مندرج در ژورنال شماره ۹۱۴ (لینک به فایل پی دی اف نشریه ژورنال برای پیاده کردن روی تلفن همراه)
خبر این است: “پاپ فرانسیس، جزیرۀ کُرس را به مراسم بازگشایی کلیسای نتردام پاریس ترجیح داد.”
عمو پاپ یا کیسه بوکس محبوب من! به خودم قول داده بودم که دیگه با این پیرمرد در نیفتم. به یاد دارم هنگامی که صد و پانزده کاردینال مرد، به طرف “نمازخانه سیستین” در حرکت بودند تا در آن سرمای نفس گیر مارس ۲۰۱۳، رهبر آینده و مادام العمر واتیکانِ مرد سالار را انتخاب کنند، ناگهان همه دوربینهای رسانه، بطرف دودکش نمازخانه ای زوم شد که قرار بود پیام آور رهبری جدید و نوظهور برای نجات دنیای گندزده شده امروز باشد. دودی سفید که از دودکش نمازخانه سیستین بیرون جهید، نشان از انتخاب پاپ جدید، جناب فرانسیس بود.
پس از آن دود سفید که قرار شد فرانسیس جانشین “رسولانه پطروس” باشد و عیسی تقدم را به او اعطا کرده، کلیدهای بهشت و قدرتهای “وصل و فصل کردن” را به او بخشیده و خرافات و خزعبلات دیگه، سرشاخ شدن من هم با فرانسیس شروع شد.
برایش نوشتم یادت رفته در جوانی از هواداران نازیستهای آرژانتینی بودی، دوست و یارِ غار “خورخه رافائل” دیکتاتور نظامی و خونخواری که بیش از سی هزار سوسیالیست و کمونیست را قتلعام کرد بودی؟ یادت رفته گفتی” “زن یک پذیرنده باور، نماد رسیدگی و تسلیم شونده زنده است”. یادت رفته که در دفاع از تجاوز مردان کلیسا به هزاران کودک بیگناه در چهارگوشه جان گفتی:”شیطان عزم جزم کرده تا کلیسای کاتولیک رم را تضعیف کند و برای این کار شبانه روز و حتی با اضافه کاری در این راه تلاش میکند” شرم نمیکنی؟ حالا اینها کافی نبود به قوانین و سنت پردوام لائیسیته در فرانسه حمله میکنی؟ چرا نمیگی از چی دلخوری؟
نتردام پیشکش، برای سر زدن به مستغلات میلیارد یورویی واتیکان در پاریس سری میزدی، چرا بازم خودت رو سکه یه پول کردی؟ چون میدونی پاریس آوردگاه انقلاب کبیر بود، چون میدونی کلیسا رو با اردنگی از اریکه قدرت دور انداختند، چون میدونی پاریس محل اولین انقلاب کارگری، مشهور به کمون پاریس بود، زادگاه و پاتوق ولترها، دادائیستها، شارلی هبدوها، پاتوق انقلاب بیدینان، پاتوق اردنگی به کلیسا!
ولتر روزی گفته بود اولین شیاد روی زمین یه روحانی بود. برای تحمیق مردم به هر ده کوره ای سرک میکشی ولی جرأت و میل رفتن به پاریس رو نداری، چون جون به جونت کنن بالاخره آخوندی.