با فرارسیدن دی ماه، جمهوری اسلامی ماتم گرفته است. چرا که دی ماه یادآور مبارزات مردم ایران در دیماه سال ۹۶ در ۱۰۰شهر علیه گرانی و فقر و کلیت حکومت اسلامی ایران است. هراس حکومت از تکرار اعتراضات خیابانی در سالگرد خیزش انقلابی دیماه سال قبل هراسی موجه است. چرا که دریایی از خشم و نفرت علیه حکومت اسلامی جامعه را فرگرفته است و آغاز شورش های خیابانی اینبار بسیار عمیق تر و گسترده تر از دی سال قبل هر زمان ممکن است تکرار شود.
از دیماه سال ۹۶ تا به امروز جامعه ایران پر از جوش و خروش بوده است. شاهد وسیع ترین اعتراضات کارگری و اجتماعی بوده است. شرایط غیر قابل تحمل اقتصادی، فقر و بیکاری، دستمزدهای زیر خط فقر و پرداخت نشده، بیکارسازی های گسترده، شکاف عظیم طبقاتی و نبود آزادی و ادامه خفقان و سرکوب زمینه و انگیزه ای بوده است که کارگران و مردم در کارخانجات، مراکز کار، در خیابانها، در دانشگاهها، در مدارس و در مقابل ارگان های حکومتی دست به اعتراض بزنند و حق خود را طلب کنند.
در اعتراضات یکسال گذشته جامعه به انحاء مختلف جواب خود را به سیاست اعدام برای ایجاد رعب و وحشت داده است. شهرهای کردستان در واکنش به اعدام سه جوان به اعتصاب عمومی دست زدند. با دستگیری نمایندگان و رهبران کارگری در هفت تپه و فولاد اهواز نظیر اسماعیل بخشی زنجیره ای از همبستگی انسانی در سراسر کشور و در سطح بین المللی با این عزیزان شکل گرفت و حربه سرکوب و خفقان را بی اثر کرد. کارگران فولاد در خییابان فریاد زدند که ” نه سرکوب نه تهدید دیگر فایده نداره”.
در اولین سالگرد خیزش انقلابی دی ماه ۹۶ کمیته بین المللی علیه اعدام همه را به گسترش مبارزه و اعتراض علیه جمهوری اسلامی فرا می خواند. هر تحول مثبت و پایداری در زندگی مردم به سرنگونی جمهوری اسلامی گره خورده است. مردم در ناتوانی حکومت در جواب دادن به نیازهای انسانی شان، مصصم هستند که خود اداره امور را بدست بگیرند . جنبش اعتراضی کارگری پرچم اداره شورایی جامعه را بدست گرفته است. اینها، همه نشانه های غیر قابل انکاری از ورود مردم برای تعیین تکلیف قدرت سیاسی در ایران به نفع جبهه آزادی و انسانیت است.
ما خواهان این هستیم که کل بساط حکومت مذهبی جارو شود. جمهوری اسلامی باید با نظامی سکولار و غیر مذهبی جایگزین شود. دولت مذهبی با همه قوانینش و دستگاه تحقیر و سرکوبش باید تماما درهم شکسته شود. مذهب باید از دولت و آموزش و پرورش جدا باشد.
ما خواهان برقراری وسیعترین آزادیهای سیاسی در جامعه هستیم. ما می خواهیم مطبوعات آزاد باشد و سانسور دولتی نداشته باشیم. ما می خواهیم اجتماعات و برپایی اعتراضات آزاد باشد و کسی را به این خاطر دستگیر و بازداشت نکنند. ما می خواهیم تشکیل انواع و اقسام تشکلهای کارگری٬ کارمندی٬ دانشجویی٬ دانش آموزی و غیره آزاد باشد و هیچ ممانعت قانونی و عملی در مقابل آن وجود نداشته باشد. ما می خواهیم ابراز نظر و عقیده آزاد باشد و کسی به این خاطر که گویا “امیت ملی را به خاطر انداخته” و یا هر بهانه دیگری زبانش قیچی و بریده نشود. ما نظامی می خواهیم که در آن وجود زندانی سیاسی ناممکن است چرا که کسی بدلیل عقاید سیاسی اش اصولا زندانی نمی شود.
ما خواهان لغو همه قوانین و مقررات ضد زن و الغای فوری آپارتاید جنسی, حجاب اجباری، حداسازی های جنسیتی و لغو همه قوانین زن ستیز در ایران هستیم. ما خواهان اعلام برابری کامل زن و مرد در حقوق مدنی و فردی هستیم. ما خواهان لغو کلیه قوانین تبعیض آمیز نسبت به شهروندان جامعه هستیم. این یعنی اینکه هیچکس نباید به دلیل تمایلات جنسی اش مورد اذیت و آزار قرار گیرد٬ هیچکس نباید به دلیل بی مذهبی و یا باورهای مذهبی دیگر و یا به دلایل قومی و ملی و یا محل تولد مورد ستم قرار بگیرد. همه مردمی که در این مملکت زندگی میکنند بعنوان شهروند از حقوق یکسان برخودار باشند.
ما خواهان برچیده شدن بساط هر گونه اعدام و شکنجه و ترور در جامعه هستیم. اعدام یعنی خشونت و قتل عمد دولتی باید ملغی شود. سرکردگان جمهوری اسلامی بعنوان عاملین کشتار وسیع زندانیان سیاسی و قتل های زنجیره ای، بدلیل سرکوب سیستماتیک مردم، بدلیل تحمیل فقر و فلاکت به اکثریت مردم و بدلیل دزدی و چپاول و فساد در دادگاههای مردمی محاکمه شوند.
ما خواهان پایان دادن به مشقات و مصائبی هستیم که کارد را به استخوان همه رسانده است. یعنی بیکاری٬ گرسنگی٬ فقر و فلاکت٬ بیسوادی٬ درماندگی٬ بیماری٬ مرگ و میر ناشی از نداری و … باید پایان یابد. شهروندان جامعه حق دارند که در رفاه و آسایش کامل زندگی کنند.
کمیته بین المللی علیه اعدام عموم مردم را فرامی خواند که با بلند کردن پرچم این مطالبات مبارزه خود علیه جمهوری اسلامی را گسترش دهند و زندگی نوینی بری از فقر و نداری و سرکوب و اعدام و مملو از آزادی و خوشبختی و انسانیت را برای خود رقم زنند.
کمیته بین المللی علیه اعدام
۲ دی ۱۳۹۷ـ ۲۳ دسامبر ۲۱۰۸
2 Anhänge