اوضاع سیاسی در ایران به کدام سو می رود؟ مصاحبه با اصغر کریمی

انترناسیونال 877

مصاحبه با اصغر کریمی
انترناسیونال:مدتی است که ما شاهد اظهارات مقامات مختلف رژیم راجع بهمساله معیشت و ربط دادن آن به اوضاع سیاسی هستیم. وزیر بهداشت می گوید”خزانه خالی است. رئیس جمهور و نیروهای امنیتی به معیشت و طغیان مردم فکر کنند”. روحانی میگوید “اگر اقتصاد را ببندیم مردم به خیابان میایند”، امید علی پارسا رئیس سازمان امور مالیاتی می گوید”پولی نداریم مردم باید هزینه های جاری خودشان را بپردازند”. موسوی خوئینی ها نامه سرگشاده می نویسد و خامنه ای را مسئول این اوضاع می داند و مکارم شیرازی در مورد فقر مردم بیانیه می دهد، چرا؟

اصغر کریمی:همین نقل قول ها کافی است تا بفهمیم سران حکومت چه مشغله ای درمورد اوضاع بحرانی دارند و چه تنش حادی میان آنها شکل گرفته است. روحانی گفته است اگر در اقتصاد را ببندیم مردم به خیابان میایند قبل تر هم از شورش سی میلیون گرسنه صحبت کرده بود. اما جوابش را رئیس سازمان امور مالیاتی داد که پولی نداریم مردم هزینه هایشان را خودشان بپردازند و وزیر بهداشت گفت صندوق خالی است روحانی و نیروهای امنیتی به فکر طغیان مردم باشند. در اقتصاد باز باشد یا بسته، مردم گرسنه اند و حکومت در پاسخ به گرسنگی مردم ناتوان. به تمام معنی ناتوان. درست است که فقر و بیکاری و بدبختی مردم امر تازه ای نیست اما ابعاد فاجعه اکنون حتی نسبت به یک سال قبل بسیار فرق کرده و حکومت بسیار ناتوان تر از یک سال قبل شده است. بر متن ناتوانی و درد بی درمان حکومت کشمکش در بالاترین سطح حکومت بالا گرفته و بسرعت در حال تشدید است. نه روحانی راه حلی ارائه میدهد نه خامنه ای. چون راه حلی ندارند. نتیجتا هر کدام دیگری را مسئول این وضع میداند و جالب این است که هیچکدام از مقامات در مقابل اینهمه افشاگری هایی که علیه حکومت میشود، دفاعی از حکومت نمیکند چون دفاعی ندارد و دیگری را مقصر اوضاع جلوه میدهد. بالاخره چهار سال قبل راه حل هایی هرچند توخالی میدادند،‌ برجامی بود و مردم را به آن دلخوش میکردند، اما حالا همان را هم ندارند. مشکلات را در مقابل چشم مردم به همدیگر نسبت میدهند و نتیجه این بالاگرفتن کشمکش های تازه و متفاوت ازهمیشه است. در چنین اوضاعی روشن است که مردم آماده هجوم به همه آنها میشوند. جامعه در حال انفجار است و همه میدانند. تنها راهی که مقابل حکومت است این است که به “فکر طغیان سی میلیونی” باشند.

