مردم شریف ایران،
امروز جامعه ما با بحرانی بیسابقه در تاریخ خود روبهروست؛ بحرانی که نهتنها زیستبوم و معیشت میلیونها ایرانی را تهدید میکند، بلکه موجودیت اجتماعی ما را در معرض نابودی قرار داده است. ابربحران آب در ایران به مرحلهای رسیده که شهرهایی چون تهران، اصفهان، مشهد و تبریز در آستانه “روز صفر آبی” قرار گرفتهاند. سدها خشک، چاهها تهی و سفرههای زیرزمینی فروپاشیدهاند. حکومت از تخیله تهران به دلیل کمبود و نبود آب صحبت میکند. این وضعیت نه “تقدیر طبیعی” و نه آنطورکه متحجرین اسلامی میگویند نتیجه “بیحجابی زنان” و نه حتی ناشی از تغییرات اقلیمی جهانی، بلکه نتیجه مستقیم بیش ازچهار دهه سیاستهای ویرانگر جمهوری اسلامی است.
در حالی که کشورهایی با شرایط اقلیمی سختتر توانستهاند منابعآب خود را مدیریت کنند، حاکمان جمهوری اسلامی با تصمیمهای سودجویانه، فساد ساختاری و بی اعتنایی مطلق به زندگی مردم، جامعه را به سوی فاجعه سوق دادهاند. سدسازیهای بیرویه و سودجویانه بوسیله مافیای آب، انتقالهای پرهزینه و غیرعلمی آب بین حوضهها، تخریب تالابها و جنگلها، و استقرار صنایع پرمصرف در مناطق خشک، همه جلوههایی از این سیاست تخریبگر است. پشت این پروژهها، “مافیای آب” و شبکهای از پیمانکاران وابسته به نهادهای قدرت نهفته است که همواره اهداف سودجویانه خود را بر تامین نیازهای مردم ترجیح دادهاند.
امروز، خشکشدن تالابهاچون گاوخونی، بختگان و دریاچه ارومیه، گسترش ریزگردهای سمی، نابودی کشاورزی سنتی و مهاجرت اجباری روستاییان، چهره واقعی این بحران را نشان میدهد. بیآبی در ایران امروز یک موضوع فنی نیست، بلکه مسئلهای سیاسی و اجتماعی است که ریشه در ماهیت نظام فاسد و تبهکار جمهوری اسلامی دارد. رژیمی که میلیاردها دلار صرف دم و دستگاه مذهب، پروژههای هستهای و موشکی و بطور کلی صنایع نظامی، نیروهای تروریست نیابتی و سرکوب مردم میکند، اما در تأمین آب و برقو هوای سالم برای شهروندانعاجز است.
حزب کمونیست کارگری با تأکید بر مسئولیت مستقیم جمهوری اسلامی در ایجاد این فاجعه بزرگ، خواستار اقدام فوری و قاطع برای نجات آب و زندگی مردم است. ما بر این باوریم که تا زمانی که جمهوری اسلامی و مافیای قدرت و ثروت بر سرنوشت منابع کشور حاکم است، هیچ برنامه پایداری برای احیای محیطزیست ممکن نخواهد بود.
ما اعلام می داریم:
همه مقامها و نهادهایی که در تخریب محیطزیست و ایجاد بحران بی آبی نقش داشتهاند باید در برابر مردم پاسخگو باشند ومورد پیگرد قضایی قرار گیرند.
دست مافیای آب باید از منایع آبی کشور کوتاه شود.پروژههای سدسازی، انتقال آب و صنایع آببر باید تحت نظارت نهادهای مردمی و کارشناسان مستقل بازبینی شوند.
هیچ منبع آبی نباید صرف تامین منافع باندهای حکومتی شود. آب، برق و هوای سالم حق مسلم همه شهروندان است.
پروژههای مرتبط با شیرینسازی آب بایدبه سرعت گسترش یابند و بودجه لازم برای آنها اختصاص داده شود.
نوسازی شبکههای فرسوده آب شهری، توسعه سامانههای آبیاری نوین، و گسترش تصفیه و بازیافت آب برای مصارف کشاورزی و صنعتی باید در دستور فوری قرار گیرد.
کلیه هزینههایی که صرف دم و دستگاه مذهب، پروژههای هستهای و موشکی و بطور کلیصنایع نظامی،نیروهای تروریست نیابتی و سرکوب مردم میشود باید تماما قطع شده و صرف رفع نیازهای مردم از جمله حل بحران آب شود.
توزیع منابع آبی باید بر پایه نیاز واقعی مردم و ظرفیت اکولوژیکی مناطق انجام گیرد، نه براساس منافع مافیای آب و اولویتهای نهادهای نظامی.
نجات محیطزیست بدون آگاهی، مشارکت و نظارت مردم ممکن نیست. همه شهروندان باید در تصمیمگیریهای زیستمحیطی سهم داشته باشند.
ما همه شما مردم شریف ایران را فرامیخوانیم که با صدای واحد و ارادهای مشترک، خواست خود را برای زندگی و غنی کردن زندگی با صدای بلند به فریاد تبدیل کنید. شعار ما روشن است:
“آب، برق، زندگی حق مسلم ماست!“
رژیمی که نمیتواند نیازهای اولیه مردم را تأمین کند، باید گورش را گم کند و برود. آینده جامعه را مردمی رقم میزنند که از همین امروز، و پس از سرنگونی جمهوری اسلامی، برای حقِ زندگی، بهبود آن، و برقراری عدالت زیستمحیطی از هیچ تلاشی فروگذار نمیکنند.
ما باور داریم که با برچیدن نظام فاسد و تبهکار جمهوری اسلامی و جایگزینی آن با حکومتی مردمی، شفاف و پاسخگو، میتوانبر بحران زیست محیطی غلبه کرد و امید، آبادانی و نیکبختی را به جامعه بازگرداند.
بیایید دست در دست هم، برای نجات آب، برای نجات زندگی، و برای آنچه حق مسلم انسانی ماست، برخیزیم.
حزب کمونیست کارگری ایران
۲۱آبان ۱۴۰۴ – ۱۲ نوامبر ۲۰۲۵
روزنه rowzane خبری – تحلیلی