روزنه rowzane خبری – تحلیلی
سیرک انتخاباتی جمهوری اسلامی با پایان خود رسید. مسعود پزشکیان از صندوق رای بیرون آورده شد. دور اول این سیرک انتخاباتی را مردم سرنگونی طلب به نشانه مخالفت با کل نظام، بایکوت کردند طوری که حتی خامنه ای جنایتکار نیز بدان اعتراف کرد. در دور دوم آمار شرکت کنندگان را با ضریب بالاتری اعلام کردند تا شکستشان را پنهان کنند. اما قضیه شور تر از آن است که بشود چیزی را پنهان کرد.
اول نفس اینکه پزشکیان از فیلتر شورای نگهبان عبور داده شد نشاندهنده یک عقب نشینی آشکار حکومت و خامنه ای برای حفظ نظام بود. یکدست کردن تمام و کمال قدرت و حذف به اصطلاح اصلاح طلبان نتوانسته بود جمهوری اسلامی را نجات دهد و این رژیم را بیشتر در معرض خشم و اعتراض عمومی قرار داده بود. اجازه ورود به پزشکیان در صحنه رقابت های حکومتی یعنی پذیرش شکست قبضه کردن قدرت توسط “اصولگرایان” بود.
دوم در طول سیرک انتخاباتی حکومت حتی “اصولگرایان” نتوانستند به تفاهمی برسند و حالا در پیروزی پزشکیان همدیگر را مقصر می دانند که چرا متحدانه عمل نکرده اند. این یعنی شکاف و تشتت در هسته اصلی قدرت در جمهوری اسلامی.
سوم اینکه روی کار آمدن پزشکیان پایان درماندگی جمهوری اسلامی در مقابل یک جامعه معترض و حق طلب نیست. از همین حالا تنش ها در رده بالای قدرت بالا گرفته است و باید در انتظار جنگ قدرت بیشتری بود. از سوی دیگر پزشکیان علیرغم وعده ایجاد تغییراتی در چارچوب نظام، نمی تواند و نمی خواهد که بر خلاف خامنه ای عمل کند. چهار سال بعد از روی کار آمدن حسن روحانی “معتدل”، جامعه حالت انفجاری به خود گرفت و و شیفت قدرت اعتراضات دیماه ۱۳۹۶ را موجب شد. اکنون با توجه به فلج اقتصادی کامل و دو سال بعد از انقلابی که پایه های این حکومت را بشدت لرزاند باید انتظار داشت که خیزش بعدی زودتر از اینها اتفاق بیفتد.
آنچه که مسلم است مردم در این وسط تعیین کننده هستند. این همان نیرویی است که حرفش را زده است و مصمم است که جمهوری اسلامی را سرنگونی کند و در جریان مضحکه انتخابات حکومت نیز وزنه سنگین خود را نشان داد. شعله های فروزان سرنگونی طلبی نوید بخش پایان این شب سیاه خواهد بود.
