روزنه rowzane خبری – تحلیلی
محمدرضا باهنر از باند اصولگرایان و عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام دهم مهر در گفتگو با خبرگزاری “انتخاب” اعلام کرد:” پارادایم ها در جمهوری اسلامی یک مقدار نرم دارد اصلاح می شود. از نظر حقوقی و قانونی، لایحه حجاب دیگر قابل پیگیری نیست، دیگر الزام برای مسئله حجاب و جریمه نقدی، کیفری یا حقوقی وجود ندارد”.
باهنر مانند هر مهره دیگر حکومتی که همیشه شکست های حکومت شان را با دمیدن بر شیپور وارونه پیروزی بر دشمن یا اهمیت دادن به خواست جامعه اعلام می کنند، شکست شان در برابر جنبش زنان و مبارزات توده ای علیه حجاب اجباری را به عنوان یکی از نتایج اصلاح روش ها از روی تدبیر و از روی آگاهی و با اختیار در نظام اسلامی به جامعه و به زنانی می فروشد که 46 سال است علیه حکومت آپارتاید جنسی و قوانین و اقدامات و اعمال ضد زنانه آن و علیه همه سنت ها و باورهای ارتجاعی و اسلامی تبعیض آمیز نسبت به زن که این رژیم حامی و مروج شان است، مبارزه می کنند.
ممکن است گفته شود که در مقابل کسانی مانند باهنر که پیشتر هم از شکست طرح حجاب و عفاف و عمومی شدن بی حجابی در جامعه صحبت کرده و امروز پایان حجاب اجباری را اعلام می کنند، کسانی دیگر از حکومت مانند علم الحدی و حسین شریعتمداری همچنان بر ضرورت مقابله با بی حجابی و سرکوب زنان تأکید و اصرار دارند و نمی شود صحبت های باهنر و هم اندیشان او را حجت و سند قاطع پذیرش رسمی شکست حکومت تلقی کرد. درست است این تناقض گوئی ها همچنان و ممکن است تا آخرین روز عمر ننگین رژیم در میان سران و مهره های نظام ادامه داشته باشد. اما با رجوع به واقعیات جاری در جامعه که هر روز جلوه های فرهنگ غربی در پوشش و روابط اجتماعی مردم مخصوصا زنان و جوانان بیشتر نمود پیدا می کند و با مشاهده درماندگی و بی جرأتی پلیس از هر گونه واکنشی حتی در حد دادن تذکر به زنان بی حجاب که با جسارت و اعتماد به نفس بالا از مقابلشان عبور می کنند، می توان یقین حاصل کرد که باهنر و باهنرها راست می گویند و حجاب اجباری پایان یافته است.
اکنون دیگر بی حجابی به یک نرم و روش زنان برای حضور در خیابان و دیگر مکان های اجتماعی تبدیل شده است. برای اکثریت جامعه آزادی پوشش زن به یک دستاورد و به یک حق تثبیت شده و غیر قابل بازپس گیری تبدیل شده و رژیم دیگر توان مقابله با جامعه را ندارد. سران کمی واقع بین حکومت مانند باهنر موقعیت شکست خورده نظام در برابر جامعه را بهتر درک می کنند و در شرایط حاضر که رژیم شان تا خرخره در باتلاق ابر بحران ها فرو رفته و هر آن ممکن است مردم به خاطر تنگ تر شدن راه تنفس شان در زیر آوارهای گرانی و فقر بی سابقه ناشی از بازگشت تحریم های سازمان ملل به خیابان بریزند، ناچار هستند به خاطر جلوگیری از اقدامات و برخورد های مخاطره آمیز احتمالی پلیس و اراذل و اوباش امر به معروف با زنان اعلام پایان حجاب اجباری و ملغی شدن قانون الزام به پیگیری و جریمه و مجازات کیفری و حقوقی مرتبط با آن را کنند.
اوضاع اقتصادی و افزایش بی سابقه گرانی شرایط معیشتی اکثریت مردم را بارها بیشتر از حتی دو ماه پیش سخت تر و غیر قابل تحمل تر کرده و رژیم پاسخی برای آن ندارد. به همین خاطر سران حکومت تلاش می کنند هر طور شده از سر برآوردن خیزش مردم جلوگیری کنند. می دانند جامعه منتظر کوچکترین جرقه به هر بهانه ای برای به میدان امدن علیه نظام هستند. می دانند که این بار خیزش خیابانی با اعتصابات سراسری کارگری و اعتصابات در دیگر بخش های خدماتی و آموزشی و حتی اعتصابات عمومی بخش های دیگر جامعه همراه خواهد بود. اعتصاباتی که می تواند کار جمهوری اسلامی را تمام کند. همچنین می دانند هر اقدام و حرکت مزدوران حکومت در خیابان ها و مکان های عمومی نسبت به زنان یا هر فردی دیگر از مردم ناراضی می تواند این جرقه را بزند. در نتیجه سعی می کنند آتش به باروت خشم مردم نزنند. ترجیح می دهند حتی الامکان با مردم درگیر نشوند و هر وقت هم در مقابل سؤالات مردم نسبت به اوضاع پیش آورده و جهنمی که برای شان ایجاد کرده اند هم سعی می کنند با زبان درماندگی و بی چارگی صحبت کنند تا شاید به خیال خود جامعه را کمی آرام کنند.
