روزنه rowzane خبری – تحلیلی
– امسال در شرایطی روز جهانی کارگر را گرامی میداریم که اقتصاد فلج تر از هر وقت است. سونامی گرانی و بیکاری و بی تامینی بیداد میکند. حکومت از پاسخگویی به نیازهای اولیه جامعه چون برق و آب و… ناتوان است. در عین حال بازار اختلاس و چپاولهای نجومی همچنان داغ و ویرانگر است . این شرایط جامعه را به نقطه انفجار رسانده است وما با جنبشی اجتماعی و گسترده بر سر معیشت و رفاه در سطح جامعه روبروییم که جنبش کارگری یک ستون مهم آنست.
– بدنبال انقلاب زن زندگی آزادی رنگ و روی روزهایی چون روز جهانی کارگر که روز اعتراض به همه وجوه سرمایه داری وحشی حاکم و چالش حکومت در تمام زمینه هاست متفاوت شده و مهر انقلاب و گفتمانهای آنرا بر خود گرفته است. دستاوردهای انقلاب زن زندگی آزادی بر مبارزات مردم برای سرنگونی حکومت عمق بخشید و در بیش از دو سالی که از انقلاب میگذرد گفمان های جامعه هر روز رادیکالتر، متعین تر، و شفافتر شده و صف مردم سازمانیافته تر شده است.
– جمهوری اسلامی با سرکوب وحشیانه انقلاب را از خیابانها جمع کرد، اما در این دو سه ساله جنبش انقلابی دراشکال بسیار متفاوت و تعرضی ای ادامه یافت تداوم پیدا کرد و مردم نه فقط حجاب و آپارتاید جنسیتی را زیر پا له کردند، بلکه علیه سرکوب و اعدامها و علیه تعرضات حکومت در ایستاده اند. بویژه در روزهای پایانی سال 1403 و آغاز سال جدید مردم با رقص و شادی آنهم در ایام رمضان فتح این خاکریز مهم حکومت را رسمیت بخشیدند و کل بساط آپارتاید جنیستی را به چالش کشیدند.
– امسال همچنین در شرایطی روز جهانی کارگر را گرامی میداریم که سایه تقابل نظامی و خطرات آن سنگینی میکند و مردم به تجربه دریافته اند که پاسخ همه این بلایا خودشان و رهایی از جهنم جمهوری اسلامی است.
– بعلاوه امسال در حالی به تدارک اول ماه مه این روز مهم اعتراضی سراسری میرویم که جمهوری اسلامی در ضعیفترین موقعیت و با صفوفی در هم ریخته خود را در مقابل مردمی می بیند که در کمین فرصتی برای پایان دادن به این جهنم هستند. جمهوری اسلامی شکستهای سختی در منطقه خورده و در برابر فشارهای ترامپ در موضع تسلیم به پای میز مذاکره کشیده شده است. در عین حال اقتصادش فلج شده و دلار به بالای صد هزار تومانی رسیده و هیچ راه حلی برای پایان دادن به ورشکستگی اقتصاد و تخفیف بحران ندارد.
در چنین شرایطی است که از یکطرف تعرضات معیشتی حکومت بر کارگران و کل جامعه شدت یافته است و از سویی جمهوری اسلامی مثل ماری زخم خورده میکوشد با تشدید سرکوبگریهایش و افزایش شمار اعدامها، اعتراضات جامعه را عقب بزند. در مقابل این سرکوبگریها جنبش علیه اعدام و اعتراض برای آزادی زندانیان گسترش یافته است و علیرغم این سرکوبگریها اعتراضات گسترده است.
