کولبری شغل کاذب و تحمیلی است! دست حکومت از سر کولبران کوتاه!

کارگر کمونیست ۵۶۲

مصاحبه با یدی محمودی درباره  كار و زندگی کولبران

کارگر کمونیست: لطفا ابتدا توضیح دهید که کولبری چه پدیده ای است و چرا وجود دارد؟ در چه جغرافیائی و از کی وجود دارد؟

یدی محمودی: با سلام به خوانندگان عزیز کارگر کمونیست، کولبر به کسی گفته می شود که برای امرار معاش مجبور به انتخاب شغل شاق و خطرناک حمل کالا در بین مرزها  شده است. دلیل این اجبار بسادگی وجود بیکاری وسیع و فقر شدید در این مناطق است. کولبران کالاها را روی دوش خود حمل میکنند تا به مقصد برسانند، و عموما این کار در شب ها و از کوره راهها و کوهستانهای بسیار سخت و غیر قابل عبور انجام می گیرد. گفته میشود آنچه کولبران حمل میکنند کالاهای قاچاق هستند، اما مساله این است که این محموله ها متعلق به کولبران نیستند. صاحبان این کالاها سرمایه دارانی در دو طرف مرزها هستند که با هدف سود بیشتر و بدلایل مختلف و از جمله نپرداختن مالیات و هزینه های دیگر، سالانه میلیونها تن مواد خوراکی، پوشاک و احتیاجات مردم دو طرف مرزها را بوسیله کولبران جابجا می کنند.

پدیده کولبری در مرزها عمدتا با سرکار آمدن رژیم منحوس اسلامی شروع شد. در آن هنگام حکومت تازه بقدرت رسیده اسلامی در کنار لیست طویلی از ممنوعیتها، مشروبات الکلی را هم در کشور ممنوع کرد و بدنبال این در اوائل بصورت محدود در مرزهای کردستان و آذربایجان غربی و کرمانشاه، مردم مناطق مرزی شروع به آوردن مشروبات الکلی کردند و از این طریق امرار معاش می کردند. با شروع جنگ ارتجاعی ایران و عراق و تبدیل مناطق زیادی از کردستان به میدانهای جنگ، کولبری بدرجه زیادی محدود شد و مردم بیشتر از اسب و قاطر برای جابجائی اجناس “ممنوعه” در مرزها استفاده می کردند. در دوره جنگ ارتجاعی ایران و عراق تعداد زیادی از کولبران طعمه این شدند و جانشان را از دست دادند و حتی تعدادی هم اسیر نیروهای ارتش عراق شدند و سالها بعد در جریان مبادله اسرای جنگی، عراق از آنها بعنوان اسرای جنگی برای مبادله استفاده کرد. با پایان جنگ ایران و عراق و همچنین کاهش فعالیت نظامی نیروهای اپوزیسیون رژیم اسلامی در مرزها بار دیگر رو آوری به کولبری افزایش یافت و اینبار کولبری دیگر به حمل مشروبات الکلی محدود نماند، بلکه بسیاری از مایحتاج مردم در دو کشور ایران و عراق در مرزها توسط کولبران حمل و جابجا می شد. همچنین لازم به ذکر است که کولبران و کاسبکاران مرزی در طول دهه هفتاد و هشتاد نه تنها همیشه از طرف رژیم اسلامی تحت فشار و تعقیب بودند، بلکه نیروهای پ.کا.کا و حزب دمکرات کولبران و کاسبکاران را به بهانه گمرک مورد اخاذی قرار می دادند و عملا از در آمد ناچیز کولبران سهمی را برداشت می کردند. کولبری امروز در مرزهای کردستان، آذربایجان غربی، کرمانشاه، و سیستان و بلوچستان وجود دارد و دهها هزار نفر از مردم این مناطق و حتی مناطق عمقی تر به این کار طاقت فرسا، شاق و پر مخاطره مشغولند.

دلیل اساسی کولبری فقر و فلاکت و بیکاری وسیعی است که کل کشور را فرا گرفته است. با نگاهی به آمار ۴۸ درصدی بیکاری در استانهائی مانند کردستان، که این تازه آمار دولتی است و ابدا قابل اعتماد نیست، می توان پی برد که چرا کولبران برای سیر کردن شکم خود و خانواده هایشان حاضرند مرگ را به جان بخرند و به این کار شاق و خطرناک دست بزنند.