انترناسیونال:یک مساله مهم که توجه و نگرانی همه مردم را بخود جلب کرده مساله صدور حکم اعدام برای سه تن از دستگیر شدگان اعتراضات آبان ماه 98 است. با توجه به نکاتی که گفتید سوال اینست که با چه محاسبه ای فکر میکنید رژیم به فکر این جنایت یعنی اعدام معترضین آبان ماه افتاده است؟ آیا این امر نمی تواند برایش گران تمام شود و دوباره جرقه اعتراضات وسیع وعمومی مردم را به همراه بیاورد؟
اصغر کریمی:فی الحال جرقهزده شده و مردم در ابعادی میلیونی خشم و انزجارشان را نثار آدمکشان کرده اند. تا همینجا این احکام که بخشی از همان به فکر! طغیان بودن و شورش سی میلیونی است بشدت برای حکومت گران تمام شده است. جنبشی علیه احکام اعدام این سه نفر و علیه اعدام بطور کلی براه افتاده که حتی از کمپین علیه سنگسار سکینه محمدی هم ابعاد بیشتری پیدا کرده و تازه در شروع آن هستیم. جامعه زخم خورده بعد از آبان و دی ۹۸ دنبال فرصتی میگشت که خشم خود را نشان دهد و چه فرصتی بهتر از دفاع از جوانان آبان. تنها ظرف ۴۸ ساعت گذشته، در ابعادی میلیونی مردم ایران که مردم جهان هم آنها را همراهی میکنند اعلام کردند که نمیگذاریم اعدامشان کنید. یک صف میلیونی تشکیل داده ایم و اگر اعدام کنید دنیا را بر سرتان خراب خواهیم کرد. دولت ها و رسانه ها و نهادهای بین المللی بار دیگر تحت فشار جنبش علیه اعدام به جمهوری اسلامی هشدار میدهند و میگویند اعدام نکنید. و حکومت در مخمصه افتاده است و احکام اعدام سه جوان در بالاترین سطح از خامنه ای و روحانی و رئیسی و سایر روسای حکومت جلسه میگیرند و توی سر خودشان میزنند تا راهی برای کاهش خسارت سیاسی این احکام پیدا کنند. اینجا هم حتما هرکدام دیگری را مقصر میداند. کوتاه بیایند شکست سیاسی شان را در مقابل مردم نشان داده اند و سیاست ارعابشان بی خاصیتی خود را نشان داده است و اگر اعدام کنند بطور واقعی دنیا بر سرشان خراب خواهد شد. جنبش علیه اعدام اینبار هم دنیا را همراه خود کرد. به مردم آزاده دنیا گفت به شما در مقابل حکومتی با این درجه سبعیت نیاز داریم و دنیا صدای مردم ایران را شنید و جواب مثبت داد. این یک اتفاق مهم سیاسی و یک نقطه درخشان در جنبش علیه اعدام است که در واقع یک ستون جنبش سرنگونی و آزادیخواهانه مردم ایران است. تفاوت با کمپین های مهم قبلی از جمله کمپین نجات سکینه این است که ستون فقرات این حرکت اینبار در داخل کشور است. جایی که باید با رژیم تعیین تکلیف شود. جنبش سرنگونی در دل این کارزار دارد خود را منسجم و آماده هجوم میکند.

انترناسیونال:آیا برای پایان دادن به مشقات و فقر و سیه روزی مردم راه حلی دارید؟ مبارزات و اعتراضات چگونه باید پیش برود که به نتیجه سریعتری برسد و همچنان شاهد ستم و فقر و سرکوب نباشیم؟ توصیه شما چیست؟
اصغر کریمی:حکومت باید بعنوان اولین گام در جهت رسیدن به رفاه و خوشبختی و رهایی از فقر و بیحقوقی سرنگون شود، کلیه ارگانهایش در هم شکسته شود، قوانینش ملغی شود و قدرت به دست شوراهای مردم بیفتد و به نظام استثمارگرانه سرمایه داری که چنین حکومت هایی زاییده آن و نگهدارنده آن هستند برای همیشه پایان داده شود تا مردم طعم آزادی، رفاه و عدالت و خوشبختی را بچشند.جامعه در آستانه انفجاری عظیم قرار گرفته و بخش های مختلف مردم باید در تدارک خیزش و انقلاب همراهی کنند تا با شروع انفجار قدرتمند و متحد و سراسری پیشروی کنند. مردم کردستان باید خود را برای اعتصاب سیاسی در شرایطی که خیزش توده ای شروع میشود آماده کنند. بار قبل فرصت متاسفانه از دست رفت. رانندگان کامیون دو سال قبل گوشه ای از توان خود را در یک اعتصاب سراسری و بزرگ نشان دادند. باید از همین الان گفتمان اعتصاب را شروع کنند و به جامعه،‌ به نسل جوان انقلابی اعلام کنند که هستیم و همراهی میکنیم. کارگران مراکز کلیدی،‌ کارگران ترانسپورت و شهرداری و درمان در صورت اعتصاب همزمان با خیزش نقش تعیین کننده ای در شکستن کمر حکومت خواهند داشت. و دانشجویان و معلمان و نیز صدها هزار بازنشسته یک نیروی سیاسی آماده و نسبتا سازمانیافته اند که نقش سیاسی بزرگی باید ایفا کنند.