در بستر چنین شرایطی به استقبال برگزاری یک روز اعتراضی بزرگ و سراسری در ایران میرویم
محورهای مهم در تدارک یک اول ماه مه با شکوه
١- نه تنها کارگران، معلمان، پرستاران و بازنشستگان بلکه دهها میلیون نفر دیگر از مردم فقیر حاشیه نشین، جوانان بیکار و دانشجویان و اقشار فقیر جامعه، اکثریت عظیم مردم نقاطی مانند سیستان و بلوچستان و صدها هزار کارمند در اوج فقر و محرومیت به سر می‌برند. روز جهانی کارگر روز بمیدان آمدن نه تنها کارگران بلکه همه این مردم است: همه مردم سرنگونی طلب، همه فعالین زن زندگی آزادی، بازنشستگان و معلمان و دانشجویان، زنان معترض، حاشیه نشینان و مردم کردستان و بلوچستان، و همه مردمی که زیر بار فقر و گرانی کمرشان خرد شده است. روز کارگر روز به اهتزاز در آمدن پرچم رهایی بزیر خط فقر رانده شدگان، روز به حرکت درآوردن این توده های عظیم معترض، و روز “اتحاد اتحاد علیه فقر و فساد” است. اول مه روز بلند کردن پرچم مطالبات اقتصادی و سیاسی یک جامعه معترض و بپاخاسته است. بگذار روز جهانی کارگر در هر محل کار و تحصیل، در هر محله و خیابانی، در هر پارک و میدانی در سراسر کشور روز بیرون آمدن، تجمع و اعتراض کردن، شادی کردن و جشن گرفتن، و شعار دادن و شعار نوشتن باشد.
2- یک گفتمان مهم اول مه اینست که اجازه نمیدهیم تبلیغات جنگی و گذاشتن دو راهی مذاکره یا جنگ بر گفتمان اصلی جنبش انقلابی جاری در جامعه سایه بیندازد. تم اصلی روز جهانی کارگر سرنگونی جمهوری اسلامی و نقطه پایان گذاشتن به صدسال حاکمیت ظلم و استثمار و همه وجوه توحش و بربریت سرمایه داری حاکم. همان تمی که بعد از 1401 محور اصلی تبلیغات چنین روزی شده است.
3- به لحاظ موضوعات فوری معیشتی خواست افزایش چندین برابری دستمزدها و افزایش آن به بالای نرخ سبد معیشتی 60 میلیونی و خواستهای رفاهی ای چون درمان و تحصیل رایگان برای همه، بیمه بیکاری و مقرر شدن حقوق پایه برای همه افراد بدون درآمد و کم در آمد، تسهیلات لازم برای تامین مسکن، ممنوعیت کار کودکان، ایمن شدن فوری محیط های کار و نیز حذف پیمانکاران و پایان دادن به شکل برده وار استحدامهای موقت که 97 درصد استخدامها را در بر میگیرد و کارگران نفت نیروی معترض فعال آن هستند، از جمله موضوعات فوری مورد بحث در بیانیه ها و قطعنامه های روز جهانی کارگر است. به موازات آن ضروری است که اعتراض سراسری علیه سرکوب و اعدام و زندان محورهای سراسری اعتراضات کارگران و کل جامعه باشند.
4-شعارهای اعتراضی بازگو کننده محتوای اعتراض در هر مناسبت است. شعارهایی که میتواند محورهای اصلی شعارهای اعتراضی کارگری در تجمعات و اعتراضات روز جهانی کارگر امسال باشد.عبارتند از: “زن زندگی آزادی”، “اتحاد اتحاد علیه فقر و فساد، “اعدام، نه” ، “اتحاد اتحاد علیه فقر و گرانی”، “نه به آپارتاید جنسیتی”، “جنگ افروزی را رها کن فکری بحال ما کن”، “حکومت ضد زن سرنگون سرنگون”، “شاغل و بازنشسته اتحاد اتحاد”، “زندانی سیاسی آزاد باید گردد”، “کارگر زندانی آزاد باید گرد”، “کارگر، معلم، پرستار، بازنشسته اتحاد اتحاد”، “جنگ افروزی کافیه، سفره ما خالیه”، “مرگ بر ستمگر، درود بر کارگر”، “آزادی، آزادی، آزادی”، “اختلاستهای نجومی، فلاکت عمومی”، “روسری را رها کن، تورم را مهار کن”، “معیشت، منزلت، حق مسلم ماست”.
