تروریسم سازمان یافته در رهبری اتحادیه میهنی کردستان عراق

روز دو شنبه اول نوامبر این خبر منتشر شد که ملا بختیار عضو رهبری اتحادیه میهنی کردستان عراق از طریق مواد کشنده ( جیوه ) مسموم شده است. او در یکی از بیمارستهانهای برلین آلمان بستری و مورد معالجه قرار گرفته است. این مسمومیت و درست تر بگویم این ترور تنها به ملابختیار خلاصه نشده بلکه یکی دیگر از اعضای مرکزیت اتحادیه میهنی بنام استاد حسن که مسئول آسایش در سلیمانیه بوده نیز به همین شیوه مورد هدف قرار گرفته شده. قبل تر هم بافل طالبانی ولیعهد کنونی اتحادیه میهنی که رهبری مشترک اتحادیه میهنی را با پسر عمویش لاهور شیخ جنگی بر عهده داشت، مسموم شده بود و او لاهور را متهم به این عمل کرده بود. ملا بختیار روز دوشنبه اول نوامبر در تویتی نوشته بود که: “از طرف رفقایش در اتحادیه میهنی این اقدام صورت گرفته است و آنرا حرکتی فاشیستی و قابل انتظار توصیف کرده است.” تمام نگاهها بسوی لاهور شیخ جنگی چرخیده است که بطور مشترک همراه بافل طالبانی اتحادیه میهنی را رهبری می کنند. اکنون علاوه بر لاهور شیخ جنگی چهار نفر دیگر از اعضای رهبری اتحادیه میهنی از جمله آلا طالبانی و دو نفر دیگر از اعضای رهبری اتحادیه میهنی اخراج شده اند.

چنین اتفاقاتی در درون اتحادیه میهنی کردستان عراق و دیگر احزاب ناسیونالیست کرد موضوع تازه ای نیست. ترور در میان احزاب قومی و ناسیونالیست کرد علیه مخالفین پیشینه ای به اندازه طول عمر آنان دارد. تا جایی که به اتحادیه میهنی بر می گردد پیشتر و قبل از اینکه قرعه حکومت داری آنان بر بستر جنگ خلیج بنام آین حزب و حزب شریک، حزب دمکرات کردستان عراق درآید، از این روشها برای حذف مخالفین سیاسی و رقیبان درونی خود استفاده می کردند. بعد از به قدرت رسیدن شان هم در همکاری با رژیم جمهوری اسلامی فعال تر از پیش ظاهر شدند و این امکان را برای دستجات وزارت اطلاعات جمهوری فراهم کردند که مخالفین سیاسی رژیم در کردستان عراق توسط شبکه های رژیم به اشکال مختلف ترور شوند. نمونه های زیادی از این دست وجود دارد که فعلا جای پرداختن به تاریخچه آن نیست.

احزاب و جریانات مسلح ناسیونالیست کرد هر وقت که برایشان ممکن و مقدور بوده است نه تنها مخالفین بیرون از خود، یعنی کمونیستها، نیروهای چپ و رادیکال، زنان و فعالین کارگری همچون بکر علی ها و روزنامه نگارانی همچون سردشت عثمانها و صدها نفر دیگر از این شخصیتهای محبوب مردم را ترور کرده اند، بلکه تاب تحمل رقبایشان در صفوف خود را هم نداشته اند. در رهبری اتحادیه میهنی، در رهبری حزب دمکرات کردستان عراق، در رهبری احزاب اسلامی شریک در حکومت اقلیم، مسئله ترور و تروریسم پدیده ای سازمان یافته در میان این جریانات بخشی از هویت آنان است. اینچنین پرونده هایی بر پیکر این احزاب خالکوبی شده است و نیازی به اثبات آن نیست. وقتی که لاهور شیخ جنگی یکی از رهبران بلندپایه اتحادیه میهنی به عنوان دومین حزب حاکم بر اقلیم کردستان چنین پرونده ای آشکاری دارد، ترور شخصیتهای سیاسی، مخالفین و معترضین، از روزنامه نگاران گرفته تا شخصیتهای چپ و رادیکال برای این باندها همچون آب خوردن است.

طایفه طالبانی و عشیره بارزانی پرونده قطوری از ترور مخالفین، را در پرونده سیاه خود ثبت کرده اند. این ترورهای پی درپی “موفق و ناموفق” که اکنون بیشتر سر برآورده است، دلایل متعددی دارد. بنظر می رسد نمی خواهند بخاطر فساد، دزدی و چپاول ثروت و هستی مردم با هم کنار آیند. معادلات سیاسی و اقتصادی منطقه فاکتورهای متعددی را برای فعالیت های تروریستی آنان موجب شده و مهیا کرده است. از معامله و بند و بست سیاسی با احزاب رقیب و اسلامی برای شریک شدن در قدرت برای دستیابی بیشتر به ثروت باد آورده، از موقعیتشان در اقلیم کردستان و در قدرت مرکزی عراق گرفته تا تبدیل شدن تمام و کمال اتحادیه میهنی به ابزار دست جمهوری اسلامی، تنها گوشه هایی از رواج و رونق ترور در میان این احزاب در کردستان عراق علیه رقبا و شرکای دیروزشان است. احزاب ناسیونالیست کرد “اپوزیسیون” جمهوری اسلامی هم که در کمپهای کردستان عراق مستقر هستند از این روش حذف و ترور رقبا بی نصیب نمانده اند. در سالهای اخیر تلاشهای نافرجام آنان نیز علیه طرفهای مقابل خود و حتی علیه شخصیتهای کمونیست برملا شد و بر همگان روشن است.

در اوایل دهه سوم قرن ۲۱ و اوضاع بهم ریخته در خاورمیانه، ایجاد فضای ترور و وحشت از سوی احزاب و حکومتهای اسلامی، قومی قبیله ای و ناسیونالیست کرد، امنیت شهروندان را با مخاطرات جدی مواجه ساخته است. کنار زدن این فضای تاریک و تباه کننده کار مردم، کارگران و نیروهای چپ، کمونیست و رادیکال در اقلیم کردستان، در عراق، ایران، افغانستان و دیگر کشورهای اسلام زده در منطقه است.

۴ نوامبر ۲۰۲۱