کارگر کمونیست ۸۹۱
حکومت اسلامی موجی از حمله و اخراج همراه با توحش افغانستانی ها را به جریان انداخته و هر روز هزاران کودک و مرد و زن و پیر و جوان را بدون هیچ امکاناتی در پشت مرزها رها می کند. یک فاشیسم تمام عیار علیه پناهندگان و مهاجران افغانستانی در جریان است.
در برابر این توحش، در موارد متعددی شاهد رفتار انسانی مردم با پناهندگان هستیم. از جمله در بلوچستان در روزهای اخیر مردم در ابتکاری زیبا با برپایی ایستگاههای جمعآوری در نزدیکی اردوگاه الغدیر، اقلامی چون نان، آب، میوه، سبزیجات، دارو و دیگر مایحتاج ضروری را بهصورت داوطلبانه در اختیار مهاجران افغانستانی رد مرز شده قرار داده اند.
نظیر همین کمک رسانی ها را از جانب مردم در کرمان شاهد بودیم. نکته جالب در این کمک رسانی ها مقابله مردم با ممانعت های جمهوری اسلامی و رساندن مواد غذایی و آشامیدنی از روی دیوار اردوگاه گرفته، تا کندن چال زیر در ورودی اردوگاه، تا بستن راه بر اتوبوس های حکومتی حامل این پناهندگان است. اقدامی زیبا، تاریخی و انسانی که جلوه دیگری از زیبایی جنبش زن زندگی آزادی است.
جمهوری اسلامی در جنگش با اسرائیل ضربات سختی خورده است. بالاترین مقامات این حکومت به هلاکت رسیدند و به مراکز نظامی و هسته ای آن ضربات سنگینی وارد شد. صفوف حکومت در هم ریخته تر و حکومت در موقعیت بسیار ضعیف و در حلقه محاصره خشم و نفرت مردمی در سراشیبی سقوط قرار دارد. در چنین شرایطی است که حکومت تسلیم به آتش بس شد . بدنبال این شکست نظامی و سیاسی است که حکومت اسلامی با عنوان جاسوسی برای موساد، شروع به اخراج صدها هزار افغانستانی کرده و فضای تبلیغاتی فاشیستی علیه آنها را تشدید نموده است. در همین یک هفته چند صدهزار شهروند بی پناه افغانستانی وحشیانه دستگیر و اخراج شده اند. این اخراجها چنان غیر انسانی و بیرحمانه است که عمیقا خشم و نفرت مردم را برانگیخته است و موجی از همبستگی را همراه داشته است.
همبستگی اخیر مردم بلوچستان و کرمان با شهروندان رد مرز شده افغانستانی نمونه ای درخشان از این همبستگی هاست. از سوی دیگر تشکلهای مختلف کارگری و اجتماعی همچون شورای هماهنگی تشکلهای صنفی فرهنگیان، ۱۴ نهاد فعال در دفاع از حقوق کودکان ، کانون نویسندگان ایران ، سندیکای شرکت واحد، و بیش از ۱۳۰۰ نفر از روزنامهنگاران، سینماگران و فعالین و شهروندان ایرانی و افغانستانی با تاکید بر پایان دادن به برخورد غیر انسانی با افغانستانیها در ایران انزجار خود را از این سیاست فاشیستی و سرکوبگرانه حکومت اعلام کرده اند. بویژه بخشی از این رد مرز شدگان کودکان هستند و نهادهای مدافع حقوق کودک و شورای هماهنگی تشکلهای صنفی فرهنگیان نسبت به آن اعلام اعتراض کرده اند. در بخشی از بیانیه این شورا چنین آمده است. “ما به عنوان معلمان این سرزمین، بر این باوریم که هیچ خط مرزی، ملیتی یا کاغذ هویتی نباید مانع دسترسی کودکان به آموزش، امنیت و کرامت انسانی باشد.
ما از تمامی نهادهای مدنی، فرهنگی، آموزشی و حقوق بشری میخواهیم در برابر این روند خطرناک و ضدانسانی سکوت نکنند. دفاع از حقوق کودکان، دفاع از آیندهی انسانیت است.”.
بدینگونه است که مردم در برابر حکومت فاشیست و ضد انسانی جمهوری اسلامی صف اعتراض خود را متحد میکنند . کمک رسانی به شهروندان رد مرز شده افغانستانی و بیانیه های اعتراضی منتشر شده در همبستگی با شهروندان افغانستانی، نشانه دیگری از شکل گیری گروههای همیاری و همبستگی مبارزاتی مردم است از نوع گروههایی که در جنگ دوازده روزه جمهوری اسلامی و اسرائیل شاهدش بودیم. این نمونه ها را باید گسترش داد. فضای همبستگی با پناهندگان باید همچون سنگری علیه حکومت برپا شود. تبلیغات ناسیونالیستها و فاشیستهای اسلامی علیه پناهندگان را باید فعالانه خنثی کرد. و نشان داد که حمله به پناهندگان حمله ای به تمام مردم است. با سازماندهی گسترده صف اعتراض خود را برای رهایی از جهنم جمهوری اسلامی و به پیروزی رساندن انقلاب زن زندگی آزادی گسترده تر کنیم.