به یاد فرامرز اصلانی– حسن صالحی

مندرج در ژورنال شماره ۶۸۵ (لینک به فایل پی دی اف نشریه ژورنال برای پیاده کردن روی تلفن همراه)

درگذشت فرامرز اصلانی خواننده و هنرمند محبوب و مردمی، بسیاری از ما را اندوهگین کرد و در شوک فروبرد. همه ما از ترانه‌های زیبایی که او برایمان خوانده خاطره‌ها داریم و بی شک به یاد او، ترانه‌های ماندگارش را زمزمه خواهیم کرد.

فرامرز اصلانی فقط یک هنرمند برجسته نبود. شخصیت هنری ایشان را بهتر است که صاحب‌نظران در عرصه هنر تجزیه‌وتحلیل کنند. وی درعین‌حال هنرمندی بود که همیشه در کنار مردم ایستاد. نه فقط در آوازهایش و در شعرهایش انسانی‌ترین احساسات را نمایندگی می‌کرد؛ بلکه در رزم نیز برای تحقق این آرزوهای انسانی همراه مردم بود.

او همواره با جنبش‌های اعتراضی مردمی علیه جمهوری اسلامی همراهی می‌کرد و خود را متعهد می‌دانست که با نثار نفرین بر دشمنان مردم، از انسان‌های به ستوه آمده از ظلم و جور جمهوری اسلامی حمایت کند. او خود “ندای” مردمی بود که سعادت و خوشبختی و مهربانی را طلب می‌کنند. او محکم به جمهوری اسلامی نه گفت و با انقلاب زن زندگی آزادی همراهی کرد و در اعتراضات خارج کشور هم مشارکت داشت.

بی‌جهت نیست از تهران تا جزیره کیش و شهرهای مختلف جهان و در دنیای مجازی نام این هنرمند مردمی را صدا می‌زنند، آوازهایش را می‌خوانند و یادش را گرامی می‌دارند. فرامرز اصلانی به دلیل هنرش و خویشاوندی با مردمانش در قلب ما برای همیشه زنده خواهد بود. قدردانی مردم از این هنرمند، چه در زمان حیاتش و چه بعد از مرگ غم‌انگیز وی، نشانه مسلمی است که او با پیام تسلیم‌ناپذیری در مقابل شکست، با اتحاد دست‌هایمان برای برقراری عشق و مهربانی و شادی و برای تحقق زن زندگی آزادی قلب‌های بسیاری را تسخیر کرده بود.

افسوس که مرگ لعنتی به فرامرز اصلانی مجال نداد که پیروزی بر جمهوری اسلامی را ببیند و دوباره به کوچه‌های دماوند که دلتنگ دیدارش بود، برگردد. اما ما قول می‌دهیم که آوازهای قشنگ وی را در تمامی کوچه‌پس‌کوچه‌های ایران پژواک دهیم.