بنی احمدهای جمهوری اسلامی

کسانی که انقلاب ٥٧ را دیده اند قطعا کسانی مثل بنی احمد و پزشک پور از نمایندگان مجلس شورای اسلامی پهلوی را هم بیاد می آورند. با فوران انقلاب در سال ٥٦ و آغاز تظاهراتهای مردم و شروع لرزه مرگ بر اندام حکومت پهلوی، از درون مجلس نیز که تا آن زمان جز بله قربان صدای دیگری شنیده نمیشد، صداهای انتقادی بلند شد. در حالیکه قبل از آن در “گورستان آریامهری” هر صدای مخالفی خفه میشد، به یک مرتبه از درون مجلس پهلوی نمایندگانی نظیر بنی احمد وپزشک پور شروع به انتقاداتی نسبتا تند از دولت و نخست وزیر و حکومت پهلوی کردند تا اوضاع را آرام کنند. البته شخص شاه همچنان از تمام انتقادات مبرا بود! انقلاب خیلی زود از این جماعت و دولت آشتی ملی و حکومت نظامی بعدی عبور کرد و کل بساط دیکتاتوری و ساواک پهلوی را به زباله دان پرتاب کرد. از آن زمان چهل سال گذشته است.

جمهوری اسلامی علیرغم جنایات و کشتار بسیار از مردم نتوانست گورستان آریامهری را دوباره بر جامعه حاکم کند. اعتراض و اعتصاب و مبارزه در تمام این چهل سال یک ریز ادامه یافت. اما صداهایی که این روزها از درون حکومت اسلامی به گوش میرسد از دعواهای درونی تاکنونی بدرجه ای فراتر میرود و پشت سر هم و مدام هشدار سرنگونی میدهند. در مجلس اسلامی شماری از نمایندگان به منتقدین تند حکومت اسلامی تبدیل شده اند و نسبت به رانت خواری، اختلاس، آقازادگی، قاچاق، فقر مردم، و خیلی چیزهای دیگر انتقاد میکنند. برای نمونه جملاتی از سخنان روز چهارشنبه این هفته نماینده کاشمر بنام بهروز بنیادی چنین است “حاصل خون شهدا توسط برخی خانواده های وابسته به حاکمیت و صاحبان رانت و امتیازهای ویژه به تاراج رفته است و کشور و سرنوشت ملت فداکار به دست این غاصبان سرمایه های ملی در معرض تهدید جدی داخلی و خارجی قرار گرفته است که شاهد این ادعا کشف اختلاس های متعدد مالی، بانکی، نفتی، زمین و مسکن است…گروهی اسیر اسب قدرت و ثروت شده و به اشرافی گری روی آورده و حق حاکمیت مردم یعنی تمکین به قانون عدالت اجتماعی را به محاق برده اند. ..این گروه ها و نهادهای خاص دارای قدرت کاپیتولاسیونی نانوشته شده اند که ردپای آنها در همه جا دیده می شود که در چنین فضایی تفاوتی میان آنها و اسلافشان در دوره پهلوی نیست و زور هیچ قوه ای تاکنون به آنها نرسیده است..این گروه همان کاسبان تحریم هستند.. اختلاس، رانتخواری، فساد اداری، فقر، آقازادگی، فحشا، ریا، دروغ، کودک آزادی، همسر آزاری، تجاوز در مدرسه و کلاس قرآن، کلیه فروشی و ده ها مورد شرم آور دیگر در مخیله مردم و مسئولان در ابتدای انقلاب نمی گنجید…دانشجو، وکیل، معلم و کارگر عامل دشمن معرفی شده…تاریخ نشان داده که این مسیر هر حکومتی را به خودکامگی و فساد رهنمون کرده و در سراشیبی انحطاط قرار داده است”
به این جماعت فقط این را باید گوشزد کرد که مردم مدتهاست که دور تمام جناحهای حکومت را خط کشیده اند و عزم کرده اند که کل این بساط را در هم بکوبند. شنیدن انتقادات بنی احمدهای جمهوری اسلامی و آشکار شدن از هم گسیختگی شیرازه حکومت جالب و دلچسب است اما بی رودربایستی باید به آنها گفت که این انتقادات و مخالفتها کمکی به حفظ نظامشان نمیکند. مخصوصا که اینها هنوز دل در گرو دوره اول انقلاب کثیف اسلامی و “امام راحلشان” بسته اند و در واقع حسرت دوره یکپارچگی حکومت در سرکوب جامعه را میخورند. کارگران و معلمان و مالباختگان و بازنشستگان و دانشجویان و زنان و دختران ایران از کل بساط حکومت از ابتدا تا انتها عمیقا نفرت دارند و مصممند که کل این بساط ارتجاع و اسلام و سرمایه اندوزی و جنایت و چپاول را از ریشه خشک کنند.