ترک تحصیل ۵ میلیونی در ایران

آمار واقعی ترک تحصیل ۵ میلیون دانش آموز به راستی یک فاجعه بزرگ اجتماعی است. رژیم اسلامی البته این خبر ۵ میلیونی را تکذیب و ساخته پرداخته «استکبار داخلی» و عوامل خارجی آن می داند. می گوید نخیر اصلا اینطور نیست، فقط یک میلیون نفر ترک تحصیل کرده اند. می گوییم روزنامه «جهان صنعت» هم گزارش داده است که آمار ترک‌تحصیل دانش‌آموزان از مرز پنج میلیون تن عبور می‌کند. می گویند همین فردا درش را تخته می کنیم تا از این اطلاعات دشمن شاد کن پخش نکنند. رژیم اسلامی در رابطه با این آمار ۵ میلیونی با ما چانه می زند و مدعی است ترک تحصیل بیش از یک میلیون نیست. در جواب با این فسیل های ماقبل تاریخ باید گفت حتی آمار ترک تحصیل ۱۰۰ نفر هم یک فاجعه است و مسببینش باید پاسخگو باشند.

حضور فیزیکی در کلاس درس برای میلیون ها نفر از خانواده های کم درآمد تنها امکانی بود که می توانستند فرزندانشان را بسختی برای تحصیل به مدرسه بفرستند. اما حتی در آن شرایط هم با ایجاد مدارس غیر انتفاعی و هزینه سنگین ثبت نام و عدم امکان خرید امکانات تحصیلی، ما شاهد یک ترک تحصیل وسیع بودیم. مضافا در این شرایط کرونایی عدم دسترسی به امکانات هوشمند نظیر لپ تاپ و گوشی و دسترسی نداشتن به اینترنت، حضور در کلاس های آنلاین را برای این دانش آموزان غیر ممکن کرده است.

۵ میلیون کودک بلاتکلیف از ابتدایی ترین حقوق انسانی خود محروم شده اند. طبعا در این شرایط اسفناک و عدم بهره مندی از امکانات تفریحی و فقر عمومی خطر اعتیاد و دیگر بلایای اجتماعی این کودکان و نوجوانان را تهدید می کند. بخش اعظم این کودکان روانه بازار کار می شوند یا به کودکان کار و خیابان تبدیل می گردند. آمار ازدواج دختر بچه ها بشدت بالا می رود و فاجعه پشت فاجعه در ایران تحت حاکمیت این جانیان اسلامی شکل می گیرد.
پایان دادن به این مصیبت و این بلای اجتماعی و این کابوسِ تخریب زندگی مردم راه دارد. همه خانواده های دانش آموزان در کنار محصلین و در همراهی با معلمین باید به این شرایط دهشتناک اجتماعی اعتراض کنند. اعتراض معلمین و خواستهای انسانی ای که مطرح کرده اند کم نیست. از جمله این مطالبات باید تحصیل رایگان، امکانات تحصیلی رایگان از تبلت تا لوازم التحریر و اینترنت رایگان برای معلم و دانش آموز اشاره کرد. باید از اعتراض معلمین بیش از همیشه حمایت و پشتیبانی کرد. دانشجویان باید به این حرکت اعتراضی بپیوندند. این وظیفه مهم و حیاتی جنبش های اعتراضی است که در برابر این فاجعه عظیم اجتماعی صف آرایی کنند و رژیم اسلامی را عقب برانند. خانواده ها در هر محله و شهری شبکه های خود را تشکیل دهند، طومار جمع کنند، با معلمان همراه شوند، در تجمعات معلمان شرکت کنند و خواست های خود را با صدای بلند اعلام کنند. این شدنی است فقط نیازمند اتحاد و فعالیت هماهنگ و سازمانیافته هستیم.

بی شک پایان قطعی این کابوس و این فلاکت اجتماعی با سرنگونی این جانیات حاکم تضمین می شود.