بیانیه مبارزان کمونیست: تحولات تاریخی در ایران

پنج روز است اعتراضات قدرتمند توده ای سراسر جامعه ایران را در بر گرفته است. از روز شروع آن در ۶ دیماه تا کنون کمتر شهری در ایران باقیمانده که در ابعاد ده ها هزار نفره به این موج عظیم اعتراضی نپیوسته باشد. مردم از همان روزهای اول با شعار های رادیکال خود چون، اصلاح طلب اصولگرا دیگر تمومه ماجرا، مرگ بر خامنه ای، مرگ بر دیکتاتور، آزادی زندانیان سیاسی، مرگ بر حزب الله، نه به گرانی و نه به دیکتاتوری، آخوند سرمایه دار پول من را پس بیار، خامنه ای بدونه بزودی سرنگونه و با شعار علیه لاریجانی قوه قضائیه اعدام و شلاق در ایران و شعا های دیگری از این قبیل بسیاری از نیروهای اپوزیسیون بورژوائی و راست ملی گرا را پشت سر گذاشته اند. این شعارها واقعیت جامعه ایران و عزم مردم برای بزیر کشیدن جمهوری اسلامی را بنحو برجسته ای نشان میدهد.

 مردم خشمگین و به تنگ آمده از استبداد نظام اسلامی حمله به نیروهای سرکوبگر و ارکانهای قدرت آن را در شهرها شروع کرده اند. مردم با آتش زدن دادگستری کاشان، پوسترهای خامنه ای و خمینی، فرمانداری خرم آباد، موتورسواری نیروهای انتظامی، حمله به پایگاه های بسیج در شهر های زنجان و تهران و شهسوار و سنگ باران دفتر امام جمعه در ملایر و فراری دادن نیروهای دولتی از شهر ایذه و سنگ باران کردن نظامیان مبارزه خود برای سرنگونی جمهوری اسلامی را شدت داده و وارد دوره تازه ای شده اند. ادامه اعتراضات شبانه هم نشانه این شرایط است.  

رژیم در رو در روئی با مردم از هیچ جنایتی کوتاهی نمی کند. تا کنون نزدیک به ده نفر از مردم معترض را کشته و ده ها نفر را زخمی و صدها نفر را دستگیر کرده است. سراسری بودن این اعتراضات و گسترش سریع آن به سراسر ایران توان جنایت و سرکوبگری نیروهای جمهوری اسلامی را کاهش داده است. آنها از ترس همبستگی مردم امکان تمرکز نیرو بر یک شهر را ندارند. سال  ۱۳۸۸ تهران را به تنهائی گیر آوردند و زندند و کشتند و تجاوز به زندانیان را به سیاست رسمی و علنی خود تیدیل کردند.

در این دوره هم رژیم برای مقابله کردن با اعتراض مردم آماده بود. اما تصور این ابعاد از اعتراضات را نمی کرد. مردم در تمام شهرها با اعتراض همزمان خود سران حکومت را غافلگیر کردند. باید آماده باشیم نیروهای نظامی بر روی هر شهری دست بلند کنند تمام شهرهای دیگر به حمایت از آنها به خیابان بیائیم. شعار، نترسید نترسید ما همه با هم هستیم را در سطح سراسر ایران عملی کنیم. مردم این رژیم را نمی خواهند. این رژیم باید برود. جامعه زیر بار ستم و فقر و بیکاری و تحقیر و رضوه خوانی و بالا کشیدن اموال مردم و نگاهداشتن حقوق کارگران در زیر چهار بار خط فقر و قانونی کردن تجاوز به کودکان و تحقیر و بی حقوقی زنان به تنگ آمده اند. این دولت آدمکش و ضد زن و ضد شادی باید برود.

مرگ بر جمهوری اسلامی

زنده باد آزادی برابری حکومت کارگری

مبارزان کمونیست ۱۱ دیماه ۱۳۹۶

اول ژانویه ۲۰۱۸۸