بیماران دیالیزی زندان اوین و ساسِ حکومتی – پیمان بخشایش

مندرج در ژورنال شماره ۷۳۲ (لینک به فایل پی دی اف نشریه ژورنال برای پیاده کردن روی تلفن همراه)

خبر را که می‌خوانم مو به تنم سیخ می‌شود. بیمارستان طالقانی از پذیرش بیمار دیالیزی از بند هشت زندان اوین به دلیل آلودگی به ساس سر باز زد. ضیا نبوی، زندانی سیاسی محبوس در زندان اوین از شیوع ساس در بند هشت زندان اوین خبر داده است. او در نامه‌اش شرایط شیوع ساس در این بند را این‌گونه توصیف کرده که زندانیان حتی با خوردن قرص‌های خواب قوی هم نمی‌توانند بخوابند. مسئولین زندان اوین اما منکر وجود ساس در بند هشت می‌شوند و زندان اوین را یکی از پاک‌ترین مکان‌ها می‌دانند.

بیمار دیالیزی احتیاج دارد که هر هفته و معمولاً سه بار دیالیز شود تا زائدات انباشته شده در کلیه‌ها از طریق دیالیز دفع شود. به گردن‌نگرفتن وجود ساس توسط مسئولین زندان اوین و هم‌زمان عدم‌پذیرش بیماری که از زندان آمده است دیالیز بگیرد تا زنده بماند، هر دو شخص بیمار را در تنگنا قرار می‌دهد و جانش را به خطر می‌اندازد. این شکنجه توأمان باید فوراً پایان یابد.

متوجه هستم که مسئولیت اصلی با جمهوری ارتجاعی و قرون‌وسطایی اسلامی است، اما مسئولین بیمارستان طالقانی چطور؟ مگر می‌شود به بیمار خدمات نداد؟ در هیچ کجای دنیا نمی‌شود به هر دلیلی از ارائهٔ خدمات به بیمار سر باز زد. مگر این که یک دسیسهٔ سیستماتیک ما بین مسئولین زندان اوین و بیمارستان طالقانی برای تحت‌فشار گذاشتن زندانیان سیاسی بیمار در جریان باشد. اگر این‌طور نیست مسئولین بیمارستان فوراً در کنار زندانیان قرار بگیرند و حکومت اسلامی را برای پاکیزه کردن زندان‌ها و از جمله اوین تحت‌فشار بگذارند و افشا کنند.

درک مسئله برای من که یک پزشک در انگلستان هستم سخت است. بیمار با ایدز، هپاتیت، شپش یا ساس گزیدگی هم که وارد شود، در همان بیمارستان شستشو می‌شود، دارو می‌گیرد یا اتاق مجزایی می‌گیرد و به اموراتش مثلاً همان دیالیز، رسیدگی می‌شود.

بربریت حاکم بر ایران پایانی ندارد. دنیا را از این جنایت آگاه کنیم. علیه این سیاست نازیستهای حاکم بر ایران اعتراض کنیم. خانواده‌های زندانیان سیاسی مدارک بیشتری جمع‌آوری کنند و تشکل‌های مبارزاتی در ایران وضعیت زندان‌ها را زیر نظر داشته باشند. در کنار همه این اقدامات خواست آزادی بی‌قیدوشرط همه زندانیان سیاسی را به یک مبارزه دائمی تبدیل کنیم. بربریت حاکم بر ایران پایانی ندارد. تنها راه‌حل پایان‌دادن به اوضاع غیرانسانی، سرنگون‌کردن نظام جمهوری اسلامی است.