اینبار همه باید تضمین کنیم که جوانان را در خیابان تنها نخواهیم گذاشت. میلیون ها جوان عاصی و معترض، میلیون ها مردم بیکار و فقیر،‌ میلیون ها زن تحت ستم و تحقیر شده نقش مهمی در سازماندهی ارگان های محلات شهرها دارند و میلیون ها نفر حاشیه نشینی که بطور واقعی چیزی جز زنجیرهای خود ندارند و همه و همه باید در تدارک خیزش بعدی که بسرعت از راه میرسد از همین حالا نقشمان را روشن کنیم. شعارنویسی بر دیوار شهرها و محلات شهرها را باید افزایش داد. همبستگی با اعتراضات از جمله با کارگران اعتصابی هفت تپه بعنوان یک مرکز درخشان اعتراض را باید سراسری کرد، در مدیای اجتماعی باید همه جا این گفتمان ها را دامن زد، نیروی جنبش علیه اعدام را باید متشکل کرد و همراه با همه اینها جمع ها و واحدهای حزب را باید در همه جا ایجاد کرد و سیاست های تفرقه افکنانه و عقب مانده و قومپرستانه را بی امان افشا و منزوی کرد تا مردم بتوانند با اتحاد بالایی در مقابل حکومت صف آرایی کنند.

انترناسیونال:حزب کمونیست کارگری در این برهه کجای صحنه اعتراضات اجتماعی ایستاده است؟ نقش اش چیست و در این دوره مشخص چه اقداماتی را مد نطر دارد؟
اصغر کریمی:تبیین حزب از روند تحولات را در پاسخ به سوالات قبل بدرجاتی توضیح دادمو یک نکته دیگر را اینجا اضافه میکنم. حقانیت حزب بعنوان یک نیروی کمونیست و آزایخواه به معنی واقعی کلمه در جامعه اثبات شده است. راه حل هایی که اپوزیسیون اصلاح طلب و راست بورژوایی در دو دهه گذشته مقابل مردم قرار داده اند مانند رفراندم و انتخابات آزاد و تغییر قانون اساسی و رژیم چنج و دخالت نظامی همگی با پراتیک سیاسی مردم و در خیابان شکست خورده و در میان مردم به معنی واقعی کلمه رسوا شده است. اپوزیسیون بورژوا نشان داد که حتی در مقابل یک فرمانده جنایتکار حکومت به نام سلیمانی زانو میزند و نمیتواند مردم را همراهی کند. مردم را از انقلاب میترساند و به راه حل هایی پناه میبرد و مردم را به آن فرامیخواند که بدلیل بی پایه بودن آنها عملا به دوام حکومت یاری میرساند. همه اینها در دی ۹۶ و آبان و دی ۹۸ مهمل بودن خود را به توده های وسیع مردم نشان داده و کنار رفته است و انقلاب توده ای و میلیونی بعنوان تنها راه سرنگونی حکومت حقانیت و چاره ساز بودن خود را در میان مردم تثبیت کرده است. مهم این است که هرچه بیشتر سازمان پیدا کنیم تا پیروزی خیزش بعدی را بیشتر تضمین کنیم. از نظر سیاسی جامعه ایران،‌ مدرن و انسانی، ضد مذهب، برابری طلب، ضد اعدام،‌ و طرفدار برابری اقتصادی و رفاه و آزادی های همه جانبه است. این جامعه را نیرویی میتواند نمایندگی کند که این تمایلات را در اهداف و برنامه و فعالیت های سیاسی مبارزاتی خود به جامعه نشان داده است. بیجا نیست اگر توده های وسیع کارگر و مردم آزادیخواه را به پیوستن به صفوف حزب فرابخوانم که بعنوان یک نیروی متحد کننده و افق دهنده بتواند خیزش و انقلاب مردم را به سرانجام برساند.

انترناسیونال:با سپاس از شما