بمناسبت روز جهانی کارگر

در حالی به استقبال روز جهانی کارگر میرویم که مافیای غارت، چپاول، سود و سرمایه اسلامی، زندگی جامعه ای هشتاد میلیونی را نه تنها به زیر خط گرسنگی کشانیده است بلکه هستی، خانه و کشانه بخش عظیمی از مردم را با نابودی مواجه ساخته است.

آمار اعتراضات، تجمعات و اعتصابات یکسال اخیر کارگری و دیگر بخشهای مختلف جامعه  رکورد دار موج وسیع مبارزه و اعتراض برای تحقق مطالبات انسانی خویش بوده است. این تلاش مستمر و غیر قابل خاموش، علیرغم افت و خیزهایش اما مصمم و ثابت قدم بر آن است که به خواستهایش دست یابد.

افق و چشم انداز مبارزات، تجمعات و اعتصابات شکوهمند یکسال اخیر در تمامی مراکز کارگری و دیگر بخشهای مختلف جامعه نوید بخش اتحادی گسترده و پیام آور تلاشی سازمانیافته، طبقاتی و اجتماعی برای  پایان دادن به تباهی چهل ساله باندها و مافیای اسلامی بوده و هست.

جنبش کارگری و جنبشهای اجتماعی متعدد در ایران کیفرخواستی در مقیاس تحقق ماکسیمالیست ترین مطالبات انسان مدرن و مرفه دهه دوم قرن بیست و یک را در مقابل باندها و مافیای رانت خوار اسلامی قرار داده اند. دهها مطالبه برحق سوسیالیستی و انسانی خواستهایی است که شایسته کارگران و مردم بزیر خط فقر کشیده شده است.

سرلوحه این مطالبات در اعتراضات هر روزه کارگران، افزایش دستمزدها متناسب با رشد بارآوری کار  و تورم و افزایش قیمت مایحتاج روزانه است. پرداخت بموقع دستمزدها، امنیت شغلی، آزادی ایجاد تشکل های کارگری مستقل از دولت، بیمه بیکاری، تحصیل رایگان، تسهیلات لازم برای تامین مسکن، پایان دادن به امنیتی کردن اعتراضات، آزادی تمامی فعالین کارگری ، معلمان  زندانی و دیگر فعالین جنبشهای اجتماعی و دهها خواست و مطالبه برحق دیگر است.

آنچه که حائز اهمیت است مسئله تشکل و تشکل یابی کارگران است که بمثابه یک ضرورت عینی و واقعی مدام در دستور فعالین جنبش کارگری بوده است. علاوه بر تشکلهای فی الحال موجود کارگری مستقل از دولت، تشکل های متعدد دیگری برای تحقق خواستهای فوری مدتهاست به یک سنت پایدار تبدیل شده است. جنبش افزایش دستمزد، جنبش مجامع عمومی، هماهنگی و همسرنوشتی با جنبشهای اجتماعی دیگر که در تشکلهایی برای تحقق خواستهای مشترک معنا پیدا کرده است موجودیت دارند. همسویی و نزدیکی جنبشهای اجتماعی دیگر نظیر جنبش دانشجویی، جنبش معلمان، جنبش علیه اعدام، جنبش دفاع از محیط زیست و دیگر جنبشهای اجتماعی، با جنبش کارگری به خصلت نمای مبارزه ای اجتماعی، طبقاتی و گسترده در ایران تبدیل شده است.

ابراز وجود این جنبشها با فعالین و چهره های علنی و محبوب در میان مردم نیز یکی دیگر از خصلتهای این جنبشها تحت حاکمیت رژیمی ضد کارگر و ضد انسان است که هیچگاه در مقابل تهدید، زندان و صدور احکام باندهایی بنام قضات و دادگاههای اسلامی کوتاه نیامده است.

در شرایطی به استقبال روز جهانی کارگر میرویم که مافیای اسلامی سود و چپاول هستی و دسترنج کارگران و کل جامعه، با تداوم موجودیت خود فاجعه ای انسانی را به مردم تحمیل کرده است. هیچگاه به اندازه امروز شاهد این درجه از خشم و تنفر سراسری و عمومی علیه این نظام درهم ریخته نبوده ایم. همبستگی، کمک رسانی  و حمایت های توده ای مردم از سیل زده گان نشان داد  که انسانیت و خیز برداشتن برای آرمانهای برابری طلبانه و سوسیالیستی در ایران حد و مرزی نمی شناسد.  فعالین و تشکلهای کارگری با همین دست از هماهنگی با دیگر فعالین عرصه های مختلف اجتماعی این توان و ظرفیت را دارند که در امر سازماندهی اعتراضات مردم سیل زده علیه شیادان اسلامی حاکم  بمنظور بیرون کشیدن و جبران تمامی خسارات وارده از حلقوم کاربدستان و مقامات و نهادهای غارتگر، بعنوان صاحب جامعه ظاهر شده و مهر خود را بعنوان مسئولیت پذیرترین طبقه جامعه بمثابه آلترناتیو آینده که بعد از سرنگونی حکومت در حال سقوط اسلامی شایستگی اداره امور جامعه را از طریق شوراها میتواند اعمال کند نشان دهند. از هم اکنون تا روز جهانی کارگر میتوان این فضای انسانی را سازمانیافته تر، متحدتر و متشکل تر بجلو سوق داد.

علیرغم درد عمیق بر اثر فاجعه ای که حکومت اسلامی به مردم تحمیل کرده است، باید روز جهانی کارگر را به روز اعتراض علیه نظام مافیای اسلامی تبدیل کرد و متفاوت تر از گذشته این روز را گرامی داشت و ارج نهاد.

 

۲۰ فروردین ۹۸

۹ آوریل ۲۰۱۹