جایگاه اعتصاب کارگران نفت

کارگر کمونیست ٦٣٤
گفتگو با اصغر کریمی در کانال جدید

کیوان جاوید: دو روز است کارگران پالایشگاه های آبادان و قشم و پارس جنوبی و لامرد فارس و پارس جنوبی دست به اعتصاب زده اند. چرا؟ مساله چیست؟‌

اصغر کریمی: این اعتصابات بسیار اتفاق مهمی است. اعتصابات از روز شنبه در پتروشیمی پارسیان، لامرد فارس و فازهای ۲۲ و ۲۴ پارس جنوبی در کنگان بوشهر و بخش هایی از کارگران پالایشگاه آبادان و نفت سنگین قشم شروع شده است. در آزادگان از روز هشتم مرداد شروع شد. امروز یکشنبه اعتصاب به مراکز بیشتری کشیده شد از جمله فاز ۱۴ شرکت ای جی و جم ۲ و پالایشگاه ماهشهر و جفیر در اطراف اهواز. اضافه کنم که فازهای ۲۲ تا ۲۴ پارس جنوبی شامل ۱۴ پالایشگاه است که اکثرا در اعتصاب هستند. یعنی مجموعا الان ۱۷-۱۸ پالایشگاه در اعتصاب بسر میبرند. اینها اعتصابات هماهنگی هستند که کارگران بدلیل مشکلات عدیده ای که دارند شروع کرده اند. این یک واقعه مهم در جنبش کارگری و در فضای سیاسی امروز جامعه ایران است.

کیوان جاوید: خواست های کارگران چیست؟
اصغر کریمی: کارگران اعتصابی تماما کارگر پیمانی هستند که حقوقی بسیار کمتر از حقوق کارگران رسمی دارند اما همین حقوق هم با تاخیر زیاد پرداخت میشود. بدلیل بحرانی که حکومت دارد و صندوق هایی که حکومتی ها و یک درصدی های مفتخور خالی کرده اند حتی حقوق کارگران نفت را هم که مراکز حساس و مهمی است الان نمیپردازند. سعی میکردند حقوق کارگران نفت و پالایشگاه ها بموقع پرداخت شود که کارگران دست به اعتصاب نزنند ولی کار بجایی رسیده که حقوق این بخش کارگران را هم نمیپردازند و کارگران دارند با فقر شدیدی دست و پنجه نرم میکنند و امکان زندگی روزمره را هم از دست داده اند. همین دو ماه قبل بود که یکی از کارگران آزادگان شمالی بدلیل عدم دریافت چند ماه حقوق در همان محیط شرکت دست به خودکشی زد و متاسفانه جانش را از دست داد. علاوه بر مساله دستمزدهای معوقه، کارگران افزایش حقوق میخواهند که حداقل به اندازه کارگران رسمی افزایش یابد. همچنین قراردادهای موقت به قرارداد دائم تبدیل شود و بساط پیمانکاران جمع شود. خواست های بیشتری هم دارند اما اینها مهمترین خواست های امروز کارگران است.

کیوان جاوید:‌ اهمیت این اعتصاب چیست؟
اصغر کریمی: پالایشگاه ها و پتروشیمی ها اعم از نفت یا گاز جزء مراکز مهم صنعتی هستند. بخش مهمی از بودجه مفتخوران حاکم از این مراکز تامین میشود و بدلیل سابقه مبارزاتی کارگران نفت که با اعتصابشان در سال ۵۷ عملا کل جامعه به اعتصاب رفت و اعتصاب سراسری و عمومی شد و کمر حکومت شاه را شکستند، چشم جامعه بطرف آنها است و تاثیر میگذارد روی مراکز دیگر. بویژه که خواست های مشترکی کارگران نفت و سایر مراکز صنعتی و خدماتی را به هم پیوند میدهد. از یکطرف کار پیمانی که باعث شده کارگران امنیت شغلی نداشته باشند، و از طرف دیگر نپرداختن بموقع حقوق ها و حقوق های سطح پایین و یا نپرداختن سهم بیمه توسط کارفرماها و پیمانکاران که کارگران را با مشکلات درمان هم مواجه میکند اینها موضوع اعتراض مشترک کارگران نفت با میلیون ها کارگر دیگر است که آنها را بهم پیوند میدهد. بویژه در شرایطی که اعتصابات دارد گسترش پیدا میکند، حکومت بحرانش عمیق تر شده و هیچ راه خلاصی از این وضعیت ندارد و کل جامعه در فضای کاملا تعرضی بسر میبرد، در چنین شرایطی اعتصابات پالایشگاه ها میتواند فاز جدیدی باشد که به اعتصاب سراسری منجر شود و جامعه را وارد فاز تازه ای کند.

