نشریه ژورنال شماره ۱۱۵۶– فایل پی دی اف – ویژه تلفن همراه
دیک چینی ــ سیاستمدار جمهوریخواه کهنهکار و معاون جورج بوش پسر از سال ۲۰۰۱ تا ۲۰۰۹ ــ در سوم نوامبر درگذشت. این نوشته یک آگهی ترحیم نیست؛ یک مرثیه است. بیان اندوهی است از اینکه یک «خدمتگزار عمومی» دیگر، در سلسله بیپایان تومورهای بدخیمِ قدرتطلب، توانست میراث ویرانگر خود را بیهیچ آسیبی پشت سر بگذارد.
چینی نقشی محوری در حمله به عراق و همچنین ایجاد «تکنیکهای بازجویی تقویتشده» دولت آمریکا داشت. او آشکارا اعلام کرده بود که «غرق مصنوعی» (واتربوردینگ) قابل قبول است و از بازداشتهای غیرقانونی در گوانتانامو حمایت میکرد. سالها بعد نیز گفت اگر دوباره به همان موقعیت برگردد، همان کارها را تکرار خواهد کرد.
من نمیتوانم تنها کسی باشم که برای این واقعیت عزاداری میکند که چینی اجازه یافت در آرامش زندگی کند و در آرامش بمیرد، چیزی که خودش فعالانه از بسیاری دیگر دریغ کرد. برای این حقیقت عزاداری میکنم که او هرگز در قبال اقداماتش در جنگ ترور آمریکا بر جهان پاسخگو نشد.
ما انسانها شایسته چیزی بهتر از دیک چینی هستیم. بعید میدانم اشکهای چندانی از طرف عموم برای او ریخته شده باشد؛ و همان اندک اشکها نیز بیارزش بودند.
روزنه rowzane خبری – تحلیلی