امشب طناب‌های دار را به آتش بکشیم!

سیما بهاری

صدای پای بهار را می‌شود شنید. هر چقدر زمستان و سرما و تاریکی سماجت به خرج دهند، گرما و نور غلبه خواهد کرد. درست مثل رابطۀ جمهوری اسلامی با جنبش پر قدرت مردم. جلو آمدن بهار را نمی‌شود گرفت. در دل سرد و تاریک خاک، جوانه‌ها شروع به تحرک می‌کنند و زندگی در دل خاک و در انتهای ریشه‌ها نطفه می‌بندد. مردم مثل همان جوانه‌ها هستند. با انواع وسیله‌ها جلو حرکتشان را می‌گیرند و آنها راه دیگری برای رشد و بالندگی می‌یابند.

از شروع انقلاب زن زندگی آزادی قدم‌به‌قدم پیش رفتیم، موانع را از سر راهمان تا حدودی برداشتیم، و تلاش کردیم خودمان را در مواضع تازه تثبیت کنیم. حجاب این خاکریز مهم را فتح کردیم. این فتح را نمی‌توانند پس بگیرند. در سال‌های گذشته در ایام چهارشنبه‌سوری گرد آتش رقصیدیم، هلهله کردیم، زن و مرد در کنار هم ایستادیم و نشان دادیم می‌خواهیم با هم باشیم. حجابمان این سمبل اسارت را در آتش انداختیم و فریادمان به جهان مخابره شد. دنیا ما را و شهامتمان را دید و به احترام تلاش‌های انسانی و برابری‌طلبانهٔ ما کلاه از سر برداشت. تشویق شدیم و ادامه دادیم. نشان دادیم که ایستاده‌ایم تا پایان. به خاکریز اول اکتفا نکردیم و نمی‌کنیم. خاکریز بعدی شکستن دیوار آپارتاید جنسیتی است.

این روزها چهرۀ شهرهای مختلف تصاویر زنان و مردان جسوری است که در کنار هم می‌رقصند و به استقبال زنده شدن طبیعت و به استقبال حیات می‌روند. عناصر ریزودرشت حکومت گاه عربده می‌کشند و گاه خط و نشان که ماه مبارک است و عزاداری. نرقصید، نخورید، شادی نکنید و… زنان و مردان اما می‌رقصند، می‌خورند و می‌نوشند و شادی‌کنان به استقبال بهار می‌روند.

سنگر بسیار مهم دیگری که با اراده جمعی ما باید فتح شود، سنگر اعدام است. این حربۀ ضد زندگی را باید از دست حکومت، این پیام‌آوران مرگ در آورد. امسال چهارشنبه‌سوری طناب‌های دار را در آتش می‌اندازیم و شعار “زنده‌باد زندگی” سر می‌دهیم. زن و مرد در کنار هم و با هم بی‌حجاب طناب‌های دار را می‌سوزانیم و این ابزار سرکوب و وحشیگری جمهوری اسلامی را با شعار “نه به اعدام” همراه با خانواده‌های دادخواه، به تاریخ می‌سپاریم. این سنگر را نیز فتح خواهیم کرد.

مندرج در ژورنال شماره ۹۹۰ (لینک به فایل پی دی اف نشریه ژورنال برای پیاده کردن روی تلفن همراه)