روز سه شنبه دوم بهمن بازنشستگان در مقابل وزارت کار، تعاون و رفاه اجتماعی دست به تجمع اعتراضی زدند و با سر دادن شعار “توپ، تانک ، مستند دیگر اثر ندارد” ضمن طرح خواست و مطالباتشان خشم و اعتراض خود را در مقابل مستند سازیهای پوچ و زوار در رفته کاربدستان حکومت و وزارت شکنجه اطلاعات نشان دادند.
بیان بی اثر بودن و نخ نما شدن سناریوی مستند سازی حکومتیان از سوی بازنشستگان معترض در این تجمع اعتراضی حرف میلیونها مردم ناراضی و بستوه آمده از حکومت اسلامی طی چند روز گذشته بوده است.
کاربدستان رژیم در راس نظام اسلامی و در دستگاه شکنجه وزارت اطلاعات هنوز دارند به سیاق اوایل بقدرت رسیدنشان دست به ابزاری میبرند که مورد ریشخند مردم عاصی و ناراضی از کل نظام و مافیای اسلامی است.
کارگران و بخشهای مختلف جامعه این را بخوبی میدانند که در مقطع سراشیبی این حکومت هر گونه “مستند” ساخته و پرداخته دستگاه شکنجه گران اسلامی گویای ورشکستگی تمام و کمال رژیم اسلامی و نشان دهنده اوج درماندگی و استیصال این حکومت است.
مردم یک جامعه هشتاد میلونی در ایران با مستند سازی، با زندان و شکنجه و با بکار گیری هر ترفند و طرح آبرو باخته ای،از دیماه 96 خیز برداشته اند و به این قناعت و تصمیم قاطع رسیده اند که باید حکومت مافیای اسلامی را انداخت. شعارهای بنیان کن مردم، نظیر، “اصلاح طلب اصولگرا دیگه تمومه ماجرا”، دشمن ما همینجاست دروغ میگن آمریاست” و امروز هم “توپ تانک مستند دیگر اثر ندارد”، یعنی پایان دادن به حاکمیت دم و دستگاه مافیای اسلامی که فقط با زور تهدید، زندان و چنگ و دندان نشان دادن سرپاهای فلج شده اش ایستاده است.
و اما از آنسو و بر بستر اعتصابات کارگری در هفت تپه و فولاد اهواز و متعاقب آن بازداشت و زندانی کردن فعالین و رهبران کارگری، چه در نماز جمعه ها از سوی امامان مافیای اسلامی و چه در جریان “مستند سازیها” کمونیسم و سوسیالیسم نو بطور علنی و شفاف به معضل اصلی سران و کاربدستان نظام اسلامی تبدیل شده است. شبح کمونیسم و آرمانهای سوسیالیستی و تلاش کل جامعه برای تحقق و دست یابی به جامعه ای آزاد، برابر و مرفه و بازگرداندن حرمت و کرامت انسانی به تمامی شهروندان بر روی زمین سفت و در خیابانها در حرکت است.
عبدل گلپریان
۲ بهمن ۱۳۹۷