افزایش یا کاهش دستمزدها؟ “لوکوموتیو دارد به ته دره میرود”

جدال بر سر دستمزد یک عرصه دائمی مبارزه کارگران با سرمایه داران و حکومت است و با وضعیت اقتصادی و سیاستهای مالی حکومت، در سال آتی کارگران و معلمان و پرستاران و بازنشستگان و بخش عظیمی از حقوق بگیران جامعه برای دفاع از زندگی خود ناچارند این جدال را گسترش و شدت بیشتری دهند.

روز ۱۹ اسفند جمهوری اسلامی میزان افزایش دستمزد برای سال ۱۴۰۱ را ۵۷ درصد اعلام کرد و دست اندرکاران دولت رئیسی فورا بیرون پریدند و به کارگران و حقوق بگیران تبریک گفتند و چشم انداز “بهبود معیشت حقوق بگیران” را اعلام کردند. اما این یک فریبکاری بیش نبود. حقیقت اینست که این میزان با توجه به فاکتورهای متعددی که بر افزایش نجومی سبد هزینه زندگی تاثیر جدی میگذارند آنچنان مضحک است که برخی رسانه های خانه کارگری وابسته به حکومت نه فقط نتوانستند از آن دفاع کنند بلکه با تیتر “افزایش دستمزدها؟” با علامت سوال و گیومه اعتراف کردند که با توجه به افزایش سبد هزینه زندگی، دستمزد واقعی کارگران کاهش نیز خواهد یافت. حکومتیان میگویند دریافتی کارگران و حقوق بگیران با تمام مخلفات یعنی حق اولاد، حق مسکن و بن خواربار نهایتا به ۶ میلبیون و ۲۰۰ هزار تومان خواهد رسید.

جالب است که حتی همین میزان افزایش، شامل کارگران و کارکنان مراکز دولتی نخواهد شد و حقوق اسمی آنها تحت عناوین دیگر حدودا فقط ده درصد افزایش خواهد یافت.

اما همین رقم ۶ میلیون و ۲۰۰ هزار تومان در مقایسه با سبد هزینه زندگی که سخنگویان مختلف حکومت در دوره های مختلف از ۹ میلیون تا ۱۲ میلیون تومان در ماه اعلام کرده اند و با محاسبه افزایش قیمتها در سال گذشته حداقل به ۱۵ تا ۱۶ میلیون تومان رسیده است و سال آینده نیز بطور قابل توجهی بیشتر هم خواهد شد، به معنای آنست که دستمزد کارگران و معلمان و بخشهای دیگر کارکن و حقوق بگیر جامعه چندین بار زیر سقف خط فقر باقی میماند و حتی نسبت به قبل قدرت خرید کارگران کاهش زیادی خواهد داشت. اما این هنوز تمام ماجرا نیست.

یک فاکتور دیگر که باعث خواهد شد میزان دستمزد از قبل نیز بی ارزش تر باشد، حذف ارز ۴۲۰۰ تومانی است که فورا تاثیر آن افزایش سریع و چندبرابری قیمتها خواهد بود. ارز ۴۲۰۰ تومانی را از چند سال قبل بعنوان راه حلی برای واردات دارو و نیازهای اساسی مردم با قیمتی قابل تحمل تر در نظر گرفتند. خیلی زود اما این هم به ممر ثروت اندوزی دزدان نجومی و آقازاده ها تبدیل شد و بخش مهمی از دلارهای ۴۲۰۰ تومانی بالا کشیده شد و در بازار سیاه به قیمتهای تا ۳۰ هزارتومان به فروش رسید. اما بهرحال ارز ۴۲۰۰ تومانی قیمت ارقام اصلی و دارویی را بدرجه ای کنترل میکرد. اکنون دولت رئیسی با ادعای جلوگیری از فساد و اختلاسها، ارز ترجیحی را حذف میکند و قیمت داروها و کالاهای اساسی را به بازار آزاد واگذار میکند. این تصمیم قیمت داروها و مواد خوراکی اساسی را چندین برابر میکند. یکی از اقتصاددان حکومتی در اشاره به حذف ارز ۴۲۰۰ تومانی و تبعات آن گفت “این لوکوموتیو دارد به ته دره میرود”! بعبارت دیگر در حالی حکومت اسلامی و دولت رئیسی میزان افزایش دستمزد سال آتی نسبت به سال جاری را ۵۷ درصد اعلام کرده است که تورمی چند صد در صد در راه است و طلایه های آن از هم اکنون با افزایش شدید قیمت دارو و برخی اقلام دیگر هویداست. حکومتیان خطر جدی اعتراضات و خیزشهای گسترده مردمی را مدام به یکدیگر گوشزد میکنند.

اما اینهم هنوز تمام ماجرا نیست. دولت رئیسی در لایحه بودجه ریاضتی اش، بستن مالیات بر درآمدهای از ۵ میلیون و ۶۰۰ هزار تومان به بالا را نیز اضافه کرده است و از این طریق نیز بخش قابل توجهی از دستمزدهای زیر خط فقر کارگران را میخواهد به جیب بزند. در یک کلام نقشه حکومت اسلامی تحمیل بیش از پیش فقر و محرومیت و نداری به کارگران و معلمان و پرستاران و بازنشتگان و دیگر بخشهای حقوق بگیر طبقه کارگر است که فی الحال با مشقت و محرومیت بسیار دست و پنجه نرم میکنند.

هم اکنون جنبش قدرتمندی بر سر خواست افزایش دستمزدها در ایران وجود دارد که نیروی آن کارگران، معلمان، بازنشستگان و بخش وسیعی از مزدبگیران هستند. از جمله بخشهایی از کارگران بر مطالبه حداقل دستمزد ۱۶ میلیون تاکید کرده اند و در اعتراض به حداقل دستمزد تعیین شده شورایعالی کار بر خواست افزایش حقوقها متناسب با نرخ واقعی هزینه های معیشتی تاکید دارند و امروز همان ۱۶ میلیون را هم کافی نمیدانند. بعلاوه در اعتراض به لایحه ریاضتی حکومتی مبنی بر لغو بند حذف ارز ۴۲۰۰ تومانی تاکید دارند. این نیروی وسیع اجتماعی بستر اعتراضات گسترده و رفتن بسوی اعتصابات و تجمعات سراسری است.

با اتحاد تمام بخشهای کارگری و با اعتراضات و اعتصابات متحدانه و سراسری میتوانیم و باید از زندگی و معیشت خود و خانواده هایمان دفاع کنیم و پوزه مفتخوران سرمایه دار و حکومت جنایتکارشان را به خاک بمالیم. رفاه و زندگی انسانی حق تک تک ماست و با مبارزه و اتحاد و اعتصاباتمان میتوانیم از آن دفاع کنیم. نباید اجازه دهیم که دزدان و مفتخوران حاکم بیش از این زندگی ما را به رنج و محرومیت تبدیل کنند. این لوکوموتیو جایش در همان ته دره است.

حزب کمونیست کارگری ایران

۲۲ اسفند ۱۴۰۰، ۱۳ مارس ۲۰۲۲