با شعارنویسی بر در و دیوار روز جهانی کارگر را گرامی بداریم.
عکس های کارگران زندانی، معلمان زندانی و افراد زیر خطر اعدام مثل عباس دریس، شریفه محمدی ، پخشان عزیزی و… را همه جا بر دیوار شهرها نصب کنیم و در تجمعات همراه داشته باشیم.
به مناسبت روز جهانی کارگر همچنین میشود به تدارک شعاردهی های شبانه رفت و بار دیگر فریاد زن زندگی آزادی و مرگ بر دیکتاتور را بر فضای شهرها طنین انداز کرد.
5- اول مه جشن همبستگی مبارزاتی سراسری با رقص و موزیک و شادی است. اول مه را بصورت جشن و تجمع و راهپیمایی و تظاهراتهای اعتراضی در محلات و در خیابان و در پارکها برگزار کنیم. با به راه انداختن موزیک های خیابانی و در متروها و در هر کوی و خیابان میشود جشن اول مه را برپا کرد. حضور خانواده ها در جشن های اول مه یک فاکتور مهم در برپایی یک اول مه توده ای و شاد است.
و بالاخره گفتمان اول مه را همه جا جاری کنیم. در کلاسهای درس بر سر روز جهانی کارگر گفتگو داشته باشیم. در دانشگاهها اجتماعات اول مه را برپا کنیم و در محیط های کار بنرهای گرامیداشت روز جهانی کارگر را نصب کنیم و شیرینی پخش کنیم.
6- مدیای اجتماعی یک کانون داغ گرامیداشت روز جهانی کارگر است. به مناسبت اول مه توفان تویتری بر پا کنیم و مدیای اجتماعی را به رنگ این روز اعتراضی در بیاوریم.
– برگزاری جلسات ویژه روز جهانی کارگر در مدیای اجتماعی، پخش وسیع عکس و پوسترهای کارگران زندانی و افرادی که زیر خط اعدام هستند و تاکید بر آزادی همه آنها، پیامهای ویدئویی کوتاه به مناسبت روز جهانی کارگر از سوی فعالین کارگری، معلمان، بازنشستگان، دانشجویان، خانواده های دادخواه، ال جی بی کیوها و غیره و پخش آن در مدیای اجتماعی بخش دیگری از گفتمان سازی بر سر اول مه ، روز جهانی کارگر است.
– مراسم های گرامیداشت روز جهانی کارگر
– اول مه کار را تعطیل کنیم و به تدارک تجمعات ویژه روز جهانی کارگر در مقابل مراکز دولتی همچون مجلس، اداره کار، وزارت کار و تامین اجتماعی برویم. بازنشستگان در دوسال اخیر با فراخوانهایشان به تجمع به مناسبت روز جهانی کارگر در محل تجمعات همیشگی خود مقابل تامین اجتماعی سنت این کار را بنا کرده اند. بازنشستگان امسال نیز مثل سالهای گذشته میتواند پیشتاز برگزاری جشن اول مه باشند و تجمعات خود در این روزها را به گرامیداشت اول مه اختصاص دهند و با بر افراشتن بنر روز جهانی کارگر و سخنرانی های پرش شور خود و پخش شیرینی و سر دادن شعارهای اعتراضی شان ، روز جهانی کارگر را گرامی بدارند.
– شکل دیگر برگزاری اول مه در مراکز کارگری است. از جمله اختصاص ساعت اول قبل از شروع کار به گرامیداشت این روز و برافراشتن بنر روز جهانی کارگر و سخنرانی کوتاه به این مناسبت است. نیشکر هفت تپه تجربه آنرا دارد و میشود این تجربه را تکثیر کرد.
– معلمان از فرصت اتصال روز جهانی کارگر و روز معلم که دوازده اردیبهشت است اعلام اعتراض کنند. بیانیه دهند و گردهمایی هایی را تدارک ببینند. معلمان در سالهای گذاشته بر همین روال کار کرده اند و امسال نیزمیشود با بهره گرفتن از تجربه های قبلی به استقبال برگزاری یک اول مه و روز معلم پرشوری رفت.
