روزنه rowzane خبری – تحلیلی
مندرج در ژورنال شماره ۸۵۸ (لینک به فایل پی دی اف نشریه ژورنال برای پیاده کردن روی تلفن همراه)
یونیسف، صندوق کودکان سازمان ملل متحد می‌گوید ۳۷۰ میلیون زن زیر ۱۸ سال، تجاوز یا آزار جنسی را تجربه کرده‌اند.
چشم‌های خود را ببندید و تصور کنید، دختربچه بازیگوشی هستید که با شیرین‌زبانی و دلبری‌کردن، توجه همه را به خود جلب می‌کنید؛ در کنار والدین و دوستان و آشنایان امنیت دارید و به بزرگسالان دوروبر اطمینان می‌کنید! این آن تصویر جامعه مدرن و انسانی برای همه و بخصوص کودکان است. تصور اینکه از هر ۸ زن یک نفر در زمان کودکی تجاوز و تعرض جنسی را تجربه کرده وحشتناک است.
یک نوع ویژه از تجاوز در ایران حتی در آمارها هم ثبت نمی‌شود. در ایران تجاوز به کودک قانونی است. کودک‌همسری از نظر جمهوری اسلامی نه‌تنها مانعی ندارد که تبلیغ هم می‌شود. کودکانِ ۱۳-۱۴ ساله مادر می‌شوند و در حالیکه خودشان می‌بایست همان کودکان بازیگوش سرزنده و خوش و سر و زبان‌دار باشند، تبدیل به مادران افسرده و مضطربی می‌شوند که در نوجوان پژمرده شده‌اند.
این تجاوزات و تعرضات جنسی که عموماً توسط افراد خانواده و آشنایان دور و نزدیک صورت می‌گیرند، معمولاً افشا نمی‌شوند تا “آبروریزی” نشود. کودکانی که چنین تجربه های تلخی را پشت سر گذاشته‌اند، به‌سختی می‌توانند به کسی اعتماد کنند و حس امنیت درونشان کشته می‌شود.
کودکان در جهانِ امروز توسط باندهای فحشا مورد بهره‌برداری قرار می‌گیرند. آمار تجاوز به کودکان در کلیساها و دیگر مکان‌های “مقدس مذهبی” بسیار بالا است. در ایران این آمار هرگز منتشر نمی‌شود. آمارهای یونیسف به‌شدت ناکامل است و عمق فاجعه را نمی‌بیند و به رسمیت نمی‌شناسد و لاجرم اقدامی علیه آنها صورت نمی‌دهد. تجاوز به کودکان نتیجه وجود سیستمی در جهان است که عموماً دست متجاوز را باز گذاشته است.
در ایران که مستقیماً با آن سر و کار داریم ما می‌توانیم ورق را برگردانیم. باید به کودک‌همسری و ازدواج‌های اجباری اعتراض کنیم. افشای فجایع ازدواج‌های زیر سن باید یکی از عرصه‌های فعالیت ما باشد. آموزش هدفمند به کودکان در مدرسه و در رسانه‌های اجتماعی برای مصون شدن از آزار و یا تعرض جنسی و آگاهی دادن به همه افراد جامعه یک امر حیاتی است. باید به جنگ اخلاقیاتی رفت که افشای تجاوز و تعرض جنسی را ناهنجار و بی‌آبرویی قلمداد می‌کند.
