اعتصاب کارگران ماشین سازی اراک، طومار اعتراضی کارگران در عسلویه، و خبری دیگر

کارگران ماشین سازی اراک در اعتراض به مشکلات معیشتی خود از روز گذشته با ترک محل کار و با خواست افزایش دستمزدها و پرداخت بموقع آن اعتصاب خود را آغاز کردند.  کارگران به سطح نازل حقوقها که آنهم بصورت قسطی در دو سه نوبت پرداخت میشود معترضند و خواستار استعفای مدیر عامل کارخانه هستند. به گفته کارگران حق بیمه آنها هفت ماه است که پرداخت نشده و  باعث قطع خدمات درمانی حداقلی آنان شده است . بعلاوه حق اضافه کاری برخی از کارگران پرداخت نشده است و بساط چپاول و رانت خواری بر قرار است. در این کارخانه نزدیک به چهار هزار کارگر به کار اشتغال دارند.

– کارگران ایرالکو نیز همانطور که قبلا گزارش کردیم اولتیماتوم داده اند که اگر تا شنبه بیست و یکم تیرماه پاسخ نگیرند دست به اعتراضی وسیعتر خواهند زد. همراهی کارگران در کارخانجات همجوار همچون هپکو،  واگن پارس،  آذر آب و کمباین سازی با این اعتراضات و شرکت فعال خانوده ها که در این شهر سنت دارد، بسیار مبرم و مهم است.

– بیش از ۶۰۰ کارگر شاغل در شرکت مدیریت طرح‌های صنعتی ایران (IPMI) در فاز ۱۴ پارس جنوبی طی طوماری اعتراضی  خواهان پرداخت معوقات مزدی خود همراه با پرداخت خسارت دیرکرد آن  شدند. این کارگران سه‌ماه حقوق و مزایا طلب دارند. و در این رابطه قبلا نیز اعتراضاتی داشته اند. بنا بر گزارش منتشر شده از سوی شورای سازماندهی اعتراضات کارگران پیمانی نفت در جلسه‌ای در هفدهم تیرماه  با حضور مدیرعامل شرکت IPMI وعده داده شد که  تا پایان ماه بخشی از حقوق معوق کارگران پرداخت خواهد شد. اما پرداخت پاداش‌ها و مزایای مناسبتی از بهمن ۱۴۰۳ به بعد ا تحت این عنوان که این پرداختها “در شرکت دولتی موضوعیت قانونی ندارد” ملغی خواهد شد. ضمن اینکه مدیریت  از برنامه‌ریزی برای اخراج بخشی از کارکنان تا پایان شهریور تحت عنوان “چابک‌سازی شرکت” خبر داد. این در حالی است که بسیاری از کارگران فعلی سابقه‌ای بیش از ۱۴ سال همکاری با IPMI دارند. این تعرضات گستاخانه، خشم کارگران را بر انگیخته و فضایی از اعتراض در میان کارگران ایجاد کرده است. کارگران اعلام کرده اند که اگر به خواستهایشان پاسخ داده نشود دست به اعتراض وسیعتر خواهند زد. 

– خبر ها در رابطه با رانندگان کامیون که اعتصاب قدرتمندی را پشت سر گذاشته اند، حاکی است که طی هفته های گذشته، هزاران راننده در سراسر کشور با پیوستن به کارزاری سراسری، خواستار آن شدند که شغل آنها رسماً در فهرست مشاغل سخت و زیان آور قرار گیرد. این کارزار با استقبال گسترده رانندگان کامیون، اتوبوس، تانکر، ترانزیت و دیگر وسایل حمل ونقل سنگین مواجه شد. در واکنش به این مطالبه سراسری و زیر فشار اعتراضات رانندگان کامیون، جلسه ای با حضور مصطفی سالاری، مدیرعامل سازمان تأمین اجتماعی، به همراه تعدادی از مقامات کارگری و کارفرمایی برگزار شد. در این نشست، روند اصلاح آیین نامه بازنشستگی مشاغل سخت و زیان آور آغاز شد و اعلام گردید که پیش نویس اصلاحیه با همکاری وزارت کار، وزارت بهداشت، سازمان تأمین اجتماعی و نمایندگان تشکل های کارگری و کارفرمایی تدوین شده و در مسیر اجرا قرار دارد. این مصوبه یک موفقیت برای رانندگان کامیون است. اما اینکه چه زمان اجرایی خواهد شد روشن نیست و رانندگان کامیون پیگیر آن هستند.

طبق گرارشاتی دیگر بر اساس آمار غیر رسمی فقط در بخش کالا حدود 600 هزار راننده فعال وجود دارد و حدود 5000 هزار شرکت حمل و نقلی نیز در بخش کالا به کار اشتغال دارند. با احتساب شمار  رانندگان اتوبوس و مالکان اتوبوس و رانندگان سواری کرایه، و احتساب رانندگان شرکت های حمل و نقل مسافر، رقم کارکنان حوزه حمل و نقل جاده ای در کشور به یک میلیون نفر میرسد. سازمان تأمین اجتماعی بارها اعلام کرده که با توجه به شرایط اقتصادی، توان پرداخت هزینه های سنگین ناشی از بازنشستگی زودتر از موعد این تعداد از رانندگان را ندارد. اما روشن است که نمیتواند به بهانه کمبود بودجه، از انجام قانونی که می تواند وضعیت زندگی صدها هزار خانواده را بهبود ببخشد، سرباز زند. رانندگان کامیون پیگیر اجرای این قانون و دیگر مطالبات خود هستند.

حزب کمونیست کارگری ایران

۱۹ تیر  ۱۴۰۴، ۱۰ ژوئیه  ۲۰۲۵