ادامه جدال جانانه علیه حکومت آپارتاید جنسی در دانشگاهها

‏۱۰ روز از شدت یابی جدال در دانشگاه هنر تهران بر سر تحمیل حجاب و گسترش این تقابل به سایر دانشگاهها میگذرد و این جنگ با شدت ادامه دارد. دانشگاهها به صحنه جدال سخت دانشجویان علیه تهاجم حکومت اسلامی برای بازپس گرفتن سنگر فتح شده حجاب از جامعه تبدیل شده اند. شروع این جنگ از روز چهارشنبه ۲۴ خرداد و در جریان تداوم سرکوبگری های حکومت در رابطه با مساله حجاب و اجباری اعلام کردن پوشیدن مقنعه در دانشگاه هنر و حمله به دانشجویان به خاطر تن ندادن به این اجبار و حضور بیحجاب در دانشگاه آغاز شد. این دانشجویان در اعتراض به این تعرضات تحصنی را شکل دادند.  در این حرکت اعتراضی دانشجویان معترض مورد حمله وحشیانه حراست قرار گرفتند. به دانشجویان متحصن اجازه خروج داده نشد و از رساندن آب و غذا به آنها ممانعت شد. نیروی سرکوب دانشجویان را مورد حمله و ضرب و شتم قرار داد و تعدادی هم دستگیر شدند. اما اعتراضات گسترش یافت. همه دانشجویان این دانشگاه از تحصن همکلاسی های خود حمایت کردند و در کنار آنها ایستادند. همزمان بیانیه ای از سوی جمعی از دانشجویان این دانشگاه منتشر شد که در آن چنین آمده است:” پس از تاکید دوباره‌تان بر آپارتاید جنسیتی و الزام حضور در دانشگاه با مقنعه، پس از بستن آب و خشونت بر دوستان‌مان که تنها در جهت برابری در پردیس باغ ملی تحصن کرده بودند، ما هم دوباره تاکید می‌کنیم که چیزی به عقب برنمی‌گردد. این آسمان حتی بعد از تمام ستاره‌هایی که هر‌روز به زمین کشیده‌اید، هنوز غرق ستاره‌ست. از زخمی که شهریور دهن باز کرد هنوز خون می‌چکد. و ما ایستاده‌ایم، دست در دست هم، برای آزادی”.

موجی از حمایت و همبستگی با دانشجویان دانشگاه هنر به جریان افتاد و توجه کل جامعه به این کشاکش جلب شد. از جمله در بیست و ششم خردادماه دانشجویان سراسر کشورطی بیانیه ای حمایت خود را از اعتراضات جانانه دانشجویان در دانشگاه هنر اعلام کردند. در بخشی از این بیانیه چنین آمده است:” دخالت مسئولین دانشگاه‌ها در شخصی‌ترین امور ما دانشجویان نظیر پوشش‌مان، دیگر پس از آغاز “انقلاب زن زندگی آزادی”، عقب زده شده و اجازه نمی‌دهیم که دوباره آن‌را به ما تحمیل کنند… ما حکومتی را که طی تمام ۴۴ سال گذشته تلاش بر پادگان‌سازی از دانشگاه‌ها کرده، همچنان در خیال خام فتح سنگرهای مستحکم آزادی و برابری خواهی، یعنی دانشگاه‌ها، باقی خواهیم گذاشت. ما دانشجویان معترض، آزادی‌خواه، پیشرو و خواهان حقوق برابر برای تمام جنسیت‌ها و گرایش‌های جنسی در سراسر کشور، همچنین رو به تمام بخش‌های جامعه؛ از جمله زنان و جوانان مبارز، دانش‌آموزان، معلمان، کارگران، کادر درمان، بازنشستگان و … اعلام می‌کنیم که: حجاب شیشه عمر جمهوری اسلامی در دستان ماست. حجاب نماد تبعیض و سرکوب‌های جنسیتی است. بیایید با حذف هرچه بیشتر آن از محیط جامعه، به یاری همرزمان و همسنگرانمان در دانشگاه هنر تهران بشتابیم! “.  در آخر این بیانیه با فراخوان به بی حجابی سراسری اعلام میدارد: “از شنبه ۲۶ فروردین به بی‌حجابی سراسری در سطح دانشگاه‌ها و جامعه، جواب محکمی به رادان داده‌ایم و اینبار هم پاسخ این جنایتکاران را محکم‌تر از قبل خواهیم داد “.  این همبستگی ها ادامه یافته و تا کنون ۲۸ دانشگاه از اعتراضات دانشجویان دانشگاه هنر از دانشگاههای مختفی از تهران و شهرهایی چون مشهد، بجنورد، سبزوار، همدان ، تبریز، اصفهان، شیراز، زنجان و دانشگاه مازندران طی بیانیه  هایی از دانشجویان هنر شیراز اعلام پشتیبانی کرده اند.

