بیاد قربانیان فاجعه بمباران شیمیایی سردشت

در هفتم تیر ماه سال ۱۳۶۶ نیروی هوایی عراق در جنگ با ایران در چهار نقطه پر ازدحام شهر سردشت را مورد اصابت بمبهای شیمیایی قرار داد که در نتیجه آن ۱۱۶ نفر کشته و بیش از ۸ هزار نفر دیگر در معرض گازهای سمی قرار گرفته و مسموم شدند.
جنگ ۸ ساله ایران و عراق فجایع بس عظیمی را برای مردم هر دو کشور ببار آورد که آثار و مشکلات مخرب آن هیچگاه از خاطره نسل امروز و زندگی نسلهای بعدی نیز زدوده نخواهد شد. یکی از آثار مخرب و ویرانگر این جنگ تهاجم بمب افکنهای عراقی به شهر سردشت بود که تعدادی از مردم این شهر قربانی جنگ افزارهای شیمیایی حکومت بعث عراق شدند.
در طول سالهای جنگ ایران و عراق مردم شهر های ایران و بویژه مردم کردستان نه تنها مورد آماج حملات بمب افکنهای حکومت صدام حسین قرار گرفتند بلکه همزمان مورد تعرض نیروهای حکومت اسلامی نیز بودند.
جمهوری اسلامی از ابتدا این جنگ را برکت الهی نام نهاد تا بر بستر آن هر گونه صدای آزادیخواهانه و برابری طلبانه ای را ساکت کند اما هیچگاه نتوانست جامعه را وادار به سکوت کند. شروع جنگ ایران و عراق مصادف بود با موج اعتراضات وسیع مردم در تداوم انقلاب ۵۷ و ادامه این جنگ برای جمهوری اسلامی زمینه ساز سرکوب انقلاب مردم ایران بود.
جمهوری اسلامی خشنود از برپا شدن این جنگ امیدی برای بقای حکومت خود یافت تا به بهانه آن به باز پس گیری دستاوردهای انقلاب مردم پرداخته و دست به کشتار و سرکوب بزند.
در طول سه دهه و نیم که از بمباران شیمیایی سردشت می گذرد حکومت اسلامی بجز مظلوم نمایی و تقدیس این جنگ ۸ ساله و برای برائت جویی از جنایت خود، هیچ گونه کاری برای هزاران مصدوم و معلول بازمانده شیمیایی انجام نداده است و هنوز هم بازماندگان این فاجعه انسانی از آنچه که بر سرشان آمد رنج می برند. جمهوری اسلامی هر سال در برگزاری مراسم های فرمایشی و نمایشی، به بهره برداری تبلیغاتی از این فاجعه می پردازد. آنچه که برای این رژیم اهمیت ندارد و بدان اعتنایی نکرده و نمی کند، زندگی و سرنوشت خانواده قربانیان و همچنین سرنوشت هزاران بازمانده ای است که بر اثر این جنایت هولناک مصدوم و معلول شدند. زنان و کودکان بیشترین تلفات جانی و مصدومیت این فاجعه انسانی را متحمل شدند. جمهوری اسلامی بعد از این رخداد ضد انسانی تا به امروز همچنان مردم مناطق مرزی بویژه مردم سردشت را به عناوین مختلف مورد اذیت و آزار و کشتار قرار می دهد. اگر بمباران شیمیایی رژیم بعث ۱۱۶ انسان را در سردشت قربانی سیاست جنگ طلبانه هر دو رژیم بعث و جمهوری اسلامی کرد اما تا کنون صدها نفر از کارگران مرزی، زنان، جوانان بیکار و حتی کودکان کولبر در این منطقه که برای تامین لقمه نانی برای خود و خانواده هایشان ناچار به این شغل کاذب کرده است، توسط نیروهای سرکوبگر این رژیم بقتل رسیده اند. در سالگرد بمباران شیمیایی مردم سردشت همزمان با ابراز انزجار و تنفر از خالقین این فاجعه انسانی، باید عمیقا یاد عزیزان جانباخته این جنایت هولناک را گرامی داشت.
۹ تیر ۱۴۰۰
ایسکرا ۱۰٩۹