روزنه rowzane خبری – تحلیلی روزهایی در مبارزات مردم هستند که همواره در دلها زنده و در تاریخ ثبت خواهند شد. اول ماه می سال ۱۹۷۱ در آمریکایکی از آنها روزها است.
پنجاه سال پیش و در اول ماه می سال۱۹۷۱ ده ها هزار نفر در جلوی ساختمان کنگره در واشنگتن دی سی اجتماع کردند تا خشم و انزجار خود را نسبت به جنگ دولت نیکسون بر علیه مردم ویتنام نشان دهند. این تظاهرات در دو روز دیگر، دوم و سوم می، ادامه پیدا کرد. سازماندهندگان این حرکت تاریخی از قبل اعلام کرده بودند که با بستن همه خیابان ها، پل ها و ساختمان ها پایتخت را فلج خواهند کرد. دولت نیکسون وحشت زده از این حرکت در حدود ۲۰،۰۰۰ نیروی پلیس محلی، استانی و فدرالی را بسیج کرد که منجر به دستگیری بیش ۱۲،۰۰۰ نفر شد. البته این سه روز اوج مبارزات مردم بر علیه جنگ ویتنام بود ولی این حرکت از سالهای پیش شروع شده بود. در این اوضاع و احوال پرتپش و ضد جنگ بود که “جان لنون” اثر جاودانه خود “تصور کن” را خلق کرد. آهنگی که به یکی از بهترین آهنگ های قرن بیستممعروف شد. تقریبا تمامی دستگیرشدگان بعد از مدت کوتاهی آزاد شدند درحالیکه مسببین اصلی سرکوب این تظاهرات روزهای بیشتری را در زندان سپری کردند. دولت نیکسون تحت فشار این حرکت توده ایٍ ضد جنگ مجبور به عقب نشینی شده و در سال ۱۹۷۳ سر بازان آمریکایی را از ویتنام خارج نمود. او بالاخره در سال ۱۹۷۴ و زمانی که بخاطر رسوایی “واتر گیت” در آستانه “استیضاح” قرار گرفته بود مجبور به استعفا شد.
تظاهرات مردم آمریکا بر علیه نژاد پرستی در سال گذشته یاد آور تظاهرات اول می سال ۱۹۷۱ بود؛ تظاهراتی در ابعاد گسترده تر و رادیکالتر. همانند سال ۱۹۷۱ بیشتر اتهامات بر علیه دستگیر شدگان ملغی و دستگیر شدگان آزاد شدند. این دو نمونه تاریخی نشان میدهد که چگونه وقتی توده میلیونی مردم عزم خود را جزم کرده و پا به میدان مبارزه میگذارند میتوانند هارترین دولت های سرمایه داری نظیر دولت نیکسون و ترامپ را وا دار به عقب نشینی کنند.
پنجم می سال۲۰۲۱