مندرج در ژورنال شماره ۸۸۷ (لینک به فایل پی دی اف نشریه ژورنال برای پیاده کردن روی تلفن همراه)
شهرک اکباتان در سالهای اخیر همواره یکی از کانونهای اعتراضی پرشور علیه جمهوری اسلامی بوده است و جنایتکاران حاکم بر ایران همواره از ساکنین این شهرک وحشت داشتهاند و به سلاح سرکوب و دستگیری و آدمربایی علیه این مردمان متوسل شدهاند.
حالا درست در آستانه قیام آبان ۹۸ شش تن از جوانان اکباتان را به نامهای میلاد آرمون، علیرضا کفایی، امیرمحمد خوشاقبال، نوید نجاران، حسین نعمتی و علیرضا برمرزپورناک به اعدام محکوم کردهاند. گفتهاند که جرمشان این است یک بسیجی را که در سرکوب مردم دست داشته، کشتهاند. معلوم نیست چرا باید جواب مردمی که آزادی و زندگی بهتر میخواهند گلوله جنگی و اعزام گلههای بسیجی باشد؟! رژیم اسلامی برای کشتن بهانه کم نمیآورد. ولی میبینید که چگونه در این احکام اعدام، ترس رژیم تبهکار موج میزند؟ میترسند چون از قیام و انقلاب دوباره مردم دچار کابوس هر روزه هستند. میترسند چونکه وقتی در منطقه و جهان متحمل شکست میشوند میدانند که مردم خود را قویتر احساس میکنند و حکومت را مورد تعرض بیشتری قرار میدهند.
جوانان معترض اکباتان کار خلافی نکردهاند. آنها مانند بسیاری دیگر در جنبش انقلابی زن زندگی آزادی به خیابانها آمدند و آزادی را فریاد زدند. آنها از منزلت و کرامت انسانی خود در مقابل وحوش اسلامی دفاع کردند. این حکومت اسلامی است که با زور و قلدری میخواهد بر مردمی حکومت کند که آن را نمیخواهند.
اعتراض به احکام اعدام این جوانان یعنی دفاع از جانهای عزیزی که برای آزادی همه ما مبارزه کردند. اعتراض به احکام اعدام این جوانان یعنی اعتراض به استبداد سیاسی و اعتراض به فقر و فساد و گرانی که این جوانان علیهش به خیابان رفتند.
نبرد ما برای بهدستآوردن آزادی ادامه دارد. این نبرد با مبارزه برای لغو مجازات مرگ در ایران گرهخورده است. بیایید همگی صدای جوانان معترض اکباتان باشیم. همهجا بگوئید که احکام اعدام این جوانان باید فوراً ملغی گردد. همه معترضین بازداشتی اکباتان باید آزاد شوند. ماشین آدمکشی و جنایت جمهوری اسلامی فوراً باید متوقف شود. شعار ما زندگی است و با همین شعار در مقابل رژیم اسلامی که مظهر مرگ و نیستی است متحدانه میایستیم و از قهرمانان خود به دفاع برمیخیزیم!