یادداشت روز:
چند تا و نصفی آدم از سلطنت طلب و ملی اسلامی و دوم خردادی و اعتدالی، از شرق و غرب و داخل و خارج کشور، بعد از مدت ها توانستند حول یک پروژه ی کهنه و رنگ و رو رفته جمع شوند و فراخوان بدهند. جالب است که هنوز این صدای خروسک گرفته از دهان این چند تا و نصفی آدم بیرون نیامده، بی بی سی و صدای آمریکا و من و تو و خبرپراکنی های جهانی نورافکن خود را روی این پروژه انداختند و با شیرین عبادی نوبلیست و کردوانی قبلا کانون نویسندگانی مصاحبه کردند. تا موضوع را مهم جلوه دهند و رسالت مدیایی خود را انجام داده باشند. پروژه این است:”رفراندم برای تعیین نوع حکومت در ایران”! و با نظارت سازمان ملل.
البته نه در فراخوان و نه در سخنان حامیان این پروژه گفته نشده: تعیین نوع حکومت، بلکه روی این نکته تاکید می شود که: آیا مردم، جمهوری اسلامی را می خواهند؟!
کیست که نداند رفراندمی که وزارت کشور جمهوری اسلامی و ستاد انتخاباتش بر گزار می کند، یک مضحکه و خیمه شب بازی است!
طرفه این که در روزهای کسادی و افتضاح منتهی به شوی ۲۲بهمن، حسن روحانی هم حرف از رفراندوم زده است. این همنوایی رفرمیست های درون و بیرون از دولت و نقطه ی تلاقی این راهکار نجات جمهوری مفلوک اسلامی با رضا پهلوی و سکولارهای قلابی از جوک های تاریخ است.
می گویند روزی در اواخر سلطنت ناصرالدین شاه قاجار، در لحظه های تحویل سال، میان منجمان و بادمجان دورقابچین های درباری در مورد لحظه ی تحویل سال اختلاف بالا گرفت. سرکرده ی توپچیان به شاه گفت: قربان! آقایان به شک افتاده اند، توپ در کنیم یا نه؟
شاه در کمال انفعال گفت:
توپ در کنید ولی یواش !
۲۳ بهمن ۱۳۹۶