کارگر کمونیست: یک معضل و مشکل جدی کولبران خطر جانی این “شغل” در اثر تعرض جمهوری اسلامی به آنان است. از نظر شما اولا ابعاد و اشکال این تعرض رژیم چگونه است، ثانیا دلیل آن چیست؟

یدی محمودی: جمهوری اسلامی از ابتدا تاکنون برخوردی خشن، غیر انسانی و جنایتکارانه نسبت به کولبران و همه کسانی که در مرزها برای امرار معاش رفت و آمد میکنند داشته است. این حکومت با استقرار هزاران نفر از نیروهای سرکوبگرش در مرزها، با براه انداختن گروهای سیار تعقیب کولبران، با اشغال کلیه راههای متصل به عراق و ترکیه و از طرف مرز سیستان و بلوچستان به افغانستان و پاکستان هیچ راهی برای کولبران باقی نگذاشته بجز عبور از راههای بسیار خطرناک و صعب العبور و یا راههائی که احتمال بجا ماندن مین های دوران جنگ ایران و عراق وجود دارد، و به همین خاطر هم نه تنها سالانه دهها نفر از این کولبران فقیر مورد تعرض و تیر اندازی مستقیم نیروهای سرکوبگر رژیم سلامی قرار می گیرند و جانشان را از دست می دهند، بلکه دهها نفر دیگر بخاطر رفتن روی مین، سقوط از کوهها، سرما زدگی، سقوط بهمن و یا غرق شدن در آبها جانشان را از دست می دهند و یا برای همیشه اعضائی از بدن خود را از دست می دهند. بطور نمونه تنها در ماههای دی و بهمن امسال بیش از شصت کولبر بخاطر دلائلی که ذکر کردم متاسفانه کشته و زخمی شده اند که البته مثل همیشه بیشترین تعداد از این آمار بدست نیروهای سرکوبگر رژیم کشته و زخمی شده اند، و یا تنها در دی و بهمن ماه ۵ کولبر از سرما و در میان برفها جانشان را از دست داده اند. از طرف دیگر سیاست کثیف دیگر رژیم اسلامی این است که کاسبکارانی که در کنار کولبران با اسب و قاطر مشغول امرار معاش هستند بارها و بارها مورد حمله قرار داده، اموال آنها را مصادره می کنند و بشیوه ای بسیار وحشیانه احشام آنها را به رگبار می بندند که مردم مناطق مرزی صدها مورد از این بی رحمی و جنایت نیروهای رژیم را در خاطره خود دارند. اینکه چرا رژیم اسلامی اینچنین جنایتکارانه کولبران و کاسبکاران مرزی را مورد تعرض و کشتار قرار می دهد، ظاهرا بخاطر تامین امنیت مرزهاست، اما “امنیت مرزها” هم یکی از آن بهانه های ارتکاب جنایت رژیم اسلامی است که در طول حیات ننگین خود هزران نفر از پیرو جوان و زن و کودک را قربانی کرده و تاکنون هم حتی یک نفر از دست اندرکاران این جنایتها دستگیر و محاکمه نشده اند. رژیم اسلامی به بهانه امنیت مرزها مردم محروم این مناطق را وحشیانه لت و پار می کند، اما امروز دیگر کیست که نداند اتفاقا بانی و باعث ناامنی کشور، نه کولبران و کاسبکارانی که برای لقمه ای نان تن به این کار شاق و طاقت فرسا می دهند، بلکه خود سران دزد و چپاولگر حکومت اسلامی هستند که آزادنه ارز، طلا و هر چیزی که دلشان خواست را از کشور خارج می کنند، دکل نفتی را می دزدند، بانکها را تاراج می کنند، ماهها حقوق ناچیز کارگران را نمی دهند و همیشه هم آزاد و با بیشترین حقوق و مزایا دارند به چپاول و جنایت خود ادامه می دهند.

کارگر کمونیست: در مقابل این جنایات و سیاست حکومت آیا اعتراض و مبارزه ای صورت میگیرد؟

یدی محمودی: اینجا هم مثل همه بخشهای دیگر جامعه اعتراض و مقابله با سیاستهای سرکوبگرانه رژیم امری دائمی و هر روزه است. بخصوص در سالهای اخیر این اعتراضات به هنگام جنایات رژیم در کشتار کولبران به اوج خود رسیده و مردم بارها نیروهای رژیم را مورد تعرض و نفرت خود قرار داده اند. پارسال در بانه مردم به مدت یک ماه اعتراض متحدانه ای را سازمان دادند، در مناطق دیگر هم مثل شهرهای مریوان، نوسود، سردشت و پیرانشهر اعتراضات زیادی شده، اما اعتراضات بیشتر به کشتار کولبران و هنگام جنایت آفرینی رژیم بوده، نه اعتراضی سازمانیافته به تحمیل فقر و محرومیت و بدست آوردن حقوقهای پایه ای مثل بیمه بیکاری، کار مناسب، کوتاه کردن دست تاجران و سرمایه داران مفت خور که اینجا هم به چپاول و دزدی مشغولند. اینها و کوتاه کردن دست مقامات و نیروهای سرکوبگر رژیم از سر کولبران و دستگیری و محاکمه عاملین و آمرین کشتار کولبران و دهها خواست برحق و انسانی دیگر جزو مطالبات فوری و مهمی هستند که باید برای تحقق آنها تلاش و سازماندهی کرد.

