از جراحی اقتصادی تا جراحی سیاسی – محسن ابراهیمی

مندرج در ژورنال شماره ۸۳۲ (لینک به فایل پی دی اف نشریه ژورنال برای پیاده کردن روی تلفن همراه)

معاون استانداری تهران از “اصلاح قیمت نان در ۱۰ هزار” نانوایی این استان خبر داد. قیمت نان در استان تهران رسماً ۴۰ تا ۶۶ درصد افزایش یافت.

افزایش قیمت نان یعنی تعرض به حیاتی‌ترین بخش سفره کوچک اکثریت بزرگ جامعه، یکی از بی‌رحمانه‌ترین جلوه‌های “جراحی اقتصادی” است که از پزشکیان گرفته تا مقامات ریز و دشت کابینه‌اش، چپ و راست دارند درباره ضرورتش برای “نجات کشور” (یعنی چپاول کشور توسط مافیای حاکم) از آن حرف می‌زنند و الان هم خیز برداشته‌اند برای گران‌کردن بنزین با این با این ادعا که “پول گندم و دارو و حقوق بازنشسته‌ها” را ندارند؛ اما بنزین دلار ۵۰ تومان را می‌فروشند ۱۰ تومان!

در جامعه‌ای که دستمزد کارگرش چندین برابر زیر خط‌فقر است، در جامعه‌ای که دارو و درمان در چنگال مافیای حاکم است و بیماران زیادی از بی‌پولی و بی‌دارویی جان می‌دهند، افزایش قیمت نان و بنزین عملاً راندن مردم به‌سوی مرگ تدریجی است. فقط وقاحتی در حد و اندازه مقامات جمهوری اسلامی لازم است که بگویند “حقوق بازنشسته‌ها” را ندارند، درحالی‌که پول‌های نجومی خرج صدها نهاد تولید و پخش خرافه اسلامی که بدرد لای جرز می‌خورند، خرج راه‌انداختن کاروان کربلا، خرج نگهداری انواع آدم‌کش‌های اسلامی در گوشه‌وکنار دنیا می‌شود. همه می‌دانند که مسئله حکومت دارو و درمان و دستمزد بازنشسته نیست. هر چقدر چشم‌انداز سیاسی در مقابل چپاولگران حاکم تیره و تارتر می‌شود همان قدر با عجله و حرص بیشتری غارت می‌کنند. “جراحی اقتصادی” اقدام سازمان‌یافته حکومت برای هموارکردن مسیر چپاول بیشتر همین مافیای اقتصادی حاکم است که بعد از انقلاب زن زندگی آزادی دورنمای نگران‌کننده کننده‌ای در مقابلش دهن باز کردش می‌بیند.

جامعه‌ای که در فاصله هشت سال دو خیزش بزرگ و یک انقلاب را از سر گذرانده، جامعه‌ای که افزایش قیمت بنزین را با خیزش آبان آن هم با هدف ساقط کردن رژیم پاسخ داد به خودش همچون بیمار دست‌بسته و اسیری نگاه نمی‌کند که توسط مافیای حاکم به‌قصد مرگ جراحی شود. برعکس، آبان و بعد از آن بخصوص انقلاب ۱۴۰۱ نشان داد که اگر حکومت قصد دارد با “جراحی اقتصادی” مردم را به شرایط مرگبار بکشاند، مردم هم قصد دارند با جراحی سیاسی، حکومت را به پرتگاه نیستی هل دهند.