با مرگ بنی صدر “مثلث بیق” به تاریخ پیوست!

مهمترین نقش تاریخی “مثلث بیق” (بنی صدر، یزدی، قطب زاده) در بوق و کرنا کردن خمینی بود. خمینی بدون گوادولوپ احتمالا در کنار همان آفتابه مشهورش نفله میشد بدون اینکه فرصتی برای ایفای نقش تبه کارانه اش در تاریخ سیاسی ایران پیدا کند. شاید فقط تعدادی از مقلدان ابله به یاد شاهکار ش در باره شیوه درست ورود به مستراح (توضیح المسائل) یادی از او میکردند. اما انصافا باید گفت که برای رهبر کردن خمینی و فروش او به گوادلوپ و نهایتا مسلط کردنش به جامعه ایران “مثلث بیق” نقش تعیین کننده ای داشتند.

یزدی حتی تا آخرین لحظات زندگیش بدون کمترین شرمی از نقش خود در اقناع خمینی برای اینکه خیمه و خرگاهش را در پاریس برپا کند که مرکز سیاسی است و توجه جلب میکند سخن میگفت. داستان قطب زاده را هم که همه میدانید که آنقدر به خودش متوهم بود که فکر میکرد میتواند نقش آرسن لوپن را در مقابل آخوند حقه بازی مثل خمینی بازی کند که البته خودش قربانی شد.
بنی صدر آخرین بازمانده این مثلث شوم بود که در رنگ آمیزی و فروش خمینی در محافل حاکم دول غرب و انداختنش به مردم و نهایتا شکست انقلاب 57 و پایه گذاری جمهوری اسلامی نقش بسزایی داشت. او اپورتونیست ترین عضو این مثلث بود که خمینی را به قدرت رساندند اما در جنگ قدرت شکست خوردند و از سفره قدرت و ثروت به بیرون پرتاب شدند.

بنی صدر حتی اگر فردای به قدرت رساندن خمینی کنار میکشید باز هم به خاطر نقش فعالش در حاکم کردن ارتجاع اسلامی بر ایران شریک جرم خمینی بود اما او پاداش خدمات بی دریغش برای عروج خمینی بر اریکه قدرت را از خمینی دریافت کرد: رئیس جمهور شد. رئیس شورای (ضد) انقلاب شد. فرمانده کل قوا شد و در به خون کشیدن مقاومت مردم کردستان در مقابل تثبیت ارتجاع اسلامی نقش فعالی ایفا کرد. در “(ضد) انقلاب فرهنگی” و پاکسازی قلمرو آموزش کشور از نیروهای پیشرو و سکولار سنگ تمام گذاشت. با مرگ بنی صدر یکی از شخصیتهای اصلی دست اندرکار حاکم کردن اسلام سیاسی بر ایران از دنیا رفت بدون اینکه پاسخگو باشد.
جالبترین وجه اتفاقات حاشیه مرگ بنی صدر اما این است که به بهانه تحلیل میراث او بار دیگر لجنزار ملی – اسلامی که بخشا اپوزیسیون شده اند تکان خورده است و بوی تعفنش دو باره فضا را گرفته است. مجددا شخصیتهای این طیف در رسانه های خارج و داخل حضور به هم رسانده اند که به جنبش نیمه جان ملی – اسلامی تنفس مصنوعی بدهند. فقط به چند تا از افاضات این صف در باره شخصیت بنی صدر نگاه کنید که در این دو روز مدام تکرار کرده اند:
.
او علیرغم کمک به خمینی در پاریس، آزادیخواه و میهن پرست بود!
او یکی از سمبلهای مقاومت در مقابل ارتجاع دینی بود! او لائیک بود!
او موثرترین شخصی بود که فرهنگ گفتگو و مناظره را راه انداخت!
و …
جریانی که یکی از بانیان حاکمیت اسلام و ارتجاع اسلامی بر مردم ایران را لائیک و سمبل مقاومت در مقابل ارتجاع دینی خطاب میکند بیش از هر چیز تعلق عمیق خودش به ارتجاع اسلامی و ملی را به نمایش میگذارد. نسل جوان آگاه و سکولار و متنفر از دین و مذهب که حتی از زندانهای حکومت اسلامی، مبارزه علیه خرافات اسلامی و سردمدارانش را تعطیل نکرده اند، به ریش این حضرات میخندند!

به نظر میرسد شخصیتهای ملی – اسلامی که در چهره سازی قلابی و تمجید از بنی صدر پای هم را لگد میکنند، دارند یک جوری برای لاپوشانی نقش خود در بنا کردن عمارت اسلامی زمینه چینی میکنند!