روزنه rowzane خبری – تحلیلی
نشریه ژورنال شماره ۱۰۱۳ – فایل پی دی اف – ویژه تلفن همراه
سوسن صابری: حدوداً دو هفته به ۱۱ اردیبهشت روزجهانی کارگر باقی‌مانده. در چه شرایطی به استقبال این روز می‌رویم؟
شهلا دانشفر: در شرایطی به استقبال اول مه می‌رویم که اقتصاد فلج کشور، سونامی گرانی، بیکاری، فقر و بی‌تامینی و ناتوانی حکومت در پاسخگویی به نیازهای اولیه زیستی و جیره‌بندی حتی برق و آب، جامعه را به نقطه انفجار رسانده است. اختلاس‌های نجومی ویرانگر معیشت مردم است و بحث مذاکره با آمریکا و دمیدن بر گفتمان جنگ بر خشم و نفرت مردم شدت داده است.
بنری نصب شده در خیابان‌های تهران با نوشته “با مذاکره، بی مذاکره، سرنگونی” و شعارهای تجمعات اعتراضی بازنشستگان با فریاد “نه جنگ میخوایم، نه کشتار، رفاه میخوایم ماندگار”، “اتحاد اتحاد علیه فقر و فساد” پاسخ محکم مردم به این شرایط است.
به دنبال انقلاب زن زندگی آزادی، چهره روزجهانی کارگر که روز اعتراض به همه وجوه سرمایه‌داری حاکم و چالش حکومت است، متفاوت شده و مهر گفتمان‌های آن را بر خود دارد. این در حالی است که جنبش انقلابی زن زندگی آزادی در اشکالی تعرضی ادامه یافته و گفتمان‌های جامعه هر روز رادیکال‌تر، متعین‌تر، شفاف‌تر و صف مردم سازمان‌یافته‌تر شده است.
در برابر فقر و فلاکت حاکم جنبشی اجتماعی و گسترده بر سر معیشت و رفاه جاری‌ست که جنبش کارگری یک ستون مهم آن است. مردم همچنین با فتح خاکریز حجاب، آپارتاید جنسیتی را به چالش کشیده و علیه سرکوب و اعدام‌ها ایستاده‌اند. ۸ مارس و مراسم‌های نوروزی آن‌هم در ایام رمضان نیز نشانه‌های بارز اعتراضات اجتماعی است.
جمهوری اسلامی نیز در ضعیف‌ترین موقعیت و با صفی به‌هم‌ریخته مقابل مردمی قرار دارد که در کمین فرصتی برای به پیروزی رساندن انقلابشان هستند و حکومت نیز در هراس از آن می‌کوشد سرکوبگری‌هایش را شدت دهد. در مقابله با آن جنبش علیه اعدام و برای آزادی زندانیان سیاسی و اعتراضات مردمی گسترده است. در چنین شرایطی به استقبال برگزاری اول مه می‌رویم.
سوسن صابری: باتوجه‌به نکاتی که اشاره کردید بر روی کدام اقدامات و مطالبات محوری به مناسبت روزجهانی کارگر تأکید دارید؟
شهلا دانشفر: اول مه روز به میدان آمدن نه فقط کارگران بلکه روز اعتراض سراسری همه مردمی است که زیر بار فقر و گرانی کمرشان خرد شده است. روز به حرکت درآوردن توده عظیم معترض و “اتحاد اتحاد علیه فقر و فساد” است. روز بلندشدن پرچم مطالبات اقتصادی و سیاسی یک جامعه معترض و به‌پاخاسته و اعتراض علیه سرکوب و اعدام است. از جمله روز فریاد خواست‌هایی چون افزایش دستمزدها به بالای سبد معیشت ۶۰ میلیونی، درمان و تحصیل رایگان، بیمه بیکاری و حقوق پایه برای افراد بدون درآمد و کم‌درآمد است. روز به اعتراض برخاستن مردم در محلات کار و تحصیل، در پارک‌ها و خیابان‌ها و میادین شهرها و برپاکردن جشن و شادی همراه با خانواده‌ها و سردادن شعارهای اعتراضی است.
روز فریاد رسای زن زندگی آزادی است و اجازه نمی‌دهیم که تبلیغات جنگی بر گفتمان اصلی جنبش انقلابی جاری سایه بیندازد.
با چنین گفتمان‌هایی در محیط‌های کار، دانشگاه‌ها، مدارس و در خیابان و مدیای اجتماعی و همه‌جا به استقبال روزجهانی کارگر برویم. با تعطیلی کار تجمعات اول مه را مقابل مراکز دولتی و در خیابان‌ها برگزار کنیم. مثل نیشکر هفت‌تپه و بازنشستگان در سال‌های گذشته، بنر اول مه را همه‌جا برافرازیم و با پخش شیرینی و گل این روز را گرامی بداریم.
معلمان به استقبال اول مه و روز معلم که به هم متصل‌اند، بروند. کارگران نفت در تجمعاتشان این روز را گرامی بدارند. شهرهای کردستان به‌ویژه سنندج نیز با برگزاری مراسم و جشن اول مه همچنان بدرخشد. تشکل‌ها و اکتیویستهای کارگری و اجتماعی با قطعنامه‌ها و فراخوان‌های مشترک نقش مهمی دارند. به استقبال چنین روزی برویم. باشد که روزجهانی کارگر نقطه عطفی برای پیشروی بیشتر باشد.
