بمناسبت ” نه ” کوبنده مردم کردستان به جمهوری اسلامی در ۱۲ فروردین ۵۸

۱۲ فروردین ۱۳۵۸ روز شومی در تاریخ معاصر ایران است. روزی که خمینی و دارودسته اش برای اعلام پدیده ای به نام جمهوری اسلامی در مقابل آرمانهای انقلاب ۵۷، دو گزینه “آری و نه” را در برابر مردم گذاشتند. خمینی و تیم همراه او که با وعده های عوامفریبانه، اتوبوس مجانی، پول نفت و دهها حقه آخوندی دیگر و با توافق دول غربی از گوادلوپ عازم ایران شده بود، ماموریتی جز تقابل با ادامه انقلابی که برای تحقق یک زندگی انسانی به میدان آمده بود و توانسته بود بساط سلطنت پهلوی را برچیند نداشت.
در روز ۱۲ فروردین ۵۸ که ۴۴ سال زن ستیزی، تباهی، فقر، زندان، اعدام و تحقیر را رقم زد، مردم کردستان، سازمانهای سیاسی، انجمن ها، کانونها و جمعیت های دفاع از آزادی و انقلاب که در کردستان شکل گرفته بودند و فعالیت می کردند، در اطلاعیه های خود همگام با مردم با قدرت تمام به ارتجاع اسلامی نه گفتند. بسیاری از نهادها و تشکلهای دمکراتیک مختلف در شهرهای ایران نیز در اعلام این نه محکم مردم کردستان به جریان خمینی و جمهوری اسلامی همراه شدند و در کنار مردم کردستان ایستادند.
از آن پس کردستان و شهر سنندج به کانون مبارزه و محل مذاکره فرستادگان خمینی و دولت موقت تبدیل شد. مردم کردستان نه تنها به جمهوری جهل، تباهی و کشتار اسلامی نه گفتند بلکه برای دفاع از آرمانها و آرزوهای انسانی خود و برای تداوم انقلابی که به آن دست زده بودند به مبارزه ای درخشان با هیولای از گور برخاسته قرن ۲۰ پرداختند. تنها دو هفته قبل از ۱۲ فروردین بود که خمینی و دارودسته اش برای کوبیدن فضای رادیکال و کوبیدن ادامه انقلاب که قلب آن در کردستان می تپید نوروز خونین سنندج را خلق کردند.
پاسخ نه یکدست و کوبنده مردم کردستان به جریان خمینی و دولت موقت او، تاریخ و قدمتی طولانی به اندازه عمر ننگین این رژیم دارد. خمینی و گله های از گور برخاسته او به مدت ۲ سال و هفت ماه قادر به راه اندازی حاکمیت خود نشدند. مردم کردستان، سازمانها، کانونها و جمعیت های سیاسی و پیشرو، مقاومت شوراهای کارگری و دانشجویی در بسیاری از شهرهای ایران برای ادامه انقلاب ۵۷، امکان استقرار سیاه ترین حکومت تاریخ را از آنان سلب کرده بودند. تاریخ استقرار حکومت توحش و بردگی اسلامی به ۳۰ خرداد ۱۳۶۰ برمی گردد. نه کوبنده مردم کردستان و مبارزات بخشهای مختلف مردم از همان روزهای ظهور دایناسورهای اسلامی اجازه نداد که خمینی و دارودسته اش خواب راحتی را تجربه کنند.
تاریخ مبارزه مردم کردستان علیه ظهور پدیده ای بنام جمهوری اسلامی، از همان ابتدا تا به امروز تاریخی درخشان و مملو از ایستادگی در برابر آن بود که امروز در قامت انقلاب زن زندگی آزادی پویا تر از هر زمانی در خیابانها جاری است. مردم کردستان از مبارزات و اعتراضات روزمره تا دست زدن به اعتصابات عمومی متحدانه در هر دوره ای، صحنه ها و لحظات باشکوهی را در مبارزه با جمهوری اسلامی در کارنامه مبارزاتی خود ثبت کرده اند. به این اعتبار ۱۲ فروردین روز ناکامی خمینی، دولت موقت و دیگر دارودسته های وحش اسلامی او بود. خمینی با اتکا به ایجاد سپاه سیاه پاسداران و توسل به ارتش قسم خورده پس مانده شاهنشاهی، در وحشت و هراس از قلب تپنده انقلاب ۵۷، شهرها و روستاهای کردستان را از زمین و هوا مورد آماج حملات ویرانگر قرار داد و اعدامهای دسته جمعی، از کرمانشاه، پاوه و سنندج تا مریوان، سقز و مهاباد را به راه انداخت. ایستادگی و مقاومت مردم کردستان همگام با مبارزات بخشهای مختلف مردم در شهرهای دیگر ایران هیچگاه دمی آرام نگرفته است.
امروز و بعد از گذشت ۷ ماه از انقلاب باشکوه زن زندگی آزادی می توان تاریخی از تعرض، ایستادگی و مقاومت مردم کردستان در برابر جمهوری اسلامی را به عنوان دستاوردی در جهت پیروزی این انقلاب محسوب کرد که در قامت انقلاب با شکوه زن زندگی آزادی قابل توضیح است. اگر ۱۲ فروردین ۱۳۵۸ مردم کردستان و نیروهای سیاسی با نه بزرگ خود جمهوری اسلامی را به عنوان وصله ناجور تاریخ معاصر به دنیا شناساندند، انقلاب زن زندگی آزادی عزم جزم کرده است این بختک اسلامی را با مبارزه پیگر و با انقلاب زیبا، متحدانه و همبسته خود به وسعت جغرافیای ایران، آنرا یکبار برای همیشه کنار زده و بر آن نقطه پایانی بگذارد. در سالگرد پاسخ کوبنده مردم کردستان به رفراندم تباه کننده زندگی مردم، افق و چشم انداز سرنگونی کامل این بساط جهنمی با پرچم انقلاب زن زندگی آزادی فردایی روشن برای یک جامعه ای انسانی را نوید می دهد و آنرا به پیش می برد.
عبدل گلپریان
۲۸ مارس ۲۰۲۳
۸ فروردین ۱۴۰۲