– کارگران نفت خصوصا کارگران ارکان ثالث و پالایشگاههای پارس جنوبی و مناطق نفت خیز جنوب در اهواز که یک کانون داغ اعتراضات کارگری در یکساله اخیر بوده است، میتوانند تجمعات اعتراضی خود در حول و حوش روز جهانی کارگر را به روز گرامیداشت اول مه و تاکید بر خواستهای و مطالباتشان اختصاص دهند و میشود از هم اکنون تدارک آن را دید. شعارنویسی در مراکز نفتی، صدر بیانیه ویژه روز جهانی کارگر، و تجمعات مقابل پالایشگاهها اشکالی از گرامیداشت روز جهانی کار در نفت است که تجربه اش را قبلا داشته ایم.
– شهرهای کردستان بویژه سنندج کانون داغ گرامیداشت اول مه بوده است. باز کردن گفتمان آن با فعالین در این شهرها بویژه با معلمان و فعالین کارگری و جوانان محلات و اکتیویست های فعال زن و خانواده های دادخواه و دیگر اکتیویست های اجتماعی یک گام اولیه آنست. رفتن به میان مردم، پخش گل و شیرینی در میان مردم و شادباش گفتن این روز، در کردستان و بویژه در شهر سنندج سنت است. میتوان امسال این سنت زیبا را گسترده تر در تمام شهرهای کردستان احیا کرد. سنندج میتواند یک مرکز مهم اول مه و گرامیداشت آن باشد.
– گرفتن سالن برای برگزاری اول مه. پیامهای کوتاه حاضرین و بعد جشن گرفتن مثل تجربه هشت مارس تهران ابتکار دیگری برای برگزاری روز جهانی کارگر است.
بر اساس همه این محورها از هم اکنون گفتمانهای برگزاری روز جهانی کارگر را شروع کنیم. این کار را میشود با پخش یک پوستر سراسری برگزاری روز جهانی کارگر و با نوشته زن، زندگی، آزادی، گرامی باد اول مه، روز جهانی کارگر آغاز کرد. دست به کار شعارنویسی های خیابان و پخش تراکت و اعلامیه و نصب بنر در خیابانها و مراکز مختلف شهر شد. برای روزهای نزدیک به روز جهانی کارگر شعاردهی های شبانه را تداک دید. و برای روز جهانی کارگر تاتر و موزیک خیابانی و تشکیل زنجیره انسانیو همخوانی سرودهای اعتراضی و بر پایی رقص و شادی را تدارک دید. و محلات و مدارس و دانشگاهها میتوانند کانونهای داغ چنین اشکالی از اعتراض باشند.
۵– اتحاد تشکلها و اکتیویست های کارگری و اجتماعی برای برگزاری یک اول مه با شکوه
اتحاد تشکلها و اکتیویست های کارگری و اجتماعی یک فاکتور مهم برای برگزاری یک اول مه با قدرت و توده ای است. یک قدم مهم این اتحاد بیانیه های مشترک کارگری و اجتماعی با امضاهای هر چه بیشتر است. برگزاری سمینارها و کنفرانسهایی بر سر روز جهانی کارگر و حضور طبق های مختلفی از اکتیویست کارگری و اجتماعی در این نشستها است. بیانیه ها و قطعنامه های اول مه بطور واقعی میتواند محورهایی برای اتحاد مبارزاتی امضا کنندگان آن و شکل دادن به قطع رادیکال و معترض جامعه باشد.
روز جهانی کارگر میتواند روزی از اعتراض سراسری و وسیع مردمی باشد و در سیر تحولات جاری جامعه به نقطه عطفی برای پیشروی بیشتر تبدیل شود. به تدارک یک اول مه سراسری ، اجتماعی و توده ای و شاد و اعتراضی برویم.
شهلا دانشفر، دبیر کمیته سازمانده حزب کمونیست کارگری
۲۴ فروردین ۱۴۰۴، آپریل ۲۰۲۵