همچنین کانون نویسندگان ایران طی بیانیه ای تحت عنوان” پوشش اجباری به ضرب سرکوب”، از دانشجویان حمایت کرده و حمله و تعرض به دانشجویان را بخاطر حجاب محکوم کرده است. در بخشی از این بیانیه چنین آمده است:” حاکمیت جمهوری اسلامی از آغاز تاسیس در پی اعمال سلیقه‌ی قشری-ایدئولوژیک خود، یک‌دست‌سازی فرهنگی و سبک زندگی تک‌سنگ‌وار بوده است و با دست‌ و‌‌ دل ‌بازی هزینه‌های هنگفتی در این راه صرف کرده و آسیب‌های جبران ‌‌ناپذیری بر مردم به‌جان‌آمده وارد آورده است. چنان‌که پیداست، با وجود اعتراضات فراگیر به برخوردهای خشونت ‌آمیز با پوشش آزادانه و انتخابی پس از کشته‌شدن مهسا (ژینا) امینی، هم‌چنان به روش‌های گوناگون مانند پلمب‌ مراکز خرید، کتاب‌فروشی‌ها، کافه‌ها و رستوران‌ها، دخالت ماموران حکومتی به نام «آمران به معروف» در مترو و مکان‌های عمومی در لباس “مردم”، استفاده از تابلوهای شهر برای تبلیغ پوشش مطابق با ذهنیت استبدادی و یکسان‌سازانه‌ی خود می‌کوشد از خواستِ به‌حقِ آزادی بی‌قیدوشرط پوشش جلوگیری کند و اگر کسی “ناهنجاری” کرد “به حکم قانون گردنش را بشکند”. پیام صریح و روشن این رفتارهای خشونت‌آمیز جز این نیست: هر حرکت آزادی‌خواهانه را بی‌درنگ سرکوب می‌کنیم! هر صدای مخالف را ساکت می‌کنیم مگر آن‌که  در ‌چهارچوب‌های عقیدتی ما و از مجرای رسانه‌های ما بیرون آید. شک نیست که مسئولیت هرگونه آسیب به دانشجویان و همه‌ی کسانی که در پی اعتراض به‌ آزادی‌کشی و بیان به‌حقِ خواسته‌ی خود با سرکوب و خشونت عریان رو‌به‌رو می‌شوند متوجه آمران و عاملان این سرکوب‌هاست”. همچنین شورای بازنشستگان در بیانیه ای تحت عنوان” در حمایت از مبارزه دانشجویان سراسر کشور همصدا ایستاده ایم!” با دانشجویان در دانشگاه ها اعلام همبستگی کرده است. نهاد زنان کردستان علیه تبعیض جنسیتی نیز در همین رابطه بیانیه داده و مینویسد:”راه نجات ما از این رژیم سرکوبگر اسلامی بازگشتن به خیابان است تنها در کف خیابان میتوانیم حق خود را بگیریم”. ندای زنان ایران نیز با بازتاب هر روزه اخبار این اعتراضات و اعتراضات اجتماعی علیه حجاب به صدای اعتراض مردمی تبدیل شده است.

این جنگ فقط  با دانشجویان و تنها بر سر حجاب نیست. این تهاجمی علیه کل جامعه و مردم است و جدال دانشجویان همچنانکه خود اعلام کرده اند دفاع از آزادی و از انقلاب است. ما مردم میتوانیم و باید در کنار دانشجویان از سنگر آزادی قاطعانه دفاع کنیم و اجازه ندهیم که حاکمان متحجر و جنایتکار دانشجویان ما را مورد تعرض قرار دهند. حزب کمونیست کارگری به دانشجویان هنر و همه دانشجویان درود  میفرستد و همه مردم را فرا میخواند که فعال و قاطع از دانشجویان و آزادی پوشش دفاع کنند. میتوانیم حکومت منفور اسلامی را یک بار دیگر دست در دست هم عقب برانیم. حزب همه زنان، کارگران، معلمان، بازنشستگان و همه مردم را به  پیوستن به صف همبستگی با دانشجویان دانشگاه هنر و فراخوان دانشجویان به بی حجابی سراسری فرا میخواند. 

حزب کمونیست کارگری ایران

۳۱ خرداد  ۱۴۰۲،  ۲۱ ژوئن  ۲۰۲۳