کارگر کمونیست: برای دفاع از حقوق اجتماعی و انسانی کولبران و متوقف کردن ستم و جنایت پاسداران سرمایه بنظر شما باید چکار کرد؟ خود کولبران چگونه میتوانند متحد بشوند؟

یدی محمودی: به نظر من زندگی مشقت بار کولبران و خانواده هایشان، کشتار و درد و رنج آنها دل هر انسانی که فقط ذره ای بوئی از انسانیت برده باشد را بدرد می آورد. کولبری شغلی کاذب و تحمیل شده به دهها هزار نفر از محرومترین قشر جامعه، یعنی کارگران بیکار هست که رژیم سراپا جنایت پیشه اسلامی، بجای تسهیل امکانات، بجای بیمه بیکاری، بجای ایجاد کار مناسب، با توسل به نیروهای سرکوبگرش هر ماه دهها نفر از این کارگران را به رگبار می بندند، اموال ناچیز آنان را مصادره می کنند، رشوه گیری می کنند و در موارد بسیاری دستگیر شدگان را جریمه های سنگین می کنند. در مقابل این وضیعت متحد و متشکل شدن کارگران کولبر یک امر ضروری و فوری است. امروز بویژه در شرایطی که اعتراض در ابعاد وسیعی در ایران در جریان است و نفرت و بیزاری عمومی مردم از حاکمیت سیاه رژیم اسلامی مدام اوج میگیرد، شرایط مناسبی برای اتحاد و متشکل کردن همه بخشهای جامعه هست و باید از این شرایط برای متحد کردن کولبران هم استفاده کرد. اما مسائلی مانند دوری نقاط مرزی از همدیگر و اینکه کار کولبران بیشتر در زمان شب انجام می گیرد، تاکنون بعنوان مانعی برای تجمع و گرد هم آمدن و ایجاد تشکل پایدار کولبران عمل کرده است، اما با امکانات امروز و وجود مدیای اجتماعی می توان بر این مشکلات فائق آمد و در این زمینه مهم است که کارگران آگاه و پیشرو هرچه بیشتری قدم جلو بگذارند و خود را متشکل کنند و لیستی از خواستهای بحق کولبران را مطرح کنند و با اتکا به حمایت مردم مقامات حکومت را برای توقف این جنایات علیه کولبران و تن دادن به خواست آنان تحت فشار قرار بدهند. از طرف دیگر همچنانکه ما در جریان اعتصاب کارگران فولاد اهواز و نیشکر هفت تپه شاهد بودیم، خانواده ها می توانند نقش مهم و بسیار با ارزشمندی را در دفاع از کولبران و خواسته هایشان ایفا کنند.

کارگر کمونیست: درباره نقش سازمانها و فعالین کارگری و پیشرو و همچنین مردم آزادیخواه در دفاع از زندگی کولبران نظرتان چیست؟

یدی محمودی: خوشبختانه در کردستان در مقابل توحش افسار گسیخته رژیم اسلامی و سرمایه داران مفت خور، کارگران تجارب گرانبهائی از مبارزه، تشکل و تلاش برای بهتر کردن شرایط زندگی خود و خانواده هایشان را دارند. مبارزات زیادی با تلاش و نیروی کارگران آگاه و پیشرو در کردستان با موفقیت به پایان رسیده. هم اکنون جنبش کارگری کردستان از چهره های بسیار خوشنام و رادیکال برخوردار است که به چیزی کمتر از خاتمه دادن به نظم غیر انسانی سرمایه فکر نمی کنند، در نتیجه این تجارب و نیروی انسانی آگاه و پیشرو می تواند نقش بسزائی را برای متحد کردن و ایجاد تشکل کارگران کولبر ایفا نماید. همچنین مردم آزادیخواه شهرهای مرزی می توانند نیروی بسیار مهمی برای تقویت و حمایت از کولبران و خواسته هایشان باشند و در دفاع از حقوق انسانی کولبران نقش خود را ایفا کنند.*