بیانیه سندیکای نیشکر هفت تپه به مناسبت هشت مارس روز جهانی زن

از فریادهای اعتراض زنان نساجی های نیویورک در سال ۱۸۷۹، نسبت به شرایط غیرانسانی کار و دستمزدهای نازل تا به امروز ۸ مارس روز همبستگی جهانی زنان، مبارزات همه جانبه و پیگیر زنان در زیر شدیدترین فشارها راه می پیماید. افت و خیزهای پیش رو هیچگاه مانع از این نگردید که ابتکارات و تلاش های زنان در جهت سازماندهی و ارتقاء سطح خواست هایشان خاموشی گیرد. تجربه همزمان استثمار و سلطه و فشار فزاینده سرمایه و ایدئولوژیهای واپسگرا و مدافع مردسالاری، آنان را در جایگاهی قرار می دهد که می توانند در برابر هرگونه اشکال ستم، نابرابری و سرکوب پیشرو باشند.

به علاوه سرمایه داری متاخر با سیاست های خصوصی سازی و کاهش خدمات اجتماعی بی شک بیشترین لطمات را بر زنان وارد می آورد. زنانه شدن فقر، سوق داده شدن زنان به سوی کارهای پست و حاشیه ای، تجارت سکس و تن فروشی، بهره کشی از کار خانگی زنان و … ارمغان سیستم حاکم برای زنان فرودست می باشد.
در ایران شرایط زندگی و کار زنان علیرغم تاریخ طولانی مبارزات اعتراضی شان به مراتب دشوارتر و ستم های وارده دو چندان بیشتر است و سطح مبارزه از ابتدایی ترین حقوق مسلم تا رودررویی با حیاتی ترین مطالبات را در بر می گیرد.

آزادی زن به معنای آزادی از همه قیود و فشارهایی است که در تمدن کنونی بشر وحشیانه محسوب می شوند.احترام به آزادی در انتخاب پوشش، حق برابر با مردان در زمینه نگهداری و تربیت فرزندان، رفع محدودیت ها در دسترسی زن به ثروت خانواده و رفع قوانین تبعیض آمیز در حوزه مالکیت و ارث ، طلاق، آزادی در ازدواج ، حق زنان بر تن و جسم خود و رضایت از بارداری، رفع نابرابری های قانونی یا سیستماتیک در حق زنان از دستیابی به برخی درجات سیاسی و مشاغل عمومی،
دسترسی به موقعیت و مسئولیت های برابر و همه جانبه در زمینه های حقوقی، سیاسی، اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی، مزد برابر با مردان در مقابل کار یکسان، آزادی عقیده، بیان، تشکل، تجمع و … مضمون بخشی از مطالبات انبوه زنان را تشکیل می دهند.
بنابراین زنان در تمام جهان و ایران ضمن حفظ دستاوردهایشان، شعار کار برای تهیه نان و آزادی برای برخورداری از زندگی شایسته و انسانی را فریاد زده و در جهت محو عوامل تولید و بازتولید ستم و نابرابری از پای نمی نشینند.