کاری و مرگ در محیطهای کاری در ایران موجود نیست. دلیل عمده آن است که بسیاری از این حوادث نه ثبت میشوند و نه به مراجع مربوطه گزارش میشوند. تعداد اندکی نیز رسانهای میشوند.
اخبار خود گویای عمق فاجعه هستند.
کشتهشدن ۲ کارگر و مصدومیت یک تن دیگر در اثر سقوط از بالابر در کارخانه آرد و ماکارونیسازی، جانباختن یک کارگر چاهکن ۶۰ساله به علت ریزش دیوار چاه در نیشابور، درگذشت یک کارگر در صنعت نیشکر به علت خودسوزی، جانباختن یک کارگر و مصدومیت ۱۲ نفر دیگر در انفجار کارخانه کلات پیشگامان بسپار نوین کرمان، جانباختن یک کارگر بر اثر سقوط از ارتفاع هنگام کار ساختمانی در ایلام، جانباختن یک کارگر ماهیگیر بر اثر برقگرفتگی در رودخانه منطقه ابوالعباس باغملک، کشتهشدن دو کارگر و مصدومیت ۱۲ تن دیگر بهخاطر واژگونی یک دستگاه مینیبوس و بسیار خبرهای اینچنینی صفحات مختلف روزنامههای ایران را پر کردهاند.
بنا به آمار سازمان جهانی کار بیش سه میلیون کارگر جهان در سال در اثر حوادث محیط کار و بیماریهای مرتبط با محیط کار جان خود را از دست میدهند. بیماریهای مربوط به گردش خون، بیماریهای نوپلاسمی بدخیم و بالاخره بیماریهای تنفسی از دلایل اصلی مرگومیر در بین کارگران بشمار میروند.
کمبود و حتی نبود تجهیزات و امکانات ایمنی کار، پایینبودن استانداردهای ایمنی، عدم پاسخگو بودن کارفرمایان، قراردادهای ناعادلانه که شمشیر اخراج را بر سر کارگران نگه میدارد و اجازه هیچ اعتراضی را به کارگر نمیدهد از عمده دلایل کشتار کارگران در ایران به شمار میرود.
نبود تشکلهای کارگری قدرتمند و سراسری در واقعیت قدرت عمل جمعی کارگران در مقابله با این نوع تعرضات را بسیار محدود کرده است و امکان حسابرسی و بازرسی را از کارگران سلب کرده است.
فقط با مبارزات سراسری و متحدانه میتوان ناامنی در این “قتلگاهها” را کاهش داد. رژیم اسلامی بهعنوان دولت و بزرگترین کارفرما با اعمال فشارهای پلیسی، زندانی کردن رهبران کارگری و سرکوب بزرگترین بانی چنین جنایاتی در ایران است و اولین شرط تبدیلکردن محل کار به محیط امن پایان حیات رژیم اسلامی است.