مندرج در ژورنال شماره ۹۴۱ (لینک به فایل پی دی اف نشریه ژورنال برای پیاده کردن روی تلفن همراه)
دوشنبه ۱ بهمن ۱۴۰۳مأموران حکومتی برای برهمزدن تجمع فرهنگیان بازنشسته از اسپری فلفل استفاده کردند.
خبر خیلی کوتاه است، اما تا اعماق قلب انسان نفوذ میکند. مدتهای مدید است که فرهنگیان باز نشسته همانند غیر بازنشستهها و همانند سایر بخشهای جامعه دارند به دستمزدهای پرداخت نشده و سطح نازل حقوقها اعتراض میکنند و پاسخ حکومت سرکوب است. آری اینجا ایران است، کسی حقوقی ندارد. حق همه بی حقوقی مطلق است.
یادتان هست که کارگران معدن در خاتونآباد به عدم پرداخت دستمزدشان اعتراض کردند و نیروی سرکوبگر حکومت آنها را به گلوله بست؟ یادتان هست که در همان روزهای اول روی کار آمدن جمهوری اسلامی پاسخ جویندگان کار را در اصفهان با گلوله دادند و ناصر توفیقیان که دانشجویی کمونیست و جویندۀ کار بود را کشتند؟ کدام سرکوب را فراموش کردهایم؟ چهل و شش سال است که سرکوب میکنند و میکشند و مقاومت میکنیم، ایستادهایم، و ماندهایم. هر روز قویتر از پیش و با اعتمادتر داریم برای حقمان میجنگیم.
فرهنگیان بازنشسته از آن دسته مردمی هستند که خستگیناپذیر روزهای متمادی دارند از حقوق پایمالشدهشان دفاع میکنند. استفاده از اسپری فلفل ضمن اینکه اوج وحشیگری رژیم است، اوج استیصالشان هم هست. از دستهای خالی مردم میترسند. نمیخواهند صداها به گوش همگان برسد. دادخواهان را که در اعتراض به احکام اعدام پخشان عزیزی و وریشه مرادی در سنندج تجمع کرده بودند دستگیر کردند. متعاقب آن فراخوان اعتصاب برای چهارشنبه سوم بهمن داده شد. جامعه نشان داده که نمیترسد. مردم در میدان مبارزه در حال نبردی بیامان علیه حکومتاند. امروز دادخواه بازداشت میشود، شهر به اعتراض بلند میشود. در تجمع فرهنگیان اسپری فلفل زدند فریاد “بیشرف بیشرف” خیابان را پُر میکند.
باید فراتر رفت. جمهوری اسلامی یک حکومت اشغالگر است. ازآنجاکه هر اعتراضی را نشان ضعف خود میداند، باید سرکوب کند و ما که با یک رژیم شبیه اشغالگر روبرو هستیم باید به ازاء هر تعرض رژیم دهها تعرض سازمان دهیم. اگر قویتر ظاهر نشویم فردا نوبت اسپری و باطوم و ساچمه برای تجمع دیگریست. باید محکمتر از پیش از بازنشستگان به دفاع برخیزیم. با برپایی اعتراضات بیشمار در هر شهر و محله و کارخانه و مدرسه و با حمایت از اعتصاب عمومی در شهرهای کردستان و با همبستگی سراسری رژیم را بیش از این محاصره کنیم. پیروز میدان ما هستیم!