انتخابات کذایی یک شکست برای حکومت – سؤال از کاظم نیکخواه

مندرج در ژورنال شماره ۷۶۹ (لینک به فایل پی دی اف نشریه ژورنال برای پیاده کردن روی تلفن همراه)

کیوان جاوید: از سیرک مُضحک انتخابات باندهای رژیم استقبال نشد. آیا این عدم استقبال از نظر شما قابل‌پیش‌بینی بود، نشانه‌های اجتماعی بیانگر چه پیش‌بینی‌ای بود؟ حالا بعدازاین چه باید کرد؟

کاظم نیکخواه: کاملاً قابل‌پیش‌بینی بود. ببینید! رئیسی آخوند جلاد اما بی‌مقدار در خیل گوش به فرمانان خامنه‌ای بود. اما مرگ او ضربه سنگینی به حکومت زد. چرا که بر متن انقلاب زن زندگی آزادی صورت گرفت و به مردم فرصت داد که جشن بگیرند، به حکومت تعرض کنند، کارنامه کشتارهای دهه شصت را جلو بکشند و برای سرنگونی متحدتر شوند. سابقه نداشته است که بخش‌های مختلف مردم اینچنین علنی و یکپارچه نمایشات حکومتی را محکوم کنند. بازنشستگان، کارگران هفت‌تپه، نفت، دادخواهان، دانشجویان، زنان، معلمان، نویسندگان و تمام تشکل‌های مستقل علناً علیه این نمایش کذایی موضع گرفتند و گفتند رأی ما سرنگونی است. چهره‌هایی نظیر گوهر عشقی، اسماعیل بخشی، و بسیاری دیگر فراخوان به تحریم این نمایش مسخره دادند. سرنگونی طلبی در تقابل مردم با انتخابات حکومتی موج می‌زد. انتصاب جانشین برای رئیس‌جمهور انتصابی ظاهراً یک رویداد درون حکومتی است. اما این انتخابات، درون حکومتی باقی نماند و مردم را برای سرنگونی متحدتر و امیدوارتر کرد.

به نظر من اوضاع بعدازاین انتخابات نیز متأثر از این تقابل خواهد بود. انقلاب زن زندگی آزادی انقلابی بسیار زیبا و مدرن و هوشیارانه بوده است. فکر می‌کنم بسیار حیاتی و مهم است که مضامین این انقلاب یعنی برابری‌طلبی، آزادیخواهی، کارگر دوستی، انسان‌دوستی حداکثری، دفاع از حقوق کودکان و زنان و مردم تحت ستم، ضدیت با اعدام و سرکوب و امثال اینها را در میان بخش‌های هرچه بیشتری از مردم جا بیندازیم. بعلاوه این مضامین را باید شفاف‌تر و متعین‌تر کرد. یعنی هدف از آنها را باید به‌روشنی تعریف کرد که مو لای درز آن نرود. این باعث می‌شود که فاز بعدی انقلاب سرراست پیش برود. کارهایی نظیر بیانیه بیست تشکل و میثاق ۱۴۰۳ و منشور حقوق زنان، کارهای مفید و ارزشمندی در این جهت است. ما مردم نشان داده‌ایم که می‌توانیم و باید صددرصد نقطه مقابل تمام سنت‌های زشت و ضدانسانی حکومت اسلامی باشیم و این یعنی انسان‌گرایی مدرن و شفاف، یعنی آزادیخواهی همه‌جانبه، یعنی دفاع بدون ابهام از زندگی و رفاه انسانی. یعنی مخالفت بدون ابهام از تعصبات مذهبی و ملی و امتیازات طبقاتی و حقوق‌بگیران نجومی. در این زمینه‌ها کار زیاد داریم؛ اما تا حد زیادی جلو آمده‌ایم. باید این مسیر را با جدیت ادامه دهیم.