انتخابات کذایی نزدیک است

انترناسیونال 905
با تحلیل اخبار و اتفاقات ایران متوجه می شویم که در جمهوری اسلامی همه چیز به هم گره خورده است. جمهوری اسلامی پروژه های متفاوتی را تعریف می کند و به پیش می برد، اما با اندکی تفکر و به گفته مارکس دست بردن به ریشه ها همگی برملا می شود.
نزدیک مضحکه انتخابات است، به یکباره دفتر آیت الله بیات زنجانی اطلاعیه می دهد که از حصر، تلفنی با او تماس گرفته شده است. خبرنگار اصلاحطلب از تماس تلفنی زهرا رهنورد با خود خبر می دهد و تماس محصورین با مادر سهراب اعرابی توسط خبرنگاران در فضای مجازی پخش می شود. سیلی به گوش سرباز از طرف نماینده مجلس می خورد، امام جمعه فلان منطقه که با سن و سال زیاد احتمالا مشاعرش را از دست داده، مطابق قاعده جمهوری اسلامی درخواست بازداشت منتشرکننده فیلم را می دهد و نماینده ضارب نیز از دروغگویی سرباز و اینکه «خود» مظلوم واقع شده است صحبت می کند. اما بالادستی ها میدانند که انتخابات نزدیک است. بنابراین نماینده مذکور در چرخشی سریع به طور ضمنی عذرخواهی می کند، نماینده قوه قضاییه و سخنگوی دولت از سرباز حمایت می کنند. اگر کار بر قاعده باشد، سرباز باید در انفرادی باشد و جامعه منتظر عذرخواهی و اعترافات او.
مصطفی تاجزاده با چپ خط امامی مستقر در سرزمین ملکه، علی علیزاده گفتگو میکند و سپاه را عامل همه اتفاقات و کاستی ها اعلام میکند. از سمت دیگر خسرو معتضد در مقابل صادق زیباکلام سخنگوی غیر رسمی جمهوری اسلامی در شبکه های تلویزیونی خارج از ایران در تلویزیون جمهوری اسلامی می نشیند و مدح و ثنای رضاشاه را می گوید.
به زودی خاتمی که مدتهاست همیشه ممنوع التصویر و ممنوع الصدا و ممنوع القلم است، زبان باز خواهد کرد و بروال معمول مردم را برای انتخابات نمایشی دیگری خطاب قرار خواهد داد.
اگر با دقت به این موارد نگاه کنیم مشخص است که حکومت رفتارهای بدون هزینه را برای دمیدن در تنور انتخابات پر رنگ جلوه خواهد داد اما گره را نمی تواند باز کند. اخبار مهم و زیر پوست جامعه را بیان نمی کند. فعالان رژیم در فضای مجازی از اعتراضات بازنشستگان در تمامی شهرهای ایران سخن نخواهند گفت، از اینکه کارگران فولاد اهواز مدیران را با لگد بدرقه نموده اند دم نخواهند زد. در تلویزیون با نمایندگان هفت تپه مناظره برگزار نمی شود، درباره بازداشت فعالین کرد و یخ زدن پنج کولبر در کوهستان سخنی به میان نخواهد آمد. از اعتراضات گسترده پرستاران و اعتصاباتشان خبری پخش نخواهد شد. چرا که این جنبش مردم را جمهوری اسلامی با دندان هم نمی تواند گره اش را باز کند. با عذرخواهی و سمینار و مناظره و تلفن، نمی توان پاسخ جنبش مردم را داد. در روزگار پیوند این جنبش ها، حکومت دوباره چهره خود را نشان خواهد داد، دندان هایش را، چنگالش را و وحشی گریش را.
اکنون نزدیک نمایش انتخابات است، فصل نمایش گل و مقنعه رنگی و اجابت درخواست های پوچ است. فصل راه اندازی وبسایت «تهران من» است تا مردم از آرزوهای خود در آن بنویسند و هر آرزویی که بیشترین لایک را بخورد شورای شهر به دنبال تحقق آن باشد. اما چه آرزویی مهمتر از برچیده شدن و جارو شدنجمهوری اسلامی، ولایت فقیه و کل سیستم و نظام وابسته به آن؟
در شرایطی که پنج میلیون دانش آموز به دلیل نداشتن موبایل و تبلت و لپ تاپ و کامپیوتر از تحصیل بازمانده اند، چه کسی و با چه وسیله ای می خواهد در وبسایت شما لایک بزند؟ جمهوری اسلامی نه خواب است و نه خود را به خواب زده است، آگاهانه میداند که به سمت سقوط میرود و تنها سعی می کند با اینگونه نمایش ها مردم را فریب بدهد و سقوط خود را اندکی به تاخیر بیندازد. اما مردم به فکر تصرف خیابان ها و کارخانجات هستند و به قول منصور حکمت «نه بزرگ» را به شما گفته اند.