مندرج در ژورنال شماره ۸۴۷ (لینک به فایل پی دی اف نشریه ژورنال برای پیاده کردن روی تلفن همراه)
وقتی پزشکیان در سازمان ملل گفت: “ما هم اسلحههای خودمان را زمین میگذاریم به شرطی که اسرائیل هم زمین بگذارد”، جوابش را با قتل حسن نصرالله گرفت. بااینوجود سلاح جمهوری اسلامی باروتش نمکشیده است و در حال برگزاری عزاداری عمومی حکومتی است. یا وقتی گفت حل اختلاف در حوزهٔ برجام مشروط به این است که “آمریکا باید ما را آدم حساب کند”، کسی در غرب “آدم حسابش نکرد.”
در حوزه داخلی اما اوضاع متفاوت از آن چیزی است که پزشکیان در خارج سعی کرده پیامش را به دولتهای غربی و بهویژه به آمریکا برساند. طی همین روزها در حوزه اقتصاد و زیر پا له کردن بیشتر حقوق شهروندی، جمهوری اسلامی چهارنعل پیشتاخته است. چند نمونه:
– پس از افزایش ۲۰ درصدی قیمت شیر خام در روزهای اخیر، دبیر انجمن صنایع لبنی از افزایش ۱۴ درصدی قیمت لبنیات در روزهای پیشِ رو خبر داده است.
– قیمت نان نیز طی هفتههای گذشته رشدی “۲۵” درصدی داشته است.
– شمار اعدامشدگان زندان عادلآباد شیراز در دو هفته گذشته به ۲۱ تن رسید.
– آنیشا اسداللهی، فعال کارگری زندانی در زندان اوین، طی ۳ ماه گذشته از ملاقات با خانواده خود محروم بوده است.
– قیمت دلار با تایید رسمی کشتهشدن حسن نصرالله از محدوده ۶۲ هزار تومان عبور کرد.
-۵۲ کارگر معدن طبس درعینحال که یک روز پیش از انفجار هشدار داده بودند گاز انباشته شده در معدن به مرحله خطرناکی رسیده است با تهدید کارفرما (سرِ کار حاضر شوید یا ورقه تسویهحساب را امضا کنید) به قتل رسیدند.
وضعیت حفظ حکومت، اما رو به وخامت بیشتری گذاشته است. خامنهای با مرگ حسن نصرالله به مخفیگاه فوقسری کوچ کرده است. در این فضای یاس حکومتی و شرایط انفجاری از خشم عمومی مردم، میشود میخ آخر را بر تابوت رژیم کوبید. با اعتصابات و اعتراضات متشکل و بههمپیوسته و با بیحجابیهای عمومیتر، جامعه از نظر سیاسی در موقعیت تعرضیِ بینظیری قرار میگیرد. این تعرض سیاسی را میشود بیش از این به خیابان کشید. اعتصابات کارگری در رکن اصلی این عمل مستقیم قرار دارد. معلمان، بازنشستگان، پرستاران، دانشجویان، دانشآموزان و همه کسانی که از بیکاری رنج می برند، میتوانند علیه حکومت همچون یک ارتش واحد با هنگهای ویژه عمل کنند.