تشریح توأم با عجز و لابه پزشکیان از اوضاع حکومت در بندرعباس یک روز بعد از انتشار مصاحبه باهنر که طی آن پایان حجاب اجباری را اعلام کرده بود، ربط داشتن پذیرش این شکست با اوضاع سیاسی و اقتصادی را نشان می دهد. پزشکیان در جریان سفرش به بندرعباس به روشنی اعتراف کرده بود که کاری از حکومت برای بهبود اوضاع معیشتی مردم و حتی برای فراهم کردن شرایط تحصیل برای فرزندان شان بر نمی آید. او گفته بود :” فکر کنید اصلا ما نیستیم”.
این زبان فلاکت امروز حکومتی است که تا چندی پیش با ادعای داشتن اقتدار در داخل و در منطقه از موقعیت بالا و رو به پائین با مردم صحبت می کرد. ما مردم نه امروز، بلکه ده ها سال است که به سران رژیم پاسخ داده ایم و آن این است که باید گورتان را گم کنید و امروز با قاطعیت بیشتر به پزشکیان و کل جمهوری اسلامی می گوئیم که ما فکر نمی کنیم نیستید، ما می خواهیم که به طور واقعی نباشید و به گورتان خواهیم سپرد. ما اعلام می کنیم که زیاد طول نخواهد کشید تا ناچارتان کنیم که از خاکریزهائی مانند اعدام و قوانین ضد انسانی قصاص و مذهب و خرافات هم عقب نشینی کنید و باهنرها را وادار به اعلام غیر اجرائی بودن قوانین جزائی و کیفری مربوطه کنیم.
بی گمان آن روزها دور نیستند. ما امروز قوی تر از هر زمانی دیگر در گذشته هستیم و مبارزات مان علیه جمهوری اسلامی را ادامه خواهیم داد. به موقعیت امروز بازنشستگانی که اعتراضات هفته ای را برگزار می کنند نگاه کنید و به شعارهائی که هر روز رادیکالتر و کوبنده تر علیه اعدام و جنگ افروزی رژیم و اصرار خامنه ای و بقیه سران نظام بر ادامه پروژه های غنی سازی هسته ای و موشکی و حمایت از تروریست های باقی مانده از محور نابود شده موسوم به مقاومت سر می دهند، گوش کنید. به شعار بازنشستگان مبارز کرمانشاه در تجمع روز سه شنبه دهم مهر گوش کنید که فریاد نه به اعدام سر دادند و اینگونه جواب حکومت اعدام و آدمکشی می دهند کنید. جواب حکومتی که در مدت 6 ماه گذشته بیش از 1000 نفر زندانی سیاسی و عادی را با هدف ایجاد رعب وحشت در جامعه برای بقاء خود در ازای به سکوت کشاندن مردم اعدام کرده است. و علاوه بر آن قوه قضائیه جنایتکارش به تازگی دستور اجرای هر چه زودتر حکم 500 زندانی محکوم به اعدام دیگر را صادر کرده است. همین بازنشستگان در همین روز شعار “اصلاح طلب اصولگرا، ایران را بردید به قهقراء” به شعارهای کوبنده پیشتر خود افزودند. این یعنی ما مردم در مقابل حکومتی هستیم که بمب هسته ای و تروریست پروری می خواهد. به مراسمات و تجمعات به مناسبت سالگرد انقلاب “زن، زندگی، آزادی” و به اعتصاب عمومی شهرهای سقز و دیوانده به همین مناسبت نگاه کنید که چگونه رژیم را به وحشت انداختند.
این ها نمونه هائی از ده ها تجمع اعتراضی و اعتصاب توده ای و کارگری هستند که در ضعیف ترین موقعیت حکومت که در عین حال مستأصلانه و جنون آمیز دست به اعدام گسترده میزند، در کمتر از یک ماه برگزار شده اند و دور از انتظار نیست که با قدرت بیشتر و در سطح سراسری و عمومی نمود یابند.
شرایط پیش رو برای جمهوری اسلامی مرگبار است و ما مردم مرگ این حکومت و برپایی جامعه ای شاد آزاد و پر از رفاه را رقم خواهیم زد.
