روزنه rowzane خبری – تحلیلی
مندرج در ژورنال شماره ۷۹۶ (لینک به فایل پی دی اف نشریه ژورنال برای پیاده کردن روی تلفن همراه)
انسیه خزعلی، معاون امور زنان در دولت رئیسی، در مصاحبه‌ای با سایت دیده‌بان ضمن تکرار خزعبلات اسلامی، از جمله اینکه برابری زن و مرد ظلم به زنان است، گفت قرارگاه گشت ارشاد در وزارت کشور است و حجاب‌بان‌ها برای حضور در مترو، از این وزارت‌خانه مجوز دارند. خزعلی در پاسخ به این پرسش که چرا نیروهای حجاب‌بان پوشش یکسان دارند، گفت این سؤال باید از وزارت کشور پرسیده شود. در پاسخ به این سؤال که آیا حجاب‌بان‌ها حقوق می‌گیرند نیز گفت خبر ندارم.
احمد وحیدی، وزیر کشور، در آبان ۱۴۰۲ صدور هر گونه مجوز برای حضور حجاب‌بان‌ها در مترو را تکذیب کرده بود. علیرضا زاکانی، شهردار تهران، در مهر ۱۴۰۲ گفت که شهرداری گروه‌هایی را در ایستگاه‌های مترو مستقر کرده است؛ اما در آذر ۱۴۰۲ گفت “نمی‌توان مانع امربه‌معروف شد؛ ولی شهرداری مجوز حضور حجاب‌بان‌ها را نداده و این کار به‌صورت خودجوش از سوی مردم انجام می‌شود”.
این تناقضات آشکار، وضعیت حکومتی را توضیح می‌دهد که نسبت به یکی از بنیادی‌ترین مسائل سیاسی و ایدئولوژیک خود حتی قادر به دفاع صریح از اقدامات خود نیست. همین‌طور که لایحه ناکام حجاب و عفاف نه به جایی رسید نه کسی صاحبش شد.
سردرگمی مقامات و ارگان‌های مختلف حکومت در زمینه حجاب، علت روشنی دارد و آن ابعاد میلیونی بی‌حجابی در اقصی‌نقاط کشور است. اما بی‌حجابی گوشه‌ای مهم از تحولی همه‌جانبه‌تر است: روی‌گردانی وسیع از مذهب و از لجنزار فرهنگ اسلامی که تمام نسل‌ها را دربرگرفته است، تحول عمیق و انقلابی در ذهن و عمل و سبک زندگی توده‌های وسیع مردم و رشد آگاهی سیاسی و اجتماعی مردم. اینها نه قابل‌برگشت است نه قابل سرکوب. این تحولات چنان عمیق است که پس‌لرزه‌های آن را در بخش وسیعی از بدنه خود حکومت و در نیروهای سرکوب آن نیز می‌بینیم. پس‌لرزه‌هایی که همچنان در حال پیشروی است و درون نظام را هر روز بیشتر فلج می‌کند.
ضربه پشت ضربه سیاسی به حکومت چه در قالب انقلاب زن زندگی آزادی و چه در تحمیل شکست فاحش به حکومت در انتخابات کذایی ریاست‌جمهوری و چه در هر اتفاق ریز و درشتی در ایران، پایان‌ناپذیر است و هر روز خردکننده‌تر می‌شود و رژیم را در بحران همیشگی و مقامات را در کابوس دائمی نگه می‌دارد تا بالاخره کلک آنها را بکند.
