روزنه rowzane خبری – تحلیلی
نشریه ژورنال شماره ۱۰۳۸ – فایل پی دی اف – ویژه تلفن همراه
سال گذشته جنبشی علیه اعدام شکل گرفت. در کارزار سه‌شنبه‌های نه به اعدام دیدیم که ابتدا ۳۸ زندان به این جنبش پیوستند و با هدف لغو اعدام دست به اعتصاب غذا زدند. وقتی قوانین حاکم ضد بشریت باشد و حق، حقوق و آزادی مردم را سلب کند، مردم مطالبه‌گری می‌کنند و در عوض با شوکر، باطوم، زندان و در نهایت با حکم اعدام مواجه می‌شوند. این قانون همه حکومت‌های دیکتاتوری است که برای ساکت کردن مردم به اعدام متوسل می‌شوند. در مقابل این هم باید به قانون جامعه تبدیل شود که ابزار سرکوبِ مردم را از دست حکومت بیرون بکشد.
اعدام یکی از مهم‌ترین ابزارهای سرکوب جامعه است و مقابله با اعدام نیز یک رکن اصلی مقابله با رژیم است. در چنین جامعه نابسامانی که بخشی از قشر فقیر و زحمت‌کش جامعه هم قربانی همین قوانین هستند، برای رهایی از فقر و فلاکت تن به هر کاری می‌دهند و در نهایت رژیم آنها را اعدام می‌کند. همه می‌دانیم اینها بهانه‌ای است برای به اصطلاح مقابله با بزهکاری یا فساد یا… چون اگر این‌طور بود حالا هیچ‌کدام از دست‌اندرکاران حاکم از این مجازات جان سالم بدر نمی‌بردند، بنابراین مجازات برای ایجاد وحشت مردم است نه اجرای عدالت. تا امروز هم نشان داده شده است درمان فقر و رسیدن به یک جامعه انسانی نه با اعدام که با عدالت و رفاه و آزادی مهیا می‌شود.
اکنون ۴۱ زندان به کارزار سه‌شنبه‌های نه به اعدام پیوستن. پس ما هم باید هم صدا و در کنار هم جلوی ماشین کشتار و سرکوب بایستیم و اجازه ندهیم اعتراضات و مطالباتمان حذف و دفن شوند. برای بی دار شدن باید بیدار شویم. برای پایان این کشتار سازمان‌یافته دولتی باید متحد شویم.
