روزنه rowzane خبری – تحلیلی
“از کردستان و بلوچستان تا مهاجران افغان پس از جنگ ۱۲ روزه”
شکست جمهوری اسلامی در جنگ دوازده‌روزه با اسرائیل، موج گسترده‌ای از سرکوب، بازداشت و خشونت را در مناطق مختلف ایران، به‌ویژه کردستان، بلوچستان و علیه مهاجران افغان، به راه انداخته است. این اقدامات، که توسط نیروهای امنیتی رژیم شامل سپاه پاسداران، بسیج و مأموران اطلاعاتی انجام می‌شود، با هدف ارعاب، زهر چشم گرفتن و سرکوب هرگونه خیزش مردمی در پی ناکامی‌های نظامی و سیاسی رژیم صورت می‌گیرد. متاسفانه، برخی گروه‌های نژادپرست ایرانی، از جمله سلطنت‌طلبان، نیز از این سرکوب‌ها حمایت می‌کنند.
سرکوب بی‌رحمانه در کردستان و بلوچستان!
در کردستان، پس از آتش‌بس، نیروهای امنیتی با ایجاد ایست‌های بازرسی متعدد، گشت‌زنی گسترده و بازداشت‌های خودسرانه، فضایی از رعب و وحشت ایجاد کرده‌اند. صدها شهروند، شامل زنان، جوانان و حتی نوجوانان زیر ۱۸ سال، در شهرهایی مانند مهاباد، بوکان، سقز، سنندج و مریوان بازداشت شده‌اند. این بازداشت‌ها اغلب بدون ارائه اتهام مشخص و با برچسب‌های واهی مانند «همکاری با اسرائیل» یا «فعالیت ضد انقلابی» انجام شده و بسیاری از بازداشت‌شدگان به مکان‌های نامعلوم منتقل شده‌اند. گزارش‌های میدانی از اعمال فشار شدید بر خانواده‌ها برای سکوت و تهدید فعالان مدنی حکایت دارد.
در بلوچستان نیز سرکوب‌های مشابهی جریان دارد. در تاریخ ۱۰ تیر ۱۴۰۴، یورش وحشیانه نیروهای سپاه پاسداران به روستای «گونیچ» از توابع خاش، به کشته شدن یک زن به نام «خان بی‌بی بامری» و جراحت شدید ۱۱ زن دیگر، از جمله چند دختر زیر ۱۸ سال، منجر شد. این حمله که به بهانه فتوای قوه قضاییه تحت عنوان «قانون تشدید مجازات جاسوسی» انجام شد، با مقاومت شجاعانه زنان روستا مواجه شد. آن‌ها با پرتاب سنگ و سوزاندن لاستیک در برابر مهاجمان ایستادگی کردند، اما با شلیک مستقیم گلوله سرکوب شدند. این جنایت هولناک، خشم عمومی را برانگیخته و عمق وحشت رژیم از اتحاد و اعتراضات مردمی را به وضوح نشان می‌دهد.
تشدید سیاست‌های افغان‌ستیزی و اخراج گسترده مهاجران!
همزمان با سرکوب داخلی، جمهوری اسلامی با تشدید سیاست‌های افغان‌ستیزانه، مهاجران افغان را هدف قرار داده است. از ابتدای سال ۲۰۲۵، بیش از ۶۹۱,۰۰۰ مهاجر افغان به‌صورت اجباری از ایران اخراج شده‌اند. حدود ۷۰ درصد این اخراج‌ها با خشونت، بازداشت‌های خودسرانه و نگهداری در شرایط غیر انسانی در کمپ‌های مرزی همراه بوده است. اتهامات بی‌اساس مانند «جاسوسی برای اسرائیل» یا «تهدید امنیت ملی» بهانه‌ای برای سرکوب و اخراج این مهاجران بی‌دفاع شده است.
این سیاست‌های تبعیض‌آمیز تنها به رژیم محدود نمی‌شود؛ متأسفانه برخی گروه‌های اجتماعی و سیاسی، از جمله سلطنت‌طلبان و جریان‌های نژادپرست، با انتشار تبلیغات منفی و اتهامات بی‌پایه، افغان‌ها را به‌عنوان عامل مشکلات اقتصادی و امنیتی معرفی می‌کنند. این در حالی است که میلیون‌ها افغان مقیم ایران (بین ۵ تا ۸ میلیون نفر) سال‌هاست در این کشور زندگی می‌کنند و بسیاری از آن‌ها در ایران متولد شده‌اند، اما از حقوق اولیه خود مانند اقامت قانونی، دسترسی به آموزش و درمان محروم هستند.
ریشه‌های سرکوب و چشم‌انداز مقاومت!
رژیم ایران، در پی شکست نظامی در برابر اسرائیل و ترس از خیزش‌های مردمی، با تشدید سرکوب اقلیت‌ها، مهاجران و فعالان مدنی، تلاش می‌کند نارضایتی‌های داخلی را کنترل کند. ایجاد فضای رعب و وحشت، نظامی‌سازی مناطق کردنشین و بلوچ، و دامن زدن به تفرقه از طریق افغان‌ستیزی، بخشی از استراتژی رژیم برای انحراف افکار عمومی از ناکامی‌هایش است. با این حال، مقاومت “زنان گونیچ” اعتراضات پراکنده در کردستان و ایستادگی مردم در برابر این ظلم‌ها، نشانه‌هایی از روحیه مبارزه و اتحاد مردمی است که می‌تواند رژیم را بیش از پیش به چالش بکشد.
پنجشنبه ۱۲ تیر ۱۴۰۴
۳ جولای ۲۰۲۵
کانال کولبران و سوختبران
