روزنه rowzane خبری – تحلیلی
مندرج در ژورنال شماره ۷۵۰ (لینک به فایل پی دی اف نشریه ژورنال برای پیاده کردن روی تلفن همراه)
سه انتخابات در سه کشور موضوع اخبار رسانه‌ها است.
نارندرا مودی، در انتخابات اخیر هند پیروز شد.
مناظرۀ داغ و پرتنش رهبران حزب محافظه‌کار و حزب کارگر در آستانۀ انتخابات سراسری این کشور برگزار شد. در این مناظره طیفی از موضوعات متنوع از مالیات و برنامه‌های اقتصادی تا مهاجرت و سیستم درمانی مطرح شد.
در ایران از محمود احمدی‌نژاد، علی لاریجانی تا وحید حقانیان که این آخری تا همین اواخر همیشه در کنار خامنه‌ای ظاهر می‌شد، کاندید “انتخابات” ریاست‌جمهوری شده‌اند.
همه این انتخابات‌ها با نام دمکراسی انجام می‌شود و وقتی در کشوری انتخابات به درجه‌ای آزادتر باشد و نظام حاکم به همه گروه‌های سیاسی و احزاب اجازه شرکت در انتخابات را بدهد آنگاه همین آزادی در ثبت‌نام کردن در مبارزه انتخاباتی، مظهر آزادی قلمداد می‌شود. اما آیا این‌همه آن چیزی است که جامعه در انتظارش به سر می‌برد و باید به آن مباهات کند؟
تکلیف حکومت‌هایی مثل جمهوری اسلامی مشخص است. رژیم اسلامی یک دیکتاتوری مذهبی تمام‌عیار را نمایندگی می‌کند که در آن انتخابات با هیچ معیار جهان متمدن خوانایی ندارد.
کشور هند به‌خاطر انتخاباتش مادر دمکراسی دنیا نام‌گرفته است و نارندرا مودی با کارنامه‌ای از نژادپرستی هندو یک‌بار دیگر در رأس دولت قرار گرفته است. فقر و مرگ از گرسنگی در هندوستان، این کشور “مادر دمکراسی” بیداد می‌کند.
در انگلیس ۱۵ سال است که حزب محافظه‌کار در حاکمیت است، حزب کارگر که مخالف این حزب است در نبردی نفس‌گیر برای به دست‌گرفتن دولت است.
انتخابات در همه کشورها، انتخاب میان بد و بدتر است. هر حزبی که به قدرت می‌رسد به وعده‌های انتخاباتی خود عمل نمی‌کند و یکی با سرعت بیشتر (حزب محافظ کار) و یکی با سرعت کمتر (حزب لیبر) از رفاهیات مردم می‌زنند، بیمه‌های درمانی را محدودتر می‌کنند، سن بازنشستگی را بالاتر می‌برند، مالیات را افزایش می‌دهند و در یک‌کلام مردم را یک‌قدم دیگر به فقر بیشتر سوق می‌دهند.
داستان زندگی بشر با صرف انتخابات تغییر نمی‌کند. انقلاب می‌تواند زمینه مناسب برای ریشه‌‌کن کردن نظام طبقاتی را فراهم کند و با کندن ریشه نابرابری‌ها و کاشتن نهال برابری، همراه و هم‌زاد خود آزادی را نیز به همراه می‌آورد. آزادی و برابری لازم و ملزوم یکدیگر هستند. دمکراسی هر چند در برابر دیکتاتوری یک دستاورد بسیار مهم مبارزه مردم است؛ اما راهی برای رهایی جامعه از بند فقر و فساد و نابرابری و بردگی مزدی نیست.
