جدال دولت آمریکا با جمهوری اسلامی و دورنمای احزاب ناسیونالیست کرد مصاحبه ایسکرا با محمد آسنگران

 ایسکرا: پیشتر بتاریخ اول خرداد پیرامون جدال دولت آمریکا با جمهوری اسلامی گفتگویی داشتیم. در این قسمت و با توجه به روند اوضاع که اکنون قدری با دو سه هفته اخیر فرق کرده است و وارد مرحله دیگری شده است لازم دانستیم به این مسائل تازه هم بپردازیم. ظاهرا طی روزهای گذشته آمپر تبلیغات جدال دولت آمریکا با جمهوری اسلامی اندکی پایین کشیده شده. خامنه‌ای در آخرین گفته‌هایش درباره مذاکره بر سر نکات مورد نظر آمریکا گفت مذاکره‌ای بر سر «مسائل ناموسی انقلاب» در کار نخواهد بود؛ ازجمله درباره مسائل نظامی جمهوری اسلامی. حسن روحانی یکشنبه ۱۲ خرداد در واکنش به پیشنهاد مقام‌های آمریکایی برای مذاکره بدون پیش شرط با تهران، گفت که “طرف برهم زننده میز مذاکره” باید “به شرایط عادی برگردد” و تا آن زمان “راهی جز ایستادگی و مقاومت نداریم”.علاوه براین پمپئو در مورد شروط 12 گانه مقطع شروع تحریمها، اکنون میگوید این 12 بند پیش شرط نیستند بلکه موضوع میز مذاکره میباشند و از سوی دیگر قرار است نخست وزیر ژاپن نقش میانجیگری ایفا کند. با توجه به اینها و مسایل دیگری از این دست آیا بنظر شما نوعی عقب نشینی از هر دو سو را شاهد هستیم؟ شما سیر تحولات در روزها و ماههای آینده جدال بین دولت آمریکا و جمهوری اسلامی را چگونه می بینید؟

 

محمد آسنگران: همچنانکه در مصاحبه قبلی هم گفتم: “هر دو طرف خواهان جنگ نیستند اما در عین حال هر دو طرف نمیتوانند سالهای سال در چنین حالتی که نه جنگ و نه صلح باشد بسر ببرند.” بنابراین اولین گزینه ممکن و کم هزینه برای دو طرف مذاکره است. اما با تمام این گفته های اخیر طرفین این جدال حتی اگر مذاکره را هم آغاز کنند به این معنی نخواهد بود که جدالشان تمام خواهد شد. زیرا جمهوری اسلامی هنوز در موقعیتی قرار نگرفته است که تماما تسلیم خواسته های ترامپ بشود، در عین حال توان و امکان کسب امتیاز از آمریکا را هم ندارد. بنابر این ترامپ این مانورها را بخشا تحت تاثیر فشارهای داخلی و بین المللی آغاز کرده است که از این طریق میخواهد فشارها را خنثی و متحدینی برای خود پیدا کند. اگر چه صرف آغاز مذاکره شکستی برای جمهوری اسلامی محسوب میشود.

از نظر من سیاست آمریکا همان است که بود و تغییری نکرده است. تنها تفاوت این است که با این مانور دیپلماتیک میخواهد به همان  اهدافی برسد که جمهوری اسلامی را رام کند. اما به دلایل زیادی چنین امری اگر نگویم نا ممکن احتمالش کم است. آنچه ما در پس این مانورها شاهدش خواهیم بود ادامه جدال و فشار بیشتر به جمهوری اسلامی است. جمهوری اسلامی در یک بن بست لاینحل قرار گرفته است نه میتواند تسلیم و شکست را بپذیرد و نه امکان ادامه امتیاز گرفتن و برون رفت از زیر فشارهای خرد کننده فعلی را دارد. بنابر این کارتهای بازی آمریکا همچنان به اشکال مختلف رو خواهند شد و تا اطلاع ثانوی این شرایط ادامه خواهد داشت.

 

ایسکرا: همچنانکه گفتید هر گونه کرنش حکومت اسلامی بسمت مذاکره با دولت آمریکا عملا قبول یک شکست است زیرا خامنه ای هر گونه مذاکره ای را ناموسی و قبیح اعلام کرده است. روحانی  و فلاحت پیشه و بنوعی محمد جواد ظریف گفته اند اگر دولت آمریکا با احترام به جمهوری اسلامی نگاه کند مسئله مذاکره منتفی نیست، شما این تناقضات در سخنان کاربدستان حکومت را چگونه توضیح میدهید؟

 

