جمهوری اسلامی در داخل کشور امنیت ندارد! درحاشیه بودجه های کلان نظامی حکومت!

بودجه نظامی که دولت روحانی برای سال آینده حکومت در نظر گرفته است حدود ۴۴ هزار میلیارد تومان، معادل ۱۰ میلیارد دلار می باشد. روز سه شنبه سوم بهمن 96 و در جریان مباحث جاری باندهای حکومتی در مورد بودجه سال آینده؛ اصغر یوسف‌نژاد سخنگوی کمیسیون تلفیق بودجه سال ۹۷ مجلس اعلام کرد: با “اجازه رهبری” چهار میلیارد دلار از صندوق توسعه ملی برداشت خواهد شد. قرار است ۶۳ درصد از این مبلغ صرف فعالیت‌های نظامی جمهوری اسلامی در سال آینده شود.

این ارقام نشان می دهد که تامین بودجه برای هزینه های ماشین سرکوب و نظامی و گسترش فعالیتهای حکومت از مهمترین موارد مصوب شده بودجه سال آینده می باشد. به اعتراف باندهای حکومتی بخش امور نظامی به “جزئیات و بادقت طرح و بررسی” و بودجه های هنگفت به آن اختصاص داده شد.

در این میان اختصاص بودجه به بخش های مهم نظیر آموزش پرورش، اشتغال، بهداشت و درمان، بیمه بیکاری،پرداخت حقوق های معوقه کارگران و بازنشستگان و…هنوز که هنوز است تصویب و نهایی نشده است. تنها آمار و ارقامی در حد حدس و گمان توسط برخی مقامات حکومت اعلام کرده اند که تازه تصویب و اجرای آن را زیر تبصرهای بودجه های دیگر، از قبیل بودجه عمرامی حکومت ردیف کرده اند.

بدین ترتیب اولویت اول بودجه بندی سال 97 حکومت تامین بودجه برای هزینه های دم و دستگاه سرکوب وگسترش فعالیتهای نظامی، تامین منابع مالی برای دخالتها و حمایتهاش از تروریست های اسلامی دست سازش در منطقه خاورمیانه می باشد. جمهوری اسلامی و دولت روحانی  میگویند: این بودجه برای “تامین امنیت حکومت در داخل” و مستحکمتر کردن موقعیت رژیم در رویاروریی های منطقه ای، حیاتی برای حکومت می باشد.!

جمهوری اسلامی به خیال خودش با تقویت نظامیگری، گسترش فعالیتهای نظامی  و تروریستی اش در منطقه،حمایتش از تروریسم، می تواند در داخل ایران برای خودش” امنیت” ایجاد نماید. حکومت این استراتژی کثیفش را سالهاست  در دست گرفته و برایش هزینه های هنگفت اختصاص داده است.

درهفته های گذشته اعتراضات مردم برعلیه حکومت نشان داد که جمهوری اسلامی، از قضا در داخل کشور”امنیت” ندارد و مردم  کشور را برایش ناامن تر از هر زمان دیگری کرده اند. عزم و اراده مردم برای به زیر کشیدن حکومت و اینکه مردم میتوانند  جمهوری اسلامی را به زیر بکشند، تبدیل به باور عمومی مردم شده است. و حکومت از این وحشت دارد.

تقلاها برای گسترش فعالیت های نظامی و تقویت دم و دستگاه سرکوب و زندان و اعدام ، اختصاص بودجه های هنگفت برای “تامین امنیت حکومت”، آن هم در کانون بحرانی خاورمیانه که حکومت از هر طرف زیر منگنه فشار رقبایش و بخشا غرب قراردارد، تقلایی بیهوده است. حکومت فرای این فشارهای منطقه ای با یک تهدید بسیار بزرگتر در داخل کشور روبرو است. و آن خطر و تهدید و توسط انقلاب مردم است. مردمی که در هفته های گذشته نشان دادند، نه سرکوب، نه زندان و نه تهدید حکومت و خط و نشان کشیدن هایش برعلیه اعتراضات مردم، دیگر کارایی اش از دست داده است. به عبارتی مردم جسورتر و با روحیه تر شده و ترسشان مدتهاست ریخته و مترصد فرصت برای زدن ضربه نهایی برای به زیر کشیدن کل بساط حکومت اسلامی سرمایه داران دزد و آدمکش هستند.

قدرت مردم  را حکومت در خیزش های چند هفته اخیردید و تجربه کرده است. و این آن خطر واقعی و جدی بیخ گوش حکومت است  که هر آن وهر لحظه ای احتمال بازگشتش به خیابان و اعلام جنگ نهایی اش با حکومت میرود. این  موضوع رعب، ترس و وحشت حکومت را چندین برابر کرده است. اما راه گریزی برای حکومت نیست. حکومت پهلوی هم در اوج “اقتدار نظامی اش”، در حالیکه “ژاندارم خلیج فارس” و متحد غرب و آمریکا بود،مردم با انقلابشان سرنگونش کردند.

جیمی کارتر سال 57 سه ماه قبل از سقوط حکومت پهلوی به ایران آمده و گفت ” ایران جزیره آرامش” است، سه ماه بعد حکومت پهلوی با انقلاب مردم سرنگون شد و آمریکا و متحدینش حتی به شاه فراری پناهندگی هم ندادند. این سرنوشت در انتظار سران و مقامات جمهوری اسلامی هم است. ادعای واهی ” جنگ در خارج برای تامین امنیت در داخل برای حکومت” ادعایی پوچ و بی اساس است. همه حکومت های دیکتاتوری در اوج قدرت نظامی شان و ادعای قدرت و “ثباتشان” توسط انقلابات مردم در منطقه به زیر کشیده شدند. جمهوری اسلامی هم یکی از دریده ترین و وحشی ترین حکومت های سرمایه داری در منطقه است که انقلاب مردم ایران در کمینش نشسته  و تدارک به زیر کشیدنش را در دستور دارد.

محمد شکوهی

3 بهمن 1396، 23 ژانویه 2018