مندرج در ژورنال شماره ۸۱۹ (لینک به فایل پی دی اف نشریه ژورنال برای پیاده کردن روی تلفن همراه)
بر اساس گزارشهای رسانهها قطع برق در برخی مناطق صنعتی تهران منجر به اعتراض خیابانی شده است.
هر سال با ورود به فصل گرما قطع برق زندگی مردم در ایران را مختل میکند. نبود برق در زندگی شهری و روستایی معنایش این است که مردم از ابتداییترین امکانات برای برآوردهساختن نیازهای اولیه خود در زندگی روزمره محروماند. نیازهای اولیه همچون نگهداری مواد غذایی فاسدشدنی گرفته تا وسایل خنککننده که اگر پاسخ بگیرند میتواند از مرگ افراد آسیبپذیر همچون سالمندان و کودکان خردسال جلوگیری کند. این موارد مخصوصاً در مناطق جنوبی کشور بسیار بیشتر مطرح هستند.
تأمین روشنایی یکی دیگر از نیازهای اولیه زندگی مردم است که از اوایل قرن گذشته به واقعیت پیوست. اما جمهوری اسلامی علیرغم همه ادعاهای توخالی سرنوشت دیگری برای مردم رقم زده است. رژیم میلیاردها دلار طی چند دهه گذشته برای انرژی هستهای تحت عنوان اهداف صلحآمیز نظیر تأمین برق و مصارف پزشکی هزینه کرده است اما مردم از قطع برق رنج میبرند و حق دارند علیه این وضعیت اعتراض کنند.
حکومت اسلامی برای تأمین تسلیحاتی نیروهای تحت حمایت خود در عراق و سوریه و لبنان و فلسطین سالانه صدها میلیون دلار کمک مالی کرده و با افتخار میگوید که این کمکها قطع نخواهد شد. مردم حق دارند برای تغییر این وضعیت به خیابان بیایند.
مردم حق دارند بر سر مسئولین پرمدعا و ریاکار که رسواییهایشان در دزدی و فساد مالی و غارت منابع کشور در هر کوی و برزن ورد زبانهاست داد بزنند که دولت در سراسر دنیا موظف به تأمین نیازهای زندگی مردم است. تأمین برق یکی از همین نیازهای اولیه زندگی در شهر و روستاست. مردم حق دارند بر سر مسئولین فاسد و چپاولگر فریاد بزنند: پس شماها چه غلطی می کنید؟
اگر جمهوری اسلامی بهغلط تصور میکند که با توسل به زور و ادامه سیاست سرکوب و خفقان میتواند از پاسخگویی به نیازهای اولیه مردم در زندگی روزمره طفره برود و نسبت به اینگونه نیازها بیاعتنا بماند باید بداند با این کار فقط اعتراضات مردم را گستردهتر میکند. مردم حق دارند علیه این وضعیت به خیابان بیایند و بهموازات سایر مطالباتشان فریاد سر دهند: معیشت و منزلت حق مسلم ماست.