محمد آسنگران: جمهوری اسلامی و ترامپ تا کنون از این حرفهای متناقض زیاد زده اند. همین جمهوری اسلامی سابقه نوشیدن جام زهر و نرمش قهرمانانه را در پرونده خود دارد. از نظر من مشکل عمیقتر از تناقض گویی مقامات جمهوری اسلامی است. آنها در یک بن بست لاینحل گیر کرده اند. بنابر این مذاکره کردن و مذاکره نکردن هیچکدام آنها را از این بن بست و بلاتکلیفی نجات نخواهد داد. بلاخره جمهوری اسلامی یا باید بپذیرد در چهارجوب سیاستهای آمریکا بازی کند این یعنی تسلیم در مقابل ترامپ و هیئت حاکمه آمریکا، یا با ادامه تحریمها و جنگ احتمالی مواجه خواهد بود. در هر دو حالت جمهوری اسلامی نه توان مقابله دارد و نه توان ادامه شرایط فعلی را برای طولانی مدت دارد. سیاست خارجی جمهوری اسلامی کلیدش در دست خامنه ای است. چه بسا همین حالا به نوعی مذاکرات پنهانی آغاز شده باشد اما مشکل جمهوری اسلامی، اسلامیت این رژیم و ایدئولوژی ضد آمریکایی آن است. اگر روزی بخواهد از این دو مسئله عقب بنشیند آثاری از این رژیم باقی نخواهد ماند. ادامه سیاستهای تا کنونی هم بن بستی است که جمهوری اسلامی در آن گرفتار شده است.

 

ایسکرا: طی سالهای گذشته تا به امروز مدام شاهد این سیاست و دورنما از سوی احزاب و جریانات ناسیونالیست کرد اپوزیسیون حکومت اسلامی بوده ایم که امید، افق و موقعیت آینده خود را به حمله نظامی آمریکا علیه جمهوری اسلامی گره زده اند. در صورت فروکش کردن این جدال و حتی در صورت مذاکره غیر مستقیم نمایندگان دولت آمریکا با حکومت اسلامی  فکر میکنید مواضع و سیاست این جریانات در قبال تحولات منطقه چگونه خواهد بود؟

 

محمد آسنگران: احزاب و جنبشهای راست ناسیونالیستی چه در بعد سراسری مانند سلطنت طلبان و جمهوری خواهان و… که به ناسیونالیسم پرو غرب معروف هستند و چه در محدوده محلی و قومی مانند احزاب ناسیونالیست کرد و…. نمیتوانند بدون اتکا به دولتها و قدرتهای منطقه ای و جهانی امیدی به پیروزی داشته باشند. تا کنون بارها با چنین سناریوهایی مواجه شده اند و منتظر اتفاقات بعدی مانده اند. این جریانات هر آن روزنه امیدشان از طرف قدرتهای منطقه ای و جهانی کور شده است تلاش کرده اند راهی برای سازش و مداکره با خود جمهوری اسلامی پیدا کنند. هر آن بحران در منطقه بالا گرفته و تقابل قدرتهای منطقه ای و جهانی با جمهوری اسلامی شدت یافته آنها امیدشان را به این قدرتها گره زده اند. این تغییر سیاست و تاکتیک ناشی از ماهیت سیاسی و طبقاتی این جریانات است. آنها در هر حالتی و با اتکا به هر وسیله ای میخواهند سهمی از قدرت و ثروت آن جامعه را عاید خود بکنند. نباید انتظار برنسیب و ثباتی در سیاست این جریانات داشت. آنها یک پرنسیب دارند شریک شدن در قدرت. حال این شراکت با جنگ و کشتار باشد یا مذاکره با خود جمهوری اسلامی تفاوت ماهوی برای آنها ندارد. بدون شک این مانورهای دیپلماتیک ترامپ شوکی به آنها وارد کرده است چرا که همه آنها منتظر آغاز جنگ آمریکا علیه جمهوری اسلامی بودند. اکنون که فتیله جنگ کمی پایین کشیده شده است روزنه امید این جریانات هم کم سو تر خواهد شد.

 

ایسکرا: بنوعی میخواهم همین پرسش را در قبال مبارزات مردم علی العموم در ایران و مشخصا در کردستان مطرح کنم که تداوم وضع فعلی و یا بنوعی فروکش کردن این تخاصمات و یا سرکشیدن جام زهر دیگری از سوی خامنه ای چه تاثیری بر روند مبارزات مردم علیه حکومت اسلامی خواهد داشت.

 

محمد آسنگران: مبارزه و مطالبات مردم ایران در مقابل جمهوری اسلامی ربطی به بحران و جنگ و صلح آمریکا و جمهوری اسلامی نداشته و ندارد. تنها تاثیری که مناسبات این دولتها بر مبارزات مردم خواهد داشت شرایط این مبارزات را متحول میکند. مردم در هر حالتی و در هر مناسباتی که این دولتها نسبت به یکدیگر داشته باشند، راهی بجز سرنگونی جمهوری اسلامی ندارند. با وجود این رژیم فقر و فلاکت و تحریم و سایه جنگ و نا امنی و…. پایان پذیر نیست. آنچه کلید حل کل این مشکلات است سرنگونی انقلابی جمهوری اسلامی با قدرت اعتراض خود مردم است. بنابر این نه در حالت مذاکره و دوستی آنها و نه در حالت جنگ و جدال و رقابت آنها با همدیگر نباید مردم را چشم انتظار کند. مردم برای رهایی و رسیدن به یک زندگی آزاد و مرفه اولین قدمشان سرنگونی خود این رژیم است.

ایسکرا ۹۹۱