کیوان جاوید:‌ آیا این چشم انداز هست با این سطح از اعتصابات و قدرتنمایی هفت تپه ای ها شاهد اعتصابات سراسری باشیم؟
اصغر کریمی: بله، بنظر من زمینه هایش دارد فراهم میشود. اعتصاب ۵۰ روزه کارگران هفت تپه نشان میدهد که میتوان به مدت طولانی اعتصاب کرد، راهپیمایی کرد، مقاومت کرد، و رژیم نتواند مانع کارگران شود. از طرفی موقعی که تعداد مراکز اعتصابی گسترش پیدا کند حکومت امکان دستگیری و ضرب و شتم و غیره را از دست میدهد یا خیلی کمتر میشود. طبعا رژیم تمام تلاشش را میکند، دستگیر میکند یگان ویژه اش را در جاهایی مستقر میکند ولی کارگران الان در شرایط خیلی خوبی قرار دارند. یک ویژگی مهم اعتصابات اخیر هم این است که در سطح استان هرمزگان و بوشهر و فارس و خوزستان که همه هم مراکز حساسی از نظر مبارزاتی هستند،‌ کارگران اعتصاباتشان را هماهنگ کرده اند. و با توجه به جایگاهی که پالایشگاه ها و مراکز نفت دارند اعتصاب همزمان و قدرتمند آنها در چند استان و تاثیری که این اعتصابات بر سایر مراکز کارگری میگذارد اینها همه میتواند زمینه های اعتصاب سراسری را فراهم کند.

کیوان جاوید: با تجربه ای که از کارگران هفت تپه داریم برای گسترش اعتصاب ادامه اعتصاب چه کارهایی میتوانند انام دهیند؟
اصغر کریمی: چند نکته را فشرده توضیح بدهم. اولا انتظار میرود کارگران رسمی از کارگران پیمانی حمایت کنند. شرایط سخت است و کارگران رسمی هم نگرانند که کارشان را از دست بدهند ولی با اینحال هرچه شاهد اتحاد بیشتری باشیم فشار روی کل کارگران کمتر میشود. دوم اینکه اعتصاب به مراکز بیشتری از پالایشگاه ها و پتروشیمی ها و همینطور سایر مراکز کارگری کشیده شود با توجه به روابطی که کارگران اعتصابی با سایر مراکز نفت دارند و شبکه هایی که ایجاد کرده اند این امکان هست که مشوق کارگران دیگر شوند چون خواست های آنها خواست های مشترک میلیون ها کارگر در سراسر کشور است. سوم،‌ کلیه از تشکل های کارگری، معلمان، دانشجویان و بازنشستگان و پرستاران و نهادهای پیشرو و مردمی انتظار میرود بهر شکلی که میتوانند از اعتصاب کارگران نفت حمایت کنند همینطور که با کارگران هفت تپه همبستگی کردند. از کارگران هفت تپه انتظار میرود به هر شکلی که میتوانند مثلا پلاکاردی در حمایت از کارگران اعتصابی نفت را در راهپیمایی و تجمعشان حمل کنند از کارگران نفت هم انتظار میرود از کارگران هفت تپه بعنوان سنگر مقاومت کارگران پشتیبانی کنند. همینطور در سطح مدیای اجتماعی که یک هفته قبل شاهد اعتراض میلیونی علیه احکام اعدام جوانان بودیم، این امکان هست که گفتمان همبستگی با کارگران نفت را در ابعاد هرچه وسیعتری دامن بزنیم. حزب ما به سهم خود فعالانه در این جهت دارد تلاش میکند.