به یاد نیما نجفی دانش آموز۱۴ساله زنجانی – حسن صالحی

در خبرها آمده بود که یک دانش‌آموز ۱۴ ساله به نام «نیما نجفی» در روستای سهرین استان زنجان، در حیاط مدرسه جان خود را از دست داده است. گفته می‌شود او بر اثر ایست قلبی فوت کرده، اما ماجرا به همین‌جا ختم نمی‌شود.

خانواده نیما نجفی می‌گویند که او به دلیل یک تنبیه انضباطی از سوی مسئولان مدرسه مجبور شده دو بار دور حیاط بدود. به گفته عموی او، نیما که نسبت به هم‌سالانش اضافه‌وزن داشته، پس از دویدن‌ها و هنگام بازگشت به صف، دچار مشکل تنفسی و ایست قلبی شده و روی زمین افتاده است.

به این ترتیب روشن است که این یک مرگ ساده نبوده است. مسئولان می‌دانستند این پسر بچه بخاطر اضافه وزن در دویدن مشکل دارد و آگاهانه او را تحت فشار قرار دادند.

در یک مدرسه سالم و در چارچوب یک نظام انسانی، اگر دانش‌آموزی دچار اشتباهی شود، او را نزد فرد متخصص در همان مدرسه می‌فرستند تا کمک و راهنمایی دریافت کند. اما در ایران، اولاً دانش‌آموز پرسشگر و کنجکاو گناهکار جلوه داده می‌شود و ثانیاً در مواردی که دانش‌آموز خطایی مرتکب شده باشد، با خشونت با او برخورد می‌کنند.

خشونت در مدارس ایران بسیار رایج است و تنها به یک شکل محدود نمی‌شود. تنبیه بدنی دانش‌آموزان، تحقیر و فشار روحی بر آن‌ها و همچنین اجبارهای مذهبی که نوعی خشونت ایدئولوژیک محسوب می‌شود، از اشکال مختلف این خشونت‌ها است. گاهی دانش‌آموزی را آن‌قدر می‌زنند که تا مرگ پیش می‌رود و جانش را از دست می‌دهد، و در مواردی دیگر او را چنان تحت فشار می‌گذارند که باعث مرگش می‌شوند؛ مانند همین مورد نیما نجفی که متأسفانه جان باخت.

از میان بردن خشونت ساختاری در مدارس ایران تنها با تغییر بنیادین در نظام آموزش‌وپرورش ممکن است. مدرسه نباید محل زورگویی، فشار و تنبیه علیه دانش‌آموزان باشد. دانش‌آموزان باید احساس امنیت و احترام کنند و روحیه پرسشگری در میان آن‌ها تقویت شود.

هر مورد خشونت علیه دانش‌آموزان باید با صدای بلند مطرح و بطور جدی و قاطعانه پیگیری شود تا زمینه برای این تغییرات بنیادین از طریق سرنگونی جمهوری اسلامی فراهم شود.