توماج صالحی وکیلی که مدعی شده بود حال او در زندان «اورژانسی» نیست را عزل کرد

صفحات رسمی منتسب به توماج صالحی، نامه‌ای از او منتشر کرده‌اند که خطاب به وکلایش، امیر رئیسیان و رزا اعتماد انصاری، نوشته است. متن نامه

«عرض ادب و احترام خدمت آقای رئیسیان و خانم اعتماد، ده ماه پیش که شما آقای رئیسیان درخواست من برای وکالت من و شما خانم اعتماد درخواست پدرم برای وکالت من را پذیرفتید، با علم به این بود که مرکز توجه ارگان‌های اطلاعاتی و ارتش سایبری خواهید شد و سیبل حملاتی چون پرونده‌سازی‌ها و سناریوسازی‌هایی که حیثیت شما را هدف قرار خواهند داد که البته همینطور هم شد، من بابت این از خود گذشتگی از شما متشکرم. زمانی که مدت‌ها با همان چیزی که شعارمان بود شکنجه‌ی روانی میشدم، یعنی نور، زمانی که هرشب بعد از بازجویی‌های ده دوازده ساعته تلاش می‌کردم روحیه‌‌ی آسیب دیده‌ی خودم را بازسازی کنم و برای حکم ناعادلانه اعدام آماده می‌شدم، چیزی که به عنوان شکنجه روانی هر روز در ابتدای بازجویی‌ها با آن تهدید می‌شدم و تلاش می‌کردم مرگ با افتخاری داشته باشم، ملاقات شما آقای رئیسیان و در آغوش گرفتنم بعد از آن همه انزوا در سلولی هشت متری و حمایت همه‌جانبه‌تان قدرت دوباره‌ای به من داد، همانطور که رسیدن خبر حمایت جانانه‌‌ی طرفدارهایم. در آن روشنیِ بیست و چهار ساعته‌ی عصبی و تاریکیِ شبانه‌روزیِ دل، ملاقات شما خانم اعتماد و دیدن غلبه‌تان بر ترس و در نهایت آن لبخند امیدبخشتان در قعر ظلمت تداعی سپیده‌ای بود پس از سال‌ها تحمل شبِ بی ماه و ستاره‌ی این وطن، مثل ایستادگیِ رشنو‌ها، یادآورِ آن شوق بی‌مهابا بین من و طرفدارهایم. کسانی که شما را تهدید کرده‌اند از طرفدارهای من نیستند، فحاشی و تهدید در مسلک این خانواده نیست. جدایی من از خانم اعتماد در این پرونده‌ منشأ شخصی ندارد و زیر سوال بردن توانایی‌های ایشان در حرفه‌شان هم نیست تنها از بابت اختلاف نظر ما در برخورد رسانه‌ای است. زندان اگر بر فرض محال تمام خدمات یک هتلِ هفت ستاره را هم فراهم کند باز هم زندان است و من فکر نمی‌کنم حقم حتی یک روز اسارت باشد. به مرگ گرفتند، اما به تب راضی نخواهیم شد. بابت تمام زحمات شما متشکرم، شما برای من جنگیدید و مطمئنم که با تمام توانتان هم جنگیدید اما خط قرمز من هوادارهای واقعی‌ام هستند و احساساتشان، کسانی که در این سال‌ها فریب تهمت‌هایی که روزنامه‌ها و تلویزیون و ارتش سایبریِ حکومت به من زدند را نخوردند و همچنان پشتیبانم بودند. با سپاس مجدد از شما، زحمات بی‌دریغتان و آرزوی سربلندی.» – زندان دستگرد – توماج ۱۴۰۲/۷/۱۱ #